Schiattamuorto

	« I’ faccio 'o schiattamuorto 'e professione, modestamente sono conosciuto pe tutt’’e ccase 'e e dinto a stu rione, pecché quann'io maneo nu tavuto, songo nu specialista ‘e qualità »
	(Totò, Schiattamuorto)

A morte r’’o schiattamuorte (1895) 'e Carlos Schwabe

'O schiattamuorto, canasciuto mpurre cummo schiattamuorte, schiattamuerte, o necrofaro (r'â 'o ggrieco nekro- "muorto", e phoro(s) "purtatore"), jè na perzona ca pe fatetà sebbellisce 'e cristiane muorte. 'O termene vene r'â ll'ausanza r’’e schiattamuorte 'e buscià 'e cuorpe r’’e muorte ppe sapé si jerano 'o vero muorte o, siconno â ll'ate sturiuse, ppecché nc'era 'a crianza 'e schiattà tutt’’e muorte nt'ô tauto o 'e ffà ascì 'e lliquete ppe 'e mpizzà meglio. Â sti fatte veneno 'e jastemmie "puozzo schiattà" o "puozzo sculà". 'A parola pare ca vene r'ô franzese croquemort (croque, "magna", e mort, morte).

'O termine vene ausąto mpurre pe cierti scarrafune ca fanno ll'ova dint'ê carogne, verborazia 'o Necrophorus vespillo. Nt'â llenga napulitana s'ausa chiammà 'a Morte e 'o Schiattamuorte Patano e Amico patano.