Naar inhoud springen

Steven Kruijswijk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Steven Kruijswijk
Kruijswijk in de Ronde van Frankrijk 2019.
Kruijswijk in de Ronde van Frankrijk 2019.
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Kleerhanger[1]
Geboortedatum 7 juni 1987
Geboorteplaats Nuenen, Nederland
Lengte 178 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team Jumbo-Visma
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer, ronderenner
Ploegen
2006
2007–2009
2010–2012
2013–2014
2015–2018
2019–
Van Vliet-EBH-Advocaten
Rabobank CT
Rabobank
Belkin
LottoNL-Jumbo
Team Jumbo-Visma
Beste prestaties
Ronde van Italië 4e (2016)
Ronde van Frankrijk 3e (2019)
Ronde van Spanje 4e (2018)
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Steven Kruijswijk (Nuenen, 7 juni 1987) is een Nederlands wielrenner die anno 2024 rijdt voor Team Visma-Lease a Bike.

Tot en met 2009: jeugd

[bewerken | brontekst bewerken]

Op vijftienjarige leeftijd begon hij bij wielervereniging Trap Met Lust in Geldrop (die in 2007 fuseerde met "De Dommelstreek" tot TML Dommelstreek). Via de junioren van Westland Wil Vooruit maakte hij in 2006 als belofte de overstap naar Van Vliet-EBH-Advocaten. Vanaf 2007 kwam hij uit voor het Rabobank Continental Team en in 2010 maakte hij de overstap naar het Rabobank ProTeam.

2010: eerste profjaar

[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2010 werd bekend dat hij onverwachts mocht meedoen als neo-prof aan de Ronde van Italië 2010 omdat Óscar Freire door ziekte uitviel. Tijdens de achtste etappe zat hij lang mee in een ontsnapping en finishte uiteindelijk op ruim twee minuten van de winnaar. In de vijftiende etappe, de rit die op de top van de Monte Zoncolan eindigde, wist Kruijswijk te verrassen door binnen te komen op de zeventiende plaats, vijfenhalve minuut achter winnaar Ivan Basso. In de zeventiende etappe werd hij derde door te eindigen achter winnaar Damien Monier en Danilo Hondo. Uiteindelijk eindigde Steven Kruijswijk, bij zijn debuut in een Grote Ronde, op de achttiende plaats in het algemeen klassement.

In mei 2011 verraste Kruijswijk door in zijn tweede Ronde van Italië met de besten omhoog te klimmen en op de negende plek in het algemeen klassement te eindigen. Hij was de enige die in de buurt bleef van Roman Kreuziger voor de witte trui, alleen moest hij het daarin uiteindelijk afleggen.

Nog geen maand na de Ronde van Italië bevestigde Kruijswijk zijn goede vorm door in de zesde etappe van de Ronde van Zwitserland de overwinning te pakken in de bergrit met aankomst boven op de Triesenberg. Na meegesprongen te zijn met een aanval van Damiano Cunego op twee kilometer van de streep, liet hij even later de Italiaan achter zich en soleerde naar zijn eerste overwinning als profrenner. Uiteindelijk eindigde Kruijswijk als derde in het eindklassement van de Ronde van Zwitserland. In 2011 reed hij ook nog een tweede ronde, namelijk de Ronde van Spanje. In deze ronde lukte het hem, mede door rugproblemen, echter niet om een goed klassement te rijden.

In 2012 maakte Kruijswijk zijn debuut in de Ronde van Frankrijk. Hij eindigde als 33e in het eindklassement en als derde in het jongerenklassement.

Na een aantal jaren van tegenslag wist Kruijswijk zich weer te revancheren in 2015. In de Giro was hij als kopman aangewezen voor zijn ploeg Team LottoNL-Jumbo. Door onoplettendheid verloor Kruijswijk in de eerste week veel tijd. Echter, in de tweede week liet Steven zien over een goede vorm te beschikken door een aantal keren in de aanval te gaan. Na de tweede week stond hij, door onder andere een goede tijdrit, veertiende in het klassement. Ook in de derde week liet Kruijswijk van zich spreken. In de zestiende etappe wist hij als eerste boven te komen op de gevreesde Mortirolo. Dat deed hij in een elitegroepje met onder andere eindwinnaar Alberto Contador. Hierdoor mocht hij na afloop van de etappe de blauwe bergtrui in ontvangst nemen. Steven raakte deze bergtrui in de negentiende rit weer kwijt. Uiteindelijk eindigde Kruijswijk op de zevende plek in het algemeen klassement.

Kruijswijk gaf aan dat hij ook graag de Tour wilde rijden en hij werd verkozen. In de eerste twee weken kon Kruijswijk zijn vorm niet vinden, maar in de laatste week bleek hij in de Alpen goud waard voor kopman Robert Gesink, die zesde werd in het eindklassement. Ook trok hij meerdere keren ten aanval met een zesde plek in de zeventiende etappe als beste resultaat.

