Josep Guardiola

Dit artikel is in i Sala, Josep deze versie opgenomen in de etalage.

Josep Guardiola i Sala (Santpedor, 18 januari 1971) is een voormalig Spaans profvoetballer. Hij speelde als centrale middenvelder en Guardiola is één van de succesvolste spelers uit de geschiedenis van FC Barcelona. Sinds 2007 is Guardiola, vaak kortweg Pep genoemd, werkzaam als trainer van FC Barcelona B.

Algemene informatie

Guardiola werd geboren op 18 januari 1971 in de Clínica de Sant Josep. Hij groeide samen met zijn ouders en drie broers op in het Catalaanse plaatsje Santpedor. Na het voortgezet onderwijs studeerde Guardiola Rechten aan de Universitat de Barcelona. Zijn universitaire studie en zijn loopbaan bij FC Barcelona gingen echter moeilijk samen en wegens tijdgebrek beëindigde hij zijn studie al na een jaar . Hij geldt als een intelligent persoon en Guardiola is een liefhebber van film en theater. Bovendien fungeerde hij als model in enkele shows van de vooraanstaande Catalaanse mode-ontwerper Antoni Miró. Guardiola ontving op 23 december 2002 de Premio Bages de Cultura, toegekend door de Associación Omnium Cultural in Manresa voor zich inzet voor de Catalaanse identiteit en cultuur. Guardiola is getrouwd met Cristina Serra en ze hebben twee kinderen, María (2000) en Marius (2003). In 2001 bracht Guardiola is samenwerking met Miquel Rico en Luís Martín zijn biografie La meva gent, el meu futbol uit. Naast voetbal geldt ook golf als een favoriete sport van Guardiola.

Clubvoetbal

Beginjaren

Guardiola begon als clubvoetballer bij de lokale club Gimnàstic de Manresa, dat alleen jeugdelftallen heeft. Bij deze club werd Guardiola opgemerkt door Oriol Tort, één van de belangrijkste scouts van FC Barcelona in de jaren tachtig en negentig die ook onder meer Sergi Barjuán in dezelfde periode en Andrés Iniesta jaren later ontdekte.

FC Barcelona

FC Barcelona-tenue van Josep Guardiola

Jeugdspeler

Guardiola werd op 28 juni 1984 lid van FC Barcelona. Hij doorliep de cantera, de befaamde jeugdopleiding van FC Barcelona. In 1989 haalde de middenvelder met de Juvenil A, het hoogste jeugdelftal van de club, de finale van de Copa del Rey Juvenil. Deze werd echter verloren van Real Betis.

Johan Cruijff

Het was Johan Cruijff die een belangrijke rol speelde in de start van de profloopbaan van Guardiola. De Nederlandse coach zag in de middenvelder de centrale figuur voor zijn te formeren kampioenselftal. Bovendien durfde Cruijff het aan om spelers al op jonge leeftijd te laten debuteren in het eerste elftal, iets wat in Spanje destijds nog hoogst ongebruikelijk was. Guillermo Amor, Guardiola en Albert Ferrer waren de eerste jongelingen die onder Cruijff zouden doorbreken in het eerste elftal van FC Barcelona. Op 16 december 1990 maakte Guardiola op 19-jarige leeftijd tegen Cádiz CF in de Primera División zijn debuut in het eerste elftal. Destijds droeg hij rugnummer tien, maar uiteindelijk zou nummer vier het karakteristieke rugnummer van Guardiola worden. Guardiola over Cruijff:

"Johan heeft me het voetbal leren begrijpen. Het gaat niet alleen om het te spelen, maar ook om het begrip van de dingen die in de wedstrijd gebeuren".

In zijn eerste seizoen in het eerste elftal was de invloed van Guardiola nog beperkt. Met vier competitiewedstrijden had hij echter toch enig aandeel in de behaalde Spaanse landstitel.

Het Dream Team

Vanaf het seizoen 1991/1992 was Guardiola een belangrijke schakel in het zogeheten Dream Team van Johan Cruijff. Hij verzorgde de snelle balcirculatie van achteruit, de basis voor het aanvalsspel van het team. Met zijn passing was Guardiola de dirigent van het elftal en vormde hij de verbinding tussen de verdediging en de aanval. Zijn rol binnen het elftal werd omschreven als de jugador organizador. Guardiola was de eerste in de reeks van jugadors organizadores die door FC Barcelona zouden worden opgeleid. Spelers als Xavi Hernández, Gerard López, Mikel Arteta, Andrés Iniesta, Francesc Fàbregas en Marc Crosas traden later in zijn voetsporen. Van de kwaliteiten van Iniesta was Guardiola overigens al in een vroeg stadium overtuigd. Op de dag dat Iniesta in februari 2001 voor het eerst met de eerste selectie van FC Barcelona meetrainde, merkte Guardiola op tegen de spelersgroep "Vergeet deze dag niet, Andrés Iniesta traint met jullie mee" en tegen Xavi Hernández "Dit jochie gaat ons beiden met pensioen sturen!" .

Het jaar 1992 werd een topjaar voor Guardiola. Het eerste hoogtepunt was de winst van de Europacup I, toen na verlengingen Sampdoria werd verslagen op het legendarische Wembley, gevolgd door de prolongatie van de Spaanse landstitel. Tijdens de viering van de Europacup-winst liet Guardiola zich voor het eerst gelden als spreker in het openbaar met de woorden "Burgers van Catalonië, we hebben de Cup voor u hierheen gehaald". Verder ontving hij in 1992 de Trofeo Bravo voor beste Europese voetballer van 21 jaar of jonger, toegekend door het Italiaanse Guerin Sportivo. Goud op de Olympische Spelen en zijn debuut in het Spaans nationaal team volgden later in 1992. Het jaar eindigde enigszins in mineur toen FC Barcelona de wedstrijd om de Intercontinental Cup verloor van São Paulo FC. Op 24 maart 1993 scoorde Guardiola met een afstandsschot in de bekerwedstrijd tegen Real Valladolid zijn eerste doelpunt in het eerste elftal. Het Dream Team met Guardiola won ook in 1993 en 1994 het landskampioenschap. De verloren UEFA Champions League-finale tegen AC Milan (0-4) markeerde echter het einde van het succesteam. "Wij dachten allemaal dat we tegen een zootje ongeregeld zouden spelen, maar ze gaven ons een pak rammel. AC Milan was zóveel beter dat ik hoopte dat de wedstrijd snel afgelopen zou zijn," lichtte Guardiola deze finale toe.

1996-2000

Verschillende spelers en uiteindelijk ook Cruijff vertrokken, maar Guardiola bleef ook onder de nieuwe trainer Bobby Robson een vaste waarde. Met de Engelsman als coach won hij in 1997 de Copa del Rey en de Europacup II. In de bekerfinale werd gewonnen van Real Betis, in de Europese finale werd Paris Saint-Germain verslagen. Aan het einde van het seizoen 1996/1997 leek er een einde te komen aan de periode van Guardiola bij FC Barcelona. AC Parma had serieuze interesse en het voorcontract was al getekend. Uiteindelijk overtuigde voorzitter Josep Lluís Núñez Guardiola er met een contractsverbetering van te blijven bij FC Barcelona. Louis van Gaal werd aangesteld als nieuwe trainer en in 1997 werd Guardiola na het vertrek van José Bakero en de Roemeen Gheorghe Popescu benoemd tot aanvoerder van FC Barcelona. Het seizoen 1997/1998, waarin hij een vijfde landstitel won, ging uiteindelijk vrijwel geheel aan Guardiola voorbij door een zware enkelblessure. In het seizoen 1998/ 1999 won hij met Barça zijn zesde landstitel, waarmee Guardiola het record van de legendarische doelman Antoni Ramallets evenaarde. Hoewel Guardiola het niet altijd eens was met Van Gaal, bleef hij de Nederlandse coach tot diens vertrek in juni 2000 altijd publiekelijk steunen.

