Borazine
Borazine | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Structuurformule van borazine
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | B3H6N3 | |||
IUPAC-naam | 1,3,5,2,4,6-triazatriborine | |||
Andere namen | anorganisch benzeen, borazol, cyclotriborazaan | |||
Molmassa | 80,50 g/mol | |||
SMILES | B1NBNBN1
| |||
CAS-nummer | 6569-51-3 | |||
PubChem | 138768 | |||
Wikidata | Q422698 | |||
Beschrijving | Heldere kleurloze vloeistof | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vloeibaar | |||
Kleur | kleurloos | |||
Dichtheid | 0,83 g/cm³ | |||
Smeltpunt | −58 °C | |||
Kookpunt | 161 °C | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Borazine is een cyclische verbinding van boor, stikstof en waterstof, en bestaat uit drie BH-groepen, afgewisseld met drie NH-groepen. De molecuulformule is dus te schrijven als (BHNH)3. Het is een anorganische verbinding met vrijwel dezelfde structuur en dezelfde elektronenconfiguratie als benzeen. Daarom wordt ze ook aangeduid als anorganisch benzeen.
Synthese
[bewerken | brontekst bewerken]Borazine wordt bereid door een reactie van diboraan met ammoniak in een verhouding van 1:2, in de gasfase bij 250 à 300 °C. Bij de reactie komt waterstofgas vrij:
Het rendement van de reactie ligt rond de 50%. Deze synthese werd voor het eerst beschreven door de scheikundigen Alfred Stock en Erich Pohland in 1926.[1]
Een alternatieve synthese die een hogere opbrengst heeft, is de reactie van lithiumboorhydride met ammoniumchloride tot borazine, lithiumchloride en waterstofgas:
Een ander proces verloopt in twee stappen. Eerst wordt boortrichloride met ammoniumchloride omgezet in trichloorborazine en waterstofchloride:
Trichloorborazine wordt dan met natriumboorhydride gereduceerd tot borazine. Daarbij ontstaan diboraan en natriumchloride als nevenproducten:
Eigenschappen en reacties
[bewerken | brontekst bewerken]Borazine is een kleurloze vloeistof met een aromatische geur. In water ondergaat het hydrolyse en valt het uiteen in boorzuur, ammoniak en waterstof. Borazine is thermisch zeer stabiel; de standaard vormingsenthalpie ΔHf is −531 kJ/mol.
De structuur van borazine gelijkt sterk op die van benzeen. De lengte van de zes boor-stikstof-bindingen bedraagt 1,436 Å. In benzeen is de lengte van de koolstof-koolstofbindingen 1,397 Å.
Net zoals bij benzeen is er bij borazine sprake van mesomerie (resonantie), in de hand gewerkt door het verschil in elektronegativiteit tussen boor en stikstof (respectievelijk 2 en 3 op de Paulingschaal), het elektronentekort bij boor en het vrije elektronenpaar bij stikstof:
Boor treedt daarbij op als lewiszuur en stikstof als lewisbase.
Borazine is reactiever dan benzeen. Het gaat een additiereactie aan met waterstofchloride, terwijl benzeen dat niet doet.
Toepassingen
[bewerken | brontekst bewerken]Als borazine bij 70 °C verhit wordt, vormt het een polymeer: polyborazyleen. Bij hoge temperatuur (meer dan 1000 °C) ontleedt dit, en wordt boornitride gevormd. Deze reactieprocedure wordt gebruikt om zuiver boornitride te bekomen, dat in halfgeleiders[2] of composietmateriaal[3] toepassing vindt.
- ↑ Stock A., Pohland E. "Borwassterstoffe, VIII.: Zur Kenntnis des B2H6 und des B5H11." Berichte 1926 (59): 2210–2215. DOI:10.1002/cber.19260590906
- ↑ U.S. Patent 4150097, "Method for the synthesis of borazine" van 17 april 1979 aan Mine Safety Appliances Comp. Gearchiveerd op 7 juni 2023.
- ↑ U.S. Patent 5399377, "Borazine oligomers and composite materials including boron nitride and methods of making the same" van 21 maart 1995 aan James Economy en Dong-pyo Kim, University of Illinois. Gearchiveerd op 7 juni 2023.