Naar inhoud springen

London School of Economics

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
London School of Economics and Political Science
London School of Economics
Motto Rerum cognoscere causas
Locatie Londen, Verenigd Koninkrijk
Opgericht 1895
Type Publiek
Rector Minouche Shafik
Studenten 11,210[1]
  • Undergraduates: 4,810
  • Postgraduates: 6,395
Personeel 1,655
Lid van Universiteit van Londen
Website
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs
De hoofdingang van de LSE aan Houghton Street
De New Academic Building van de LSE
The British Library of Political and Economic Science van de LSE

De London School of Economics and Political Science, ook wel de London School of Economics of kortweg LSE, is een universiteit in hartje Londen gespecialiseerd in de sociale wetenschappen en onderdeel van de Universiteit van Londen. De instelling wordt regelmatig genoemd als een topuniversiteit die internationaal in ranglijsten vaak hoog aangeschreven staat. Zo behaalde het vijf jaar op rij, van 2016 tot en met 2020, de tweede plaats op het gebied van de sociale wetenschappen op de QS World University Rankings, net onder Harvard.[2] Toegang tot de LSE is zeer selectief. Voor de populairste opleidingen gold in 2018 een toelatingspercentage van 5,7%.[3]

De LSE werd opgericht in 1895 door de Fabian Society leden Sidney Webb en Beatrice Webb, Graham Wallas, en George Bernard Shaw, met geld uit liefdadigheid, waaronder een schenking van £20.000 van Henry Hunt Hutchinson. De intellectuele beweging van de Fabians geloven in het naar voren brengen van socialistische ideeën door middel van hervormingen in plaats van revolutie. De LSE werd opgericht in de Fabian traditie met als doel het verbeteren van de maatschappij en focuste sterk op problemen als armoede en ongelijkheid. Hierdoor werden de Fabians, en de LSE, van grote invloed op de Britse arbeidspartij.[4] Waar de LSE eerst een reputatie had als een socialistisch instituut veranderde dit met de tijd.

De LSE werd opgericht met als doelstelling de verbetering van de scholing van de Britse politieke en bedrijfselite, die toentertijd door inadequaat les en onderzoek te wensen overliet. Bovendien riep de British Association for the Advancement of Science al een jaar voor de oprichting voor het systematisch studeren van de sociale wetenschappen. Als deel van hun inspiratie gebruikten Sidney Webb en Beatrice Webb de lesmethoden en inhoud van het Institut d'Etudes Politiques de Paris (beter bekend als Sciences Po), die het volledige spectrum van de sociale wetenschappen dekte. De LSE opende in oktober 1895 aan John Street 9, Adelphi.

De LSE telt bijna 7000 fulltime en ongeveer 750 parttime studenten. Hiervan komt 38% uit het Verenigd Koninkrijk, 18% uit een ander land van de Europese Unie en 44% uit meer dan 130 andere landen, op een bepaald moment werden zelfs meer landen vertegenwoordigd dan de VN leden heeft.[5]

52% van de studenten zijn postgraduates, een opmerkelijk hoge proportie voor veel universiteiten. Postgraduates zijn onder te verdelen in Taught-Masters (MSc) en Onderzoeksstudenten (MPhil, PhD). Ongeveer 48% van alle studenten is vrouw.

De LSE Students' Union telt meer dan 160 verschillende verenigingen en sociëteiten, met een breed aanbod voor uiteenlopende interessegebieden. LSE-studenten zijn opmerkelijke gebruikers van hun campus-bibliotheek, ze lenen vier keer zoveel boeken als het nationale gemiddelde.[6]

In universiteitsvergelijkingen van Britse kranten werd de LSE tot de lijst van 2009 in de top vier geplaatst van academische instituten in het Verenigd Koninkrijk, maar in de vergelijking voor 2010 is de school gezakt naar de zevende (Times) of negende (Sunday Times) plaats.[7] In een recent onderzoek kwam de LSE naar voren als tweede, na Cambridge, op het gebied van onderzoek, en eerste op het gebied van onderzoek in de sociale wetenschappen.[bron?]

Een onderzoek door The Times naar de meningen van docenten en professoren plaatste de LSE als beste universiteit in het Verenigd Koninkrijk om Economie te studeren.

Times Higher Education Supplement World University Rankings rangschikte de LSE in 2005 als volgt:

  • 2e in de wereld voor sociale wetenschappen;
  • 4e in de wereld in de ogen van werkgevers;
  • 9e in de wereld voor menswetenschappen;
  • 11e in de wereld over het algemeen.

Op de lijst van het jaar ervoor stond de LSE eveneens als 2e van de wereld voor de sociale wetenschappen en 11e in de wereld over het algemeen. De LSE werd toen 10e op het gebied van menswetenschappen (de werkgevers ranglijst bestond toen nog niet).

De Guardian's 2006 Universiteitsgids plaatste de LSE als 3e beste universiteit in het Verenigd Koninkrijk.[8]

Volgens de ranglijst van The Complete University Guide voor 2013 is de LSE de tweede beste universiteit van Groot-Brittannië, en wat betreft 'graduate prospects' zelfs de beste. Ook werd de London School of Economics als beste plaats beoordeeld om economie te studeren.[9]

Bekende alumni en docenten

[bewerken | brontekst bewerken]

Onder de alumni en (oud-)docenten van de LSE bevinden zich onder meer zeventien Nobelprijswinnaars (voor de economie, de vrede en de literatuur), achtendertig staatshoofden en regeringsleiders, waaronder zes huidige (Italië, Denemarken, Kenia, Jamaica, Costa Rica, Kiribati), 64 huidige leden van het Britse Lagerhuis en 29 leden van het Britse Hogerhuis. Bekende alumni zijn onder meer de Amerikaanse president John F. Kennedy, een Duitse kanselier, de Deense koningin, twee Canadese ministers-presidenten, de Noorse kroonprins en een aantal miljardairs en beroemdheden.