Laatste seizoen

Op 30 augustus 2000 liep Guardiola tijdens een training in Valencia met het nationaal elftal een scheur op in zijn linkerenkelband. Een operatie was noodzakelijk en begin december 2000 maakte hij in de competitiewedstrijd tegen Celta de Vigo zijn rentree bij FC Barcelona. Op 18 december 2000 vierde Guardiola in de competitiewedstrijd tegen Rayo Vallecano zijn tienjarig jubileum als speler van het eerste elftal van FC Barcelona. Op 11 april 2001 maakte Guardiola op een emotionele persconferentie bekend dat hij besloten had zijn aflopende contract niet te verlengen, wat dus inhield dat de Catalaan na vele jaren zou vertrekken bij FC Barcelona. Hij lichtte zijn besluit toe met de woorden "Ik ben hier gekomen zonder een cent en ik ga weg als een vader. Ik ben er trots op dat ik hier groot ben geworden, maar ik wil een nieuwe competitie, nieuwe culturen, nieuwe ploeggenoten en nieuwe tegenstanders leren kennen. Dat heeft de doorslag gegeven in mijn overwegingen" . Op 26 juni 2001 speelde Guardiola in het bekerduel tegen Celta de Vigo zijn laatste wedstrijd voor de blaugranas. Hij verliet het veld van Camp Nou onder luid applaus, gedragen door zijn medespelers.

Prijzenlijst

• landskampioen (6): 1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94, 1997/98, 1998/99
• Copa del Rey (2): 1997, 1998
• Supercopa de España (4): 1991, 1992, 1994, 1996
• Copa de Catalunya (3): 1991, 1993, 2000
• Europa Cup I (1): 1992
• Europa Cup II (1): 1997
• UEFA Supercup (2): 1992, 1997

Statistieken

competitie/toernooi	wedstrijden	goals
Primera División	263	6
Copa del Rey	35	1
Supercopa de España	14	0
Europa Cup I / Champions League	43	1
Beker der Bekerwinnaars	7	1
UEFA Cup	14	1
UEFA Supercup	2	0
Intercontinental Cup	1	0

Italië

Kort nadat Guardiola zijn vertrek bij FC Barcelona bekend had gemaakt werden Newcastle United, AC Milan en AC Parma genoemd als geïnteresseerde clubs. Een snelle transfer bleef uiteindelijk echter uit en pas in september vond Guardiola in het Italiaanse Brescia Calcio zijn nieuwe club. Op 26 september 2001 tekende hij een contract voor één seizoen bij Brescia. De middenvelder werd in oktober 2001 benoemd tot aanvoerder van het team, toen eerste aanvoerder en vedette Roberto Baggio geblesseerd raakte aan zijn knie.

Op 22 november maakte het Italiaans Olympisch Comité CONI bekend dat bij Guardiola na afloop van het competitieduel tegen Piacenza Calcio op 21 oktober tijdens de dopingcontrole een te hoge spiegel van nandrolon in de urine was gevonden. Na afloop van het competitieduel tegen SS Lazio op 4 november werd hij wederom positief bevonden. Guardiola ontkende bewust nandrolongebruik en hij gaf vervuilde voedingssupplementen als mogelijke verklaring op. Desondanks werd hij geschorst voor vier maanden. In dezelfde periode werden in Italië ook andere topvoetballers zoals Jaap Stam, Edgar Davids en Fernando Couto positief bevonden op nandrolon. Allen ontkenden en er werden dan ook kanttekeningen geplaatst bij de dopingtesten van de CONI. Op 23 oktober 2007 werd Guardiola na hoger beroep alsnog vrijgesproken voor het gebruik van doping . Eind maart 2002 maakte Guardiola zijn rentree bij Brescia. Hoewel Guardiola bij Brescia veel wedstrijden had moeten missen door zijn schorsing, wist de Catalaan wel de belangstelling te wekken van AS Roma, dat hem begin juli 2002 contracteerde. Bij de Romeinse club kende Guardiola een weinig succesvolle periode en hij zat vaak op de bank. In januari 2003 keerde Guardiola daarom terug naar Brescia op verzoek van Roberto Baggio, na slechts vier competitieduels bij Roma te hebben gespeeld.

