Franse verovering van Algerije

De Franse verovering van Algerije ten koste van het Ottomaanse Rijk vond plaats tussen 1830 en 1847.

Franse verovering van Algerije
Chronologie van de vestiging van het Frans gezag in Algerije
Datum	1830 - 1847
Locatie	Algerije
Resultaat	Franse overwinning
Casus belli	Frans imperialisme ten koste van het Ottomaanse Rijk
Territoriale veranderingen	Frankrijk annexeert Algerije
Strijdende partijen
Koninkrijk Frankrijk Ottomaanse Rijk Emiraat Mascara Koninkrijk Aid Abbas Sultanaat Touggourt Kel Ahaggar Gesteund door: Sultanaat Marokko
Leiders en commandanten
Bertrand Clauzel Baron Berthezène Hertog van Rovigo Baron Voirol Graaf d'Erlon Graaf Damrémont Sylvain Valée Thomas Bugeaud Hussein Dey Ahmed Bey Abd al-Kader Lalla Fatma N'Soumer Sjeik Mokrani Salaman IV Mohammed Ag Bessa Gesteund door: Abderrahmane van Marokko
Troepensterkte
160.000 Onbekend
Verliezen
150.000 tot 200.000 doden, 4.220 gewonden Onbekend

Geschiedenis

In 1827 escaleerde een ruzie tussen Hussein Dey, de heerser van het Ottomaanse regentschap van Algiers, en de Franse consul tot een zeeblokkade. De Franse minister van oorlog, generaal Louis de Bourmont, verzamelde een leger van 37.000 man, dat op 14 juni 1830 Algerije binnenviel. In juli was het Franse leger in Algiers. Ook de andere kustgemeenschappen vielen snel in Franse handen. Na de Julirevolutie in Parijs van juli 1830 werd generaal de Bourmont teruggeroepen en kreeg generaal Bertrand Clauzel de leiding. De politieke conflicten in Frankrijk hadden weinig invloed op de strijd in Algerije. Na 1830 werden extra strijdkrachten ingeschakeld om het verzet in het binnenland te onderdrukken.

Het Algerijnse verzet bestond uit krachten onder de Ottomaans gezinde Ahmed Bey die, met als centrum Constantine, voornamelijk in het oosten actief waren, en nationalistische strijdkrachten in Kabylië en het westen. Verdragen met de nationalisten onder Abd al-Kader maakten het de Fransen mogelijk om zich eerst te richten op de eliminatie van de Ottomaanse dreiging. In 1837 namen ze Constantine in. Abd al-Kader bleef echter weerstand bieden in het westen. In 1840 werd generaal Thomas-Robert Bugeaud door de Franse regering benoemd tot gouverneur-generaal van Algerije. Hij veroverde de stad Tagdemt in mei 1841 op de troepen van Abd al-Kader. Na de grootschalige en hardhandige Franse militaire acties werd de nationalistenleider op 9 februari 1843 verdreven uit Sebdou, zijn laatste bolwerk. Hij vluchtte naar Marokko, van waaruit hij een guerrillaoorlog bleef voeren tegen de Fransen. Na de geleden nederlaag in de Eerste Frans-Marokkaanse Oorlog, verdreef de Marokkaanse regering, onder Franse diplomatieke druk, hem uit Marokko. In 1847 gaf hij zich over aan de Franse troepen.

Zie ook

• Geschiedenis van Algerije
• Thomas-Robert Bugeaud, Frans bevelhebber
• Lijst van Franse koloniale oorlogen in Marokko
• Lijst van oorlogen van het Ottomaanse Rijk