Vooraanstaande politici verbonden aan de London School of Economics[10]
Staat Naam Affilatie Functie
Vlag van Barbados Errol Walton Barrow (1920–1987) BSc (Economie) 1950 Premier 1962–1966; 1966–1976; 1986–1987
Vlag van Barbados Mia Amor Mottley LLB (Rechten) 1986 Premier 2018-heden
Vlag van Canada Pierre Trudeau (1919–2000) Onderzoekstudent 1947–1948 Premier 1968–1979; 1980–1984
Vlag van Canada Kim Campbell PhD-student 1973 (graad niet behaald) Premier Juni–November 1993
Vlag van Colombia Alfonso Lopez Pumarejo Gelegenheidsstudent 1932–1933 President 1934–1938, 1942–1945
Vlag van Colombia Juan Manuel Santos MSc Economie 1975 President 2010–
Vlag van Dominica Dame Eugenia Charles LLM 1949 Premier 1980–1995
Vlag van Europa Professor Romano Prodi Onderzoekstudent 1962–1963 President van de Europese Commissie 1999–2004;

premier van Italië van 1996-98 en 2006-08

Vlag van Fiji Ratu Sir Kamisese Mara (1920–2004) Diploma Economie & Sociale Admininstratie 1962 Premier 1970–1992; President 1994–2000
Vlag van Duitsland Heinrich Brüning BSc Economie-student 1911–1913

Rijkskanselier 1930–32

Vlag van Ghana Dr Kwame Nkrumah (1909–1972) PhD 1946 Eerste president 1960–1966
Vlag van Ghana Hon Dr Hilla Limann (1934–1998) BSc (Economie) 1960 President 1979–1981
Vlag van Ghana John Atta Mills LLM 1967–68 President 2009
Vlag van Griekenland George Papandreou MSc Sociologie 1977 Premier 2009–2011
Vlag van Griekenland Dr Constantine Simitis Onderzoekstudent 1961–1963 Premier 1996–2004
Vlag van India Shri KR Narayanan (1921–2005) BSc (Economie) 1945–1948 President 1997–2002
Vlag van Israël Moshe Sharett (1894–1965) BSc (Economie) 1924 Premier 1953–1955
Vlag van Italië Professor Romano Prodi Onderzoekstudent 1962–1963 Premier 1996–1998; 2006–2008
Vlag van Jamaica Michael Manley (1924–1997) BSc (Economie) 1949 Premier 1972–1980; 1989–1992
Vlag van Jamaica P J Patterson LLB 1963 Premier 1992–2006
Vlag van Japan Taro Aso Gelegenheidsstudent 1966 Premier 2008–2009
Vlag van Kenia Jomo Kenyatta (1891–1978) ADA 1936 Eerste president 1964–1978
Vlag van Kenia Mwai Kibaki BSc Economie 1959 President 2002–
Vlag van Kiribati Anote Tong MSc Sea-Use Group 1988 President 2003–
Vlag van Mauritius Sir Veerasamy Ringadoo (1920–2000) LLB 1948 Eerste president van Mauritius Maart–Juni 1992
Vlag van Mauritius Dr Navinchandra Ramgoolam LLB 1990 Premier 1995–2000; 2005–
Vlag van Nepal Sher Bahadur Deuba Onderzoekstudent International Relations 1988–1989 Premier 1995–1997; 2001–2003; 2004–2005
Vlag van Panama Harmodio Arias (1886–1962) Gelegenheidsstudent, 1909–1911 President 1932–1936
Vlag van Peru Pedro Gerardo Beltran Espanto (1897–1979) BSc (Economie) 1918 Premier 1959–1961
Vlag van Peru Beatriz Merino LLM 1972 Premier 2003
Vlag van Polen Marek Belka Zomerschool 1990 Premier 2004–05
Vlag van Singapore Goh Keng Swee (1918–2010) BSc Economie 1951; PhD Economie 1956 Vicepremier 1959–84
Vlag van Saint Lucia John Compton (b. 1926) LLB 1952 Premier 1964–1979; Premier Februari–Juli 1979 & 1982–1996
Vlag van Taiwan Yu Kuo-Hwa (1914–2000) "Composition-fee"-student 1947–1949 Premier 1984–1989
Vlag van Taiwan Tsai Ing-wen PhD Rechten 1984 Vice-premier 2006–2007
Vlag van Thailand Thanin Kraivichien LLB 1953 Premier 1976–1977
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lord Attlee (1883–1967) "Lecturer" in de sociale wetenschappen, 1912–1923 Premier, 1945–1951
Vlag van Verenigde Staten John F Kennedy (1917–1963) "General Course"-student 1935 President 1961–1963
Nobelprijswinnaars verbonden aan de London School of Economics[11]
Jaar Winnaar Prijs
1925 George Bernard Shaw Literatuur
1950 Ralph Bunche Vrede
1950 Bertrand Russell Literatuur
1959 Philip Noel-Baker Vrede
1972 Sir John Hicks Economie
1974 Friedrich Hayek Economie
1977 James Meade Economie
1979 William Arthur Lewis Economie
1990 Merton Miller Economie
1991 Ronald Coase Economie
1998 Amartya Sen Economie
1999 Robert Mundell Economie
2001 George Akerlof Economie
2003 Robert Engle Economie
2007 Leonid Hurwicz Economie
2008 Paul Krugman Economie
2010 Christopher Pissarides Economie
Commons heeft media­bestanden in de categorie London School of Economics.
  • (en) Website London School of Economics