Pergi ke kandungan

Perisikan balas

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Juruteknik foto awam (dibelakang jeep) yang bekerja untuk Kor Risik Balas sedang memberi penjelasan di sebuah pusat pemeriksaan di Potsdam, Jerman (14 Julai 1945).
Artikel ini adalah bahagian kedua kitaran perisikan keselamatan.

Perisikan balas, risik balas atau Counterintelligence (CI) merujuk pada maklumat yang dikumpul dan aktiviti-aktiviti yang dijalankan untuk melindungi daripada pengintipan, aktiviti risikan lain, sabotaj, atau pembunuhan (asasinasi) yang dilakukan untuk atau bagi pihak kuasa asing, organisasi, orang atau aktiviti pengganas antarabangsa, tetapi bukan program keselamatan anggota, fizikal, dokumen atau komunikasi.[1]

Kategori-kategori risik balas

[sunting | sunting sumber]

Risik balas kolektif: mendapat maklumat tentang koleksi keupayaan risikan lawan yang mungkin bertujuan untuk disasarkan pada sesuatu entiti.
Risik balas pertahanan: menghalang usaha-usaha perkhidmatan risik musuh menembusi perkhidmatan ini.
Risik balas gempur: setelah mengenal pasti usaha lawan menentang sistem ini, pihaknya cuba memanipulasi serangan ini dengan cara “mengubah” perisik lawan menjadi perisik bermuka dua (double agent) atau menyalurkan mereka dengan maklumat palsu untuk mereka bawa pulang.[2]

Jenis-jenis cegah pengintipan

[sunting | sunting sumber]

Cegah pengintipan (counterespionage)

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]
  • Johnson, William R. Thwarting Enemies at Home and Abroad: How to Be a Counterintelligence Officer (2009)
  • Bibi van Ginkel,Towards the intelligent use of intelligence: Quis Custodiet ipsos Custodes? (International Centre for Counter-Terrorism - The Hague, 2014)
  • Lee, Newton (2015). Counterterrorism and Cybersecurity: Total Information Awareness (Second Edition). Springer International Publishing Switzerland.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Executive Order 12333. (1981, December 4). United States Intelligence Activities, Section 3.4(a). EO provisions found in 46 FR 59941, 3 CFR, 1981 Comp., p.1
  2. ^ Lowenthal, M. (2003). Intelligence: From secrets to policy. Washington, DC: CQ Press.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]


Templat:Intelligence cycle management