Qatar

In de zomer van 2003 keerde Josep Guardiola terug naar Barcelona. Tijdens de verkiezingen voor president van FC Barcelona dat jaar, maakte hij deel uit van de groep rond reclamemagnaat Lluís Bassat. Guardiola was de beoogde sportief directeur van Bassat. Toen advocaat Joan Laporta de presidentsverkiezingen won, tekende Guardiola een contract bij Al-Ahli in Qatar. Hij zou er twee seizoenen blijven. De middenvelder werd al snel benoemd tot aanvoerder en hij werd verkozen tot beste speler in de Qatari League in het seizoen 2003/2004, ondanks de aanwezigheid van andere sterspelers als Gabriel Batistuta. In zijn laatste jaar behaalde Guardiola met Al-Ahli de achtste plaats in de competitie. De Catalaan scoorde vijf goals in de competitie, waarvan twee penalty's. Daarnaast was de middenvelder ook trefzeker in de Arabische Champions League en de Qatar Emir Cup. In beide toernooien trof Guardiola eenmaal doel.

Mexico

Na zijn vertrek uit Qatar in augustus 2005, hoopte Josep Guardiola zijn carrière voort te zetten in Engeland, maar onderhandelingen met Manchester City en Wigan Athletic liepen uiteindelijk op niets uit. In december 2005 tekende Guardiola een contract voor een halfjaar bij het Mexicaanse Dorados de Sinaloa. Bij deze club was de Spanjaard Juan Manuel Lillo, een goede vriend van Guardiola, destijds de hoofdtrainer. Guardiola nam met Dorados deel aan de Clausura van 2006. Zijn Mexicaanse avontuur eindigde uiteindelijk met degradatie. Dorados eindigde in de Clausura 2006 weliswaar op een achtste plaats, maar aangezien in Mexico de prestaties over de laatste vier seizoenen bepalend zijn voor degradatie, zakte de club toch af naar de Primera División A. Guardiola speelde tien wedstrijden voor Dorados in de Mexicaanse competitie en hij scoorde zijn enige doelpunt tegen Jaguares de Chiapas. In augustus 2006 kreeg Guardiola nog een aanbieding om bij het Argentijnse CA Banfield te spelen, maar de middenvelder sloeg deze aanbieding af en besloot enkele maanden later, in november 2006, definitief te stoppen als profvoetballer.

Statistieken

seizoen	club	land	competitie	wedstrijden	goals
1990/91	FC Barcelona	Spanje	Primera División	4	0
1991/92	FC Barcelona	Spanje	Primera División	26	0
1992/93	FC Barcelona	Spanje	Primera División	28	0
1993/94	FC Barcelona	Spanje	Primera División	34	0
1994/95	FC Barcelona	Spanje	Primera División	24	2
1995/96	FC Barcelona	Spanje	Primera División	31	1
1996/97	FC Barcelona	Spanje	Primera División	38	0
1997/98	FC Barcelona	Spanje	Primera División	6	0
1998/99	FC Barcelona	Spanje	Primera División	22	1
1999/00	FC Barcelona	Spanje	Primera División	25	0
2000/01	FC Barcelona	Spanje	Primera División	24	2
2001/02	Brescia Calcio	Italië	Serie A	11	2
2002/03	AS Roma	Italië	Serie A	4	0
2002/03	Brescia Calcio	Italië	Serie A	13	1
2003/04	Al-Ahli	Qatar	Qatari League	18	2
2004/05	Al-Ahli	Qatar	Qatari League	18	5
2006	Dorados de Sinaloa	Mexico	Primera División	10	1

Nationaal elftal

Olympisch elftal

In 1992 nam Guardiola met het Spaans Olympisch eltal deel aan de Olympische Spelen van Barcelona. Hij was in alle wedstrijden basisspeler en in de openingswedstrijd tegen Colombia maakte de middenvelder een doelpunt. Uiteindelijk won Guardiola met Spanje de gouden medaille door in de finale met 3-2 te winnen van Polen .

datum	tegenstander	bijzonderheid
24 juli 1992	Colombia	basis; doelpunt
27 juli 1992	Egypte	basis
29 juli 1992	Qatar	basis
1 augustus 1992	Italië	basis
5 augustus 1992	Ghana	basis
8 augustus 1992	Polen	basis

