‘Scherp blijven en goed kunnen schakelen’

Wouter Das, de omgevings- en projectmanager van de gemeente voor de Blankenburgverbinding en van de A16 Rotterdam gaat de gemeente verlaten. Dat externen sneller dan vaste mensen doorgaan naar andere banen buiten de gemeente komt vaker voor. Maar Wouter is een ander verhaal. Voor menig collega is deze externe kanjer de rots in de branding bij verdedigen van de belangen van stad.

Schakelen in de driehoek

De klussen die hij voor de gemeente doet, zijn echt mega. Wouter: ‘Het is vooral een kwestie van scherp blijven en goed kunnen schakelen.’

En dat schakelen beheerst hij wel. Moet ook wel. Wouter: ‘Bij de snelwegen-opdrachten is doorgaans een driehoek aan het werk: de gemeente, Rijkswaterstaat en de aannemer. Daarbij bepalen Rijkswaterstaat en de aannemer het tempo van de klus. Rotterdam die met heel veel andere belangen te maken heeft, moet dat tempo kunnen bijbenen en in gesprek blijven met alle partijen. Het is als het bijhouden van een rijdende trein. Soms kun je een heel klein beetje op de rem trappen. Maar het gaspedaal zit duidelijk bij de andere twee partijen’.

‘Voorbeeld. De aannemer is bezig met de aanleg van de tunnel van de A16 onder het Lage Bergse Bos en de Rotte door. Vanuit het Terbregseveld willen wij een fietspad langs de tunnelmond. Daar had de aannemer geen rekening mee gehouden. Vanuit bewoners was er de nodige kritiek op de geluidschermen en het gebrek aan groen in de toekomstige plannen. We hebben daar uiteindelijk zelf het initiatief genomen om met z’n allen – ook met bewoners – tot een gedragen ontwerp te komen, ook al paste dat niet echt in de planning van Rijkswaterstaat en de aannemer. Kwaliteit gaat boven tijd. We gaan het later zelf uitvoeren. En dan zonder de aannemer van de A16. Want anders krijg je vertraging en dat vinden Rijkswaterstaat en de aannemer vervelend. Budget en deadline zijn daar de belangrijkste factoren. Tijd is geld. Ik stel het nu vrij zwart wit, maar terugkijkend is dat wel de rode lijn.’

Verschillen tussen de twee projecten

Van de twee projecten waarin Wouter z’n tanden zette, was de Blankenburgverbinding het makkelijkst te doen. ‘Onze rol als gemeente is daar kleiner. Veel grond en wegen zijn in beheer van het Havenbedrijf. En bewoners zijn over het algemeen positief over de komst van de Blankenburgverbinding. Het gaat om een extra ontsluiting van Rozenburg. Wat wel een verschil is met het team van de Blankenburgverbinding, is dat het A16-team constanter is. De projectleden kennen elkaar al jaren. Zo’n constant team is wel een aanbeveling voor nieuwe trajecten. Werkt goed.’

Trouwambtenaar

Wouter is trouwens ook trouwambtenaar in de gemeente Zeist. Daar geniet hij van. ‘Onderschat dat werk in tijd niet. Ik ben per huwelijk toch wel zo’n acht tot twaalf uur bezig om dat in goede banen te leiden.’

Zijn werk als trouwambtenaar is niet de enige reden om met z’n projectwerk in Rotterdam te stoppen. ‘Ik wil vooral meer privétijd hebben. Ik heb – zoals altijd – twee opdrachtgevers tegelijkertijd. In het geval van Rotterdam kon ik mij elke week twee dagen inzetten. En daarnaast ook twee dagen voor de andere opdrachtgever. Maar daar het begint een beetje te wringen. Ik zou meer tijd in deze Rotterdamse klus moeten steken, maar dat wil ik niet want dan zou ik weer ruim vijf dagen per week gaan werken. Ik wil meer privétijd, onder andere om meer huwelijken te sluiten.’

Maar waarom doet Wouter twee opdrachten tegelijkertijd? ‘Ik houd van afwisseling. Ik heb eigenlijk altijd twee dingen tegelijk gedaan, ooit was ik docent op de HTS. Mooi werk, maar fulltime docent was voor mij ondenkbaar. Dus deed ik er een baan naast. Daardoor bleef ik scherp en vond ik allebei de banen langer leuk. Dat is altijd mijn insteek gebleven.’

Niet op een holletje

Parttime werken voor twee verschillende opdrachtgevers heeft een andere consequentie: het tempert de snelheid waarmee besluiten worden genomen. ‘Soms zit ik in de trein naar huis en zie dan mijn mailberichten van die dag. Als daar berichten in zitten waarbij beslissingen nodig zijn, schuiven die vaker door naar een paar dagen verder omdat ik dan bij een andere opdrachtgever zit. Niet altijd nadelig, je kunt wat langer nadenken over dingen.’

Dat klinkt best gek uit Wouters mond, want als er iemand van doorpakken en meteen oplossen is, dan is hij het wel. ‘Maar misschien is het daarom wel goed dat je soms noodgedwongen net wat meer tijd neemt. Ik vind sowieso zorgvuldigheid belangrijk. Maar goed, bij deze twee projecten gaat het om de Rozenburgers en de Rotterdammers. En die verdienen gewoon een projectmanager die zich volledig voor hen inzet, dat lukt gewoon niet in twee dagen.’

Hoogtepunt

Wouter heeft vaker megaklussen gedaan. ‘Maar dit was toch wel een hele grote. Ik dacht in het begin: houd ik mij wel staande tussen de organisaties met wie ik samenwerk? Dat is gelukt. Ik denk dat zo’n complexe wegenklus niet snel meer voor zal komen. De A16 Rotterdam en de Blankenburgverbinding zijn – met zijn kennis van nu – voorlopig toch wel de laatste twee grote snelwegen in de Rotterdamse regio’.

Hij begon aan dit dubbelproject toen corona volop in het land was. ‘Dat vind ik achteraf wel jammer. Door corona werkte ik veel vanuit huis en was ik vooral gericht op de projectgroep. Gevolg is dat ik de rest van gemeente niet zo goed heb leren kennen. Dat is jammer.’

Wouter Das is oplossingsgericht en is gewend met complexe logistieke problemen z’n weg te vinden. Maar vraag je ‘m naar een echt hoogtepunt in zijn Rotterdamse periode dan zegt hij: ‘Mmm… de eerste lunch met veertien teamleden na corona. Dat vond ik wel een hoogtepunt.’

Het tekent misschien wel de mens en de trouwambtenaar in Wouter die toch vooral van het verbinden van mensen is. De stad zal ‘m gaan missen.