Jump to content

ഡിസിഗ വെർട്ടോവ്

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
Dziga Vertov
Vertov (a.k.a. David Kaufman) in 1913
ജനനം
David Abelevich Kaufman

(1896-01-02)2 ജനുവരി 1896
Białystok, Grodno Governorate, Russian Empire
(now Poland)
മരണം12 ഫെബ്രുവരി 1954(1954-02-12) (പ്രായം 58)
Moscow, RSFSR, Soviet Union
(now Russia)
ദേശീയതSoviet
തൊഴിൽFilm director, cinema theorist
സജീവ കാലം1917–1954
അറിയപ്പെടുന്ന കൃതി
Kino-Eye (1924)
A Sixth Part of the World (1926)
Man with a Movie Camera (1929)
Enthusiasm (1931)
ജീവിതപങ്കാളി(കൾ)Elizaveta Svilova (1929–1954; his death)
കുടുംബംBoris Kaufman (brother)
Mikhail Kaufman (brother)

ഒരു സോവിയറ്റ് പയനിയർ ഡോക്യുമെന്ററി ഫിലിം, ന്യൂസ് റീൽ സംവിധായകനും സിനിമാ സൈദ്ധാന്തികനുമായിരുന്നു ഡിസിഗ വെർട്ടോവ്(Russian: Дзига Вертов, born David Abelevich Kaufman, Russian: Дави́д А́белевич Ка́уфман, and also known as Denis Kaufman; 2 January 1896 [O.S. 21 December 1895] – 12 February 1954). അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രീകരണ രീതികളും സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഡോക്യുമെന്ററി മൂവി നിർമ്മാണത്തിലെ സിനിമാ വെരിറ്റേ ശൈലിയെയും 1968 മുതൽ 1972 വരെ സജീവമായിരുന്ന ഡിസിഗ വെർട്ടോവ് ഗ്രൂപ്പെന്ന സമൂലമായ ചലച്ചിത്ര നിർമ്മാണ സഹകരണത്തെയും സ്വാധീനിച്ചു. എലിസവേറ്റ സ്വിലോവ, മിഖായേൽ കോഫ്മാൻ എന്നിവരോടൊപ്പം കിനോക്‌സ് കൂട്ടായ്‌മയിൽ അദ്ദേഹം അംഗമായിരുന്നു.

2012-ലെ സൈറ്റ് & സൗണ്ട് വോട്ടെടുപ്പിൽ, നിരൂപകർ വെർട്ടോവിന്റെ മാൻ വിത്ത് എ മൂവി ക്യാമറയെ (1929) എക്കാലത്തെയും മികച്ച എട്ടാമത്തെ ചിത്രമായി തിരഞ്ഞെടുത്തു.[1]

വെർട്ടോവിന്റെ ഇളയ സഹോദരന്മാരായ ബോറിസ് കോഫ്‌മാനും മിഖായേൽ കോഫ്‌മാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ യെലിസവേറ്റ സ്വിലോവയെപ്പോലെ തന്നെ ശ്രദ്ധേയരായ ചലച്ചിത്രകാരന്മാരായിരുന്നു.[2]

ജീവചരിത്രം

[തിരുത്തുക]

ആദ്യകാലങ്ങളിൽ

[തിരുത്തുക]

അന്നത്തെ റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന പോളണ്ടിലെ ബിയാലിസ്റ്റോക്കിൽ ജൂതവംശജരുടെ കുടുംബത്തിലാണ് വെർട്ടോവ് ഡേവിഡ് അബെലെവിച്ച് കോഫ്മാൻ ജനിച്ചത്. 1918 ന് ശേഷമുള്ള ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അദ്ദേഹം തന്റെ യഹൂദനാമമായ ഡേവിഡും പാറ്റ്റനിമ് നാമമായ അബെലെവിച്ചും ചേർത്ത് ഡെനിസ് അർക്കഡീവിച്ച് എന്നാക്കി.[3] 1915-ൽ ജർമ്മൻ സൈന്യത്തിൽ നിന്ന് മോസ്കോയിലേക്ക് തന്റെ കുടുംബം പലായനം ചെയ്യുന്നതുവരെ വെർട്ടോവ് ബിയാലിസ്റ്റോക്ക് കൺസർവേറ്ററിയിൽ സംഗീതം പഠിച്ചു. കോഫ്മാൻമാർ താമസിയാതെ പെട്രോഗ്രാഡിൽ താമസമാക്കി. അവിടെ വെർട്ടോവ് കവിത, സയൻസ് ഫിക്ഷൻ, ആക്ഷേപഹാസ്യം എന്നിവ എഴുതാൻ തുടങ്ങി. 1916-1917 ൽ വെർട്ടോവ് സെന്റ് പീറ്റേഴ്‌സ്ബർഗിലെ സൈക്കോന്യൂറോളജിക്കൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ മെഡിസിൻ പഠിക്കുകയും ഒഴിവുസമയങ്ങളിൽ "സൗണ്ട് കൊളാഷുകൾ" പരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം "ഡിസിഗ വെർട്ടോവ്" എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. അത് ഉക്രേനിയൻ ഭാഷയിൽ നിന്ന് 'സ്പിന്നിംഗ് ടോപ്പ്' എന്നാണ് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നത്.[4]

ആദ്യകാല രചനകൾ

[തിരുത്തുക]

വെർട്ടോവ് നിരവധി ആദ്യകാല രചനകൾക്ക് പേരുകേട്ടതാണ്. പ്രധാനമായും സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, വ്യക്തിയെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ക്യാമറ ലെൻസിന്റെ പെർസെപ്റ്റീവ് സ്വഭാവം, അതിനെ "രണ്ടാം കണ്ണ്" എന്ന് അദ്ദേഹം വിളിക്കുന്നു.

വെർട്ടോവിന്റെ ആദ