Spaans nationaal elftal

Guardiola speelde tevens 47 interlands voor het Spaans nationaal team, waarin hij vijf doelpunten maakte. De middenvelder debuteerde op 14 oktober 1992 tegen Noord-Ierland. Guardiola kwam als invaller voor Claudio Barragán in het veld. In zijn tweede interland, op 16 december 1992 tegen Letland, maakte hij zijn eerste doelpunt. In zijn eerste jaren als international was Guardiola niet altijd zeker van een basisplaats. Bondscoach Javier Clemente was geen fan van Guardiola en de verdedigende speelwijze van de Bask weken sterk af van de speelwijze die Guardiola bij FC Barcelona gewend was. Door zijn prominente rol bij FC Barcelona kon Clemente echter moeilijk om hem heen en Guardiola zat dan ook bij de Spaanse selectie voor het Wereldkampioenschap 1994 in de Verenigde Staten. Op dit toernooi speelde hij in twee van de vier wedstrijden van Spanje. Tegen Bolivia benutte Guardiola een strafschop. In de kwartfinale werden de Spanjaarden uitgeschakeld door Italië.

Op 7 september 1994 kwam er een voorlopig einde aan de interlandloopbaan van Guardiola. In een wedstrijd tegen Cyprus wisselde Clemente hem in de tweede helft als enige speler. Guardiola speelde vervolgens twee jaar lang niet voor La Furía Roja, wat Clemente op veel kritiek kwam te staan. Na het Europees kampioenschap 1996, dat voor Spanje teleurstellend verliep, besloot de bondscoach Guardiola opnieuw op te roepen voor het nationaal elftal. Hij maakte op 4 september 1996 tegen Faeröer zijn rentree. Zijn tweede periode als international duurde ongeveer een jaar. Eind 1997 liep Guardiola een zware enkelblessure op, waardoor hij maanden niet kon spelen. Hij was op tijd hersteld voor het Wereldkampioenschap 1998, maar de middenvelder zag af van deelname omdat hij nog niet volledig fit was. Op 27 maart 1999 maakte Guardiola tegen Oostenrijk zijn tweede rentree. Inmiddels was José Antonio Camacho Clemente opgevolgd als Spaans bondscoach.

Camacho zag in Guardiola, samen met Raúl González, de centrale figuur van het nationaal elftal en hij benoemde hem tot aanvoerder. Over Raúl González, boegbeeld van FC Barcelona's aartsrivaal Real Madrid maar desondanks een goede vriend van Guardiola, zei Guardiola: "Raúl staat altijd op de goede plaats en hij weet precies wat hij moet doen. Raúl maakt altijd de goede keuze. Hij leert ons hoe het spel gespeeld moet worden" .

Guardiola behoorde tot de selectie voor het Europees kampioenschap 2000 in Nederland en België en hij was in alle wedstrijden van Spanje basisspeler. Op dit toernooi werd de kwartfinale bereikt. Na zijn vertrek bij FC Barcelona in 2001 speelde Guardiola nog eenmaal voor Spanje, op 14 november 2001 tegen Mexico. Hij leek nog in aanmerking te komen voor een plaats in de Spaanse selectie voor het Wereldkampioenschap 2002, maar door een knieblessure maakte dit onmogelijk. Begin mei 2002 blesseerde Guardiola dit gewricht na een forse tackle van Edgar Davids in de competitiewedstrijd van Brescia tegen Juventus .