Ook in 2016 rijdt Kruijswijk de Giro als kopman van Team LottoNL-Jumbo. In de 14e etappe veroverde Kruijswijk de roze trui door een aanval waarbij de andere favorieten, zoals Vincenzo Nibali, niet konden volgen. Kruijswijk werd tevens tweede in de etappe-uitslag, achter Esteban Chaves. In etappe 15, een klimtijdrit, verstevigde hij zijn koppositie in het algemeen klassement door als tweede te finishen. Tot aan de negentiende etappe heerste Kruijswijk in de Giro en reed hij al zijn concurrenten naar een achterstand van drie minuten. Echter, in de negentiende etappe reed Kruijswijk door onoplettendheid in een sneeuwwal langs de zijkant van de weg in de afdaling van de Col Dell'Agnello en vloog over de kop. Door zijn valpartij verloor Kruijswijk de roze trui. Na afloop bleek hij kleine breuk in zijn rib te hebben opgelopen. Ondanks deze blessure ging Kruijswijk toch van start in de afsluitende en allesbeslissende bergetappe. Kruijswijk wist in deze etappe zijn podiumplaats net niet vast te houden en eindigde als vierde.

In de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigde Kruijswijk op plek 39, op ruim twaalf minuten van winnaar Greg Van Avermaet.

Kruijswijk moest op woensdag 24 augustus geblesseerd de Vuelta verlaten. De kopman van Lotto-Jumbo brak bij een valpartij een sleutelbeen. Hij was in de Ronde van Spanje gestart als een van de outsiders voor de eindzege, maar liep in de eerste dagen al achterstand op. In de laatste kilometers van de vijfde etappe ging het opnieuw mis. Hij botste op een paaltje, dat niet was gemarkeerd.

Kruijswijk in de Ronde van Frankrijk 2018

In 2018 eindigde Kruijswijk als 5e in de Ronde van Frankrijk 2018. Bij de 2e etappe van de Ronde van Frankrijk 2019 won hij met zijn team de ploegentijdrit en werd hij derde in het algemene klassement.

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

Belangrijkste ereplaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]
2007
3e in 1e etappe Ronde van de Toekomst
2009
2e in Nederlands kampioenschap tijdrijden, Beloften
2e in 1e etappe Ronde van Thüringen
2e in eindklassement Ronde van Thüringen
3e in 1e etappe Wielerweek van Lombardije
2010
3e in 17e etappe Ronde van Italië
3e in 3e etappe Ronde van Burgos
2011
Witte trui (jongerenklassement) vier dagen gedragen in de Ronde van Italië
2e in jongerenklassement Ronde van Italië
8e in eindklassement Ronde van Italië
3e in eindklassement Ronde van Zwitserland
2012
3e in jongerenklassement Ronde van Frankrijk
2e in 2e etappe Ronde van Utah
2e in 6e etappe Ronde van Utah
2013
2e in bergklassement Ronde van de Ain
2014
3e in 1e etappe Arctic Race of Norway
2e in 3e etappe Arctic Race of Norway
2e in puntenklassement Arctic Race of Norway
2015
Blauwe trui (bergklassement) drie dagen gedragen in de Ronde van Italië
2e in 9e etappe Ronde van Italië
2e in 16e etappe Ronde van Italië
3e in bergklassement Ronde van Italië
7e in eindklassement Ronde van Italië
2016
Roze trui (algemeen klassement) vijf dagen gedragen in de Ronde van Italië
3e in 4e etappe Ronde van Italië
2e in 14e etappe Ronde van Italië
2e in 15e etappe Ronde van Italië (individuele klimtijdrit)
2e in 16e etappe Ronde van Italië
4e in eindklassement Ronde van Italië
2017
3e in 4e etappe Ronde van Zwitserland
3e in eindklassement Ronde van Zwitserland
2018
10e in 10e etappe Ronde van Spanje
6e in 14e etappe Ronde van Spanje
5e in 15e etappe Ronde van Spanje
4e in 16e etappe Ronde van Spanje (individuele tijdrit)
2019
3e in eindklassement Ronde van Frankrijk

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2010 18e  
2011 8e   41e  
2012 33e  
2013 26e  
2014 opgave   15e  
2015 7e   21e  
2016 4e   opgave  
2017 opgave   9e  
2018 5e   4e  
2019 Brons ↑   opgave  
2020 opgave  
2021 opgave   12e  
2022 opgave  
2023
2024 19e  
Jaar Gent-Wevelgem Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Clásica San Sebastián Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2010 103e 56e 104e 91e 164e (UWK)
2011 29e 89e 33e (UWT)
2012 59e 90e opgave 63e 122e (UWT)
2013
2014 84e 21e opgave 117e (UWT)
2015 opgave 24e 55e (UWT)
2016 29e 40e (UWT)
2017 28e 64e (UWT)
2018 9e 63e 27e 20e (UWT)
2019 opgave
2020
2021 43e
2022
2023
2024 88e

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Critérium du Dauphiné Ronde van Zwitserland Ronde van Polen Ronde van Peking
2011 72e 41e Brons ↑ (1)
2012 21e 14e opgave 8e 14e
2013 76e opgave 21e 44e opgave
2014 opgave 27e 15e
2015 21e 15e
2016 38e
2017 opgave 7e Brons
2018 8e 6e 8e
2019 5e 6e
2020 opgave
2021 29e 22e 21e 15e
2022 26e 20e 7e 21e
2023 34e 32e 31e opgave
2024 69e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen