defensa
Occitan
Etimologia
Del latin defensa (sens identic), deverbal de defendere bastit amb lo prefixe de- (« fòra de ») e del vèrb arcaíc fendere (« atacar »).
Prononciacion
/deˈfen.sɔ/
de | fen | sa (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| defensa | defensas |
| [de'fen.sɔ] | [de'fen.sɔs] |
defensa femenin
- Accion de defendre, de se defendre.
- (Militar) Accion o bias de defendre una plaça, un pòst, etc., de s’i defendre.
- (Politica) Gestion de l’armada e de la marina.
- Lo ministèri de la defensa.
- (Drech) Accion de defendre qualqu’un contra una acusacion en justícia o dins los rapòrts socials.
- Caduna de las doas longas dents, caninas o incisivas, que sortisson de la boca d'unes mamifèrs e que se'n servisson per se defendre.
- Enebicion, interdiccion. Es defendut de, es interdit de.
- Defensa de fumar, defensa d’urinar, defensa de sonsa lo pelenc, defensa de parlar al conductor.
Antonims
Traduccions
Catalan
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « defensa »
Etimologia
Del latin defensa (sens identic), deverbal de defendere bastit amb lo prefixe de- (« fòra de ») e del vèrb arcaíc fendere (« atacar »).
Prononciacion
- oriental /dəˈfɛn.sə/
- occidental/deˈfen.sa/
de | fen | sa (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| defensa | defenses |
defensa femenin
Espanhòl
Etimologia
Del latin defensa (sens identic), deverbal de defendere bastit amb lo prefixe de- (« fòra de ») e del vèrb arcaíc fendere (« atacar »).
Prononciacion
/deˈfen.sa/
de | fen | sa (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| defensa | defensas |
defensa femenin
Latin
Prononciacion
de | fen | sa (3)
Nom comun
defensa femenin