datum	tegenstander	bijzonderheid
14 oktober 1992	Noord-Ierland	debuut; ingevallen voor Claudio Barragán
16 december 1992	Letland	basis; doelpunt
24 februari 1993	Litouwen	basis
31 maart 1993	Denemarken	basis
8 september 1993	Chili	basis
22 september 1993	Albanië	ingevallen voor Julen Guerrero
13 oktober 1993	Ierland	ingevallen voor Julio Salinas
9 februari 1994	Polen	ingevallen voor Fernando Hierro
23 maart 1994	Kroatië	ingevallen voor Fernando Hierro
2 juni 1994	Finland	basis
10 juni 1994	Canada	ingevallen voor Julen Guerrero
21 juni 1994	Duitsland	basis; WK
27 juni 1994	Bolivia	basis; doelpunt (strafschop) ; WK
9 september 1994	Cyprus	basis
4 september 1996	Faeröer	basis
9 oktober 1996	Tsjechië	ingevallen voor Julen Guerrero
13 november 1996	Slowakije	ingevallen voor Guillermo Amor
14 december 1996	Joegoslavië	basis; doelpunt (strafschop)
18 december 1996	Malta	basis
12 februari 1997	Malta	basis; doelpunt
30 april 1997	Joegoslavië	basis
8 juni 1997	Tsjechië	basis
11 oktober 1997	Faeröer	ingevallen voor Fernando Hierro
27 maart 1999	Oostenrijk	basis
31 maart 1999	San Marino	basis
5 mei 1999	Kroatië	basis
5 juni 1999	San Marino	basis
4 september 1999	Oostenrijk	basis
8 september 1999	Cyprus	basis
10 oktober 1999	Israël	basis
13 november 1999	Brazilië	basis
17 november 1999	Argentinië	basis
26 januari 2000	Polen	basis
29 maart 2000	Italië	basis
3 juni 2000	Zweden	basis; doelpunt (strafschop)
13 juni 2006	Noorwegen	basis; EK
18 juni 2000	Slovenië	basis; EK
21 juni 2000	Joegoslavië	basis; EK
25 juni 2000	Frankrijk	basis; EK
16 augustus 2000	Duitsland	basis
28 februari 2001	Engeland	basis
24 maart 2001	Liechtenstein	basis
28 maart 2001	Frankrijk	basis
25 april 2001	Japan	basis
2 juni 2001	Bosnië en Herzegovina	basis
6 juni 2001	Israël	basis
14 november 2001	Mexico	basis; laatste interland

Catalaans elftal

Guardiola was bovendien aanvoerder van het Catalaans elftal. Hij debuteerde op 24 juni 1995 in een wedstrijd tegen FC Barcelona. De middenvelder speelde uiteindelijk negen wedstrijden voor Catalonië. Op 28 december 2001 speelde Guardiola tegen Chili zijn meest emotionele wedstrijd voor het Catalaans elftal. Het was zijn terugkeer in Barcelona in een periode dat hij voor vermeend nandrolongebruik was geschorst. Op 28 december 2005 speelde Guardiola tegen Paraguay zijn laatste wedstrijd voor Catalonië .

datum	tegenstander	bijzonderheid
24 juni 1995	Sjabloon:ES-CT-VLAG FC Barcelona	basis
22 december 1998	Nigeria	basis
23 december 1999	Joegoslavië	basis
22 december 2000	Litouwen	basis
28 december 2001	Chili	basis
28 december 2002	China	basis
28 december 2003	Ecuador	basis
25 juni 2004	Brazilië	ingevallen voor Jordi
28 december 2005	Paraguay	ingevallen voor Roger

Loopbaan als trainer

In de zomer van 2005 volgde Guardiola samen verschillende andere oud-profvoetballers in Madrid een verkorte opleiding voor "voetbaltrainer nationaal", waarmee hij de bevoegdheid verkreeg om clubs in de Primera División te gaan trainen. Guardiola bereikte op 21 juni 2007 een akkoord met FC Barcelona om vanaf het seizoen 2007/2008 FC Barcelona B, destijds uitkomend in de Tercera División, te gaan trainen. Hij volgde hiermee Quique Costas op. Guardiola startte als trainer met een 0-0 gelijkspel tegen CE Premià. Tijdens de tweede speelronde van de Tercera División behaalde hij zijn eerste overwinning, 4-2 tegen CF Balaguer. In september 2007 was Guardiola assistent van Frank Rijkaard bij het eerste elftal in de wedstrijden voor de Copa de Catalunya tegen Girona FC en Gimnàstic de Tarragona, toen meerdere spelers van het B-elftal meespeelden.

Trivia

• In zijn geboorteplaats Santpedor ligt het Camp d'Esports Municipal "Josep Guardiola". Dit naar Guardiola vernoemde sportstadion werd op 21 april 2007 officieel geopend met een wedstrijd tussen de lokale voetbalclub FC Santpedor en Amics de Josep Guardiola, een elftal met Guardiola en vrienden. Onder meer Sergi Barjuán, Luis Enrique, Albert Ferrer, Miguel Ángel Nadal en Guillermo Amor speelden mee .

Bronnen, noten en/of referenties