Naar inhoud springen

Denise Herrmann

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Denise Herrmann voor het laatst bewerkt door Apdency (overleg | bijdragen) op 23 mei 2024 11:34. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Denise Herrmann-Wick
Denise Herrmann
Persoonlijke informatie
Naam Denise Herrmann
Geboortedatum 20 december 1988
Geboorteplaats Bad Schlema
Nationaliteit Vlag van Duitsland Duitsland
Lengte 1,75 m
Gewicht 61 kg
Sportieve informatie
Discipline Langlaufen en biatlon
Club WSC Erzgebirge Oberwiesenthal
Olympische Spelen 2014, 2018, 2022
Debuut 2009
Medailles
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Sport

Denise Herrmann-Wick (Bad Schlema, 20 december 1988) is een Duitse langlaufster en biatlete. Ze vertegenwoordigde haar land op de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji en de Olympische Winterspelen 2018 in Zuid-Korea.

Herrmann maakte haar wereldbekerdebuut in februari 2009 in Valdidentro. In januari 2010 scoorde ze in Praag haar eerste wereldbekerpunten. Haar eerste toptienklassering behaalde de Duitse in december 2010 in Oberhof. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2011 in Oslo eindigde Herrmann als 23e op de sprint, als 39e op de 30 kilometer vrije stijl en als 43e op de 10 kilometer klassieke stijl. In Val di Fiemme nam ze deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2013. Op dit toernooi eindigde ze als tiende op de sprint en als 24e op de 10 kilometer vrije stijl. Op de estafette eindigde ze samen met Nicole Fessel, Katrin Zeller en Miriam Gössner op de zevende plaats, samen met Hanna Kolb eindigde ze als achtste op de teamsprint. In november 2013 stond de Duitse in Kuusamo voor de eerste maal in haar carrière op het podium van een wereldbekerwedstrijd. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji eindigde Herrmann als achtste op de sprint. Op de estafette veroverde ze samen met Nicole Fessel, Stefanie Böhler en Claudia Nystad de bronzen medaille, samen met Stefanie Böhler eindigde ze als vierde op het onderdeel teamsprint.

In april 2016 maakte Herrmann bekend dat ze de switch zou maken van langlaufen naar biatlon. Op 9 december 2016 maakte ze haar biatlon debuut in Pokljuka op de sprint. Tijdens de estafette in Pyeongchang op 5 maart 2017 behaalde ze met haar eerste overwinning. Haar eerste individuele overwinning behaalde ze in Östersund op 1 december 2017 op de sprint. Twee dagen later pakte ze ook op de achtervolging de overwinning. Doordat Laura Dahlmaier is gestopt is Herrmann vanaf seizoen 2019/2020 kopvrouw van de Duitse biatlonploeg geworden.

In 2007 werd ze vanwege het gebruik van clenbuterol voor een jaar geschorst.[1]

Olympische Winterspelen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Resultaten
2014 Vlag van Rusland Sotsji 8e Sprint (vrije stijl)
4e Teamsprint (klassieke stijl)
Brons 4x5 km estafette

Wereldkampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Resultaten
2011 Vlag van Noorwegen Oslo 23e Sprint (vrije stijl)
43e 10 km klassieke stijl
39e 30 km vrije stijl
2013 Vlag van Italië Val di Fiemme 10e Sprint (klassieke stijl)
24e 10 km vrije stijl
8e Teamsprint (vrije stijl)
7e 4x5 km estafette
Eindklasseringen
[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Algm DI SP TdS
2009/2010 124e - 87e DNF
2010/2011 41e 44e 23e DNF
2011/2012 39e 41e 28e DNF
2012/2013 13e 17e 11e 13e
2013/2014 9e 18e Zilver DNF

Olympische spelen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
2018 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang 21e 6e 11e 8e
2022 Vlag van China Peking Goud 22e 17e 13e Brons 5e

Wereldkampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats Onderdeel
Individueel Sprint Achtervolging Massastart Estafette Gemengde
estafette
Single gemengde
estafette
2019 Vlag van Zweden Östersund 6e Goud Brons 4e Zilver 4e
2020 Vlag van Italië Antholz 12e 5e Zilver 12e Zilver 4e
2021 Vlag van Slovenië Pokljuka 15e 4e 8e Zilver 7e
2023 Vlag van Duitsland Oberhof 15e Goud Zilver 24e Zilver 6e
Eindklasseringen
[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Algemeen Individueel Sprint Achtervolging Massastart
2016/2017 48e - 40e 52e -
2017/2018 12e 40e 14e 7e 15e
2018/2019 8e 29e 15e 6e 9e
2019/2020 Brons 4e Goud 5e 6e
2020/2021 10e 6e 9e 9e 14e
2021/2022 6e 9e 6e 11e 10e
2022/2023 4e 7e Goud 5e 18e
Wereldbekerzeges
[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Plaats Onderdeel
Individueel
1. 1 december 2017 Vlag van Zweden Östersund 7,5 km sprint
2. 3 december 2017 Vlag van Zweden Östersund 10 km achtervolging
3. 16 februari 2019 Vlag van Verenigde Staten Soldier Hollow 10 km achtervolging
4. 10 maart 2019 Vlag van Zweden Östersund (WK) 10 km achtervolging
5. 24 januari 2020 Vlag van Slovenië Pokljuka 15 km individueel
6. 5 maart 2020 Vlag van Tsjechië Nové Město 7,5 km sprint
7. 13 maart 2020 Vlag van Finland Kontiolahti 7,5 km sprint
8. 5 maart 2022 Vlag van Finland Kontiolahti 7,5 km sprint
9. 8 december 2022 Vlag van Oostenrijk Hochfilzen 7,5 km sprint
10. 21 januari 2023 Vlag van Italië Antholz 10 km achtervolging
11. 18 maart 2023 Vlag van Noorwegen Oslo 7,5 km sprint
Estafettes
1. 5 maart 2017 Vlag van Zuid-Korea Pyeongchang 4×6 km estafette
2. 13 januari 2018 Vlag van Duitsland Ruhpolding 4×6 km estafette
3. 8 februari 2019 Vlag van Canada Canmore 4×6 km estafette
4. 16 januari 2021 Vlag van Duitsland Oberhof 4x6 km estafette
[bewerken | brontekst bewerken]