eròi
Occitan
Etimologia
Via lo latin heros, del grèc ancian ἥρως, hếrôs.
Prononciacion
/e'ɾɔj/
e | ròi (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| eròi | eròis |
| [e'ɾɔj] | [e'ɾɔjs] |
eròi masculin (la femna es una eroïna)
- Nom donat per Omèr als òmes d’un coratge e d’un merite superiors, favorits particulars dels dieus, e dins Esiòde a aqueste que se disián filhs d’un dieu e d’una mortala o d’una divesa e d’un mortal.
- (Figurat) Òme que se destria per una valor extraordinària o dins de capitadas màger de guèrra, que capita d'accions perilhosas.
- Tot òme que se destria per la fòrça del caractèr, la grandor d’alma, una vertut nauta.
- (Literatura) Personatge mascle principal d’un poèma, d’un roman, d’una pèça de teatre.
- (Figurat) Òme qu'es l’objècte de l'admiracion d’una autra persona.