Naar inhoud springen

Julio Dely Valdés

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Julio Dely Valdés
Julio Dely Valdés
Persoonlijke informatie
Volledige naam Julio César Dely Valdés
Bijnaam Panagol
Geboortedatum 12 maart 1967
Geboorteplaats Colón, Panama
Lengte 184 cm
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Gestopt
Interlands
1991–2005 Vlag van Panama Panama 44(18)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Julio César Dely Valdés (Colón, 12 maart 1967) is een voormalig profvoetballer uit Panama. De aanvaller, bijgenaamd Panagol, wordt beschouwd als de beste speler van zijn land aller tijden. Hij stapte na zijn actieve loopbaan het trainersvak in. Sinds 2010 is hij bondscoach van Panama. Hij is een tweelingbroer van Jorge Dely Valdés en de jongere broer van Armando Dely Valdés.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

In tegenstelling tot veel jongeren in Panama koos Dely Valdés voor voetbal in plaats voor het meer populaire honkbal. Op 15-jarige leeftijd debuteerde hij voor Atlético Colón in de nationale competitie van Panama. Om zijn talent verder te kunnen ontwikkelen vertrok Dely Valdés naar Argentinië, waar hij voor Argentinos Juniors en Deportivo Paraguayo speelde. In 1989 ging Dely Valdés naar de Uruguayaanse topclub Nacional de Montevideo, waar hij tot 1993 bleef. In vier jaar tijd maakte Dely Valdés 110 goals en werd hij in 1992 landskampioen.

De trefzekere aanvaller vertrok in 1993 naar het Italiaanse Cagliari Calcio. Ook hier maakte Dely Valdés indruk met 21 competitiedoelpunten in twee seizoenen en hij werd aangekocht door de Franse topclub Paris Saint-Germain in 1995. Daar gold hij als de vervanger van George Weah en met PSG won Dely Valdés de landstitel en de Europacup II. Na twee seizoenen bij de club uit Parijs maakte Dely Valdés de overstap naar Spanje, waar hij uitkwam voor Real Oviedo (1997-2000) en Málaga CF (2000-2003). Bij Málaga vormde Dely Valdés samen met de Uruguayaan Dario Silva een gevaarlijk aanvalskoppel. Dit tweetal was een van de drijvende krachten achter de succesvolle UEFA Cup-campagne van Málaga CF in het seizoen 2002/03.

In 2003 keerde de Panamese aanvaller terug naar Nacional de Montevideo. Dely Valdés bleef één seizoen, waarna hij terugging naar Panama. In zijn thuisland ging hij spelen voor Deportivo Árabe Unido. Met deze club werd Dely Valdés in 2005 landskampioen.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
seizoen club land competitie duels goals
1988 Deportivo Paraguayo Vlag van Argentinië Argentinië Primera División 33 28
1989 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 10 3
1990 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 21 9
1991 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 24 16
1992 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 21 13
1993 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 13 5
1993/94 Cagliari Calcio Vlag van Italië Italië Serie A 32 13
1994/95 Cagliari Calcio Vlag van Italië Italië Serie A 32 8
1995/96 Paris Saint-Germain Vlag van Frankrijk Frankrijk Ligue 1 33 15
1996/97 Paris Saint-Germain Vlag van Frankrijk Frankrijk Ligue 1 18 8
1997/98 Real Oviedo Vlag van Spanje Spanje Primera División 32 9
1998/99 Real Oviedo Vlag van Spanje Spanje Primera División 37 19
1999/00 Real Oviedo Vlag van Spanje Spanje Primera División 34 11
2000/01 Málaga CF Vlag van Spanje Spanje Primera División 33 16
2001/02 Málaga CF Vlag van Spanje Spanje Primera División 37 11
2002/03 Málaga CF Vlag van Spanje Spanje Primera División 33 10
2003 Nacional de Montevideo Vlag van Uruguay Uruguay Primera División 15 8
2004 Deportivo Árabe Unido Vlag van Panama Panama ANAPROF ?? ??
2005 Deportivo Árabe Unido Vlag van Panama Panama ANAPROF ?? ??
2006 Deportivo Árabe Unido Vlag van Panama Panama ANAPROF ?? ??

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Dely Valdés speelde jarenlang voor het Panamees nationaal elftal. Hij nam deel aan de kwalificatieduels voor de WK's van 1990 tot 2006. Bovendien behaalde de aanvaller met Panama in 2005 de tweede plaats op de CONCACAF Gold Cup. Op dit toernooi was de Verenigde Staten na strafschoppen de betere in de finale, die in een doelpuntloos gelijkspel was geëindigd.