Frank Hadow

tenisista brytyjski

Patrick Francis Hadow (ur. 24 stycznia 1855 w Regent’s Park, zm. 29 czerwca 1946 w Bridgewater) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu.

Frank Hadow
ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1855
Regent’s Park

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1946
Bridgewater

Gra pojedyncza
Wimbledon

W (1878)

Hadow uprawiał kilka dyscyplin sportowych, przede wszystkim krykiet – był kapitanem szkolnej drużyny w Harrow oraz reprezentantem Middlesex. Stale przebywał na Cejlonie, gdzie prowadził plantację herbaty[1].

Kariera tenisowa

edytuj

W czasie pobytu na wakacjach w Londynie wystąpił w 1878 roku w drugiej edycji Wimbledonu. W turnieju obowiązywała wówczas zasada challenge round, która zapewniała obrońcy tytułu udział w finale w kolejnej edycji. Hadow przeszedł turniej pretendentów („All-Comers”) bez straty seta. W decydującym meczu, nazwanym potem „pojedynkiem w słońcu”, zmierzył się ze Spencerem Gorem, z którym wygrał 7:5, 6:1, 9:7. Hadow przezwyciężył opierający się na wolejach agresywny styl gry Gore’a, zagrywając loby, za których pioniera jest uznawany[1].

Prawdopodobnie nie grał już więcej w tenisa. Nie bronił tytułu w 1879 roku (tym samym zwycięstwo przypadło najlepszemu w turnieju pretendentów Johnowi Hartleyowi). Wystąpił w zawodach dopiero w 1926 roku, na jubileuszowym, pięćdziesiątym turnieju. Jako najstarszy żyjący zwycięzca Wimbledonu pierwszy odebrał z rąk królowej Marii pamiątkowy srebrny medal[1].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1878 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Spencer Gore 7:5, 6:1, 9:7

Przypisy

edytuj
  1. a b c Dutkowski 1979 ↓, Przyjdzie walec i wyrówna…, s. 28–40.

Bibliografia

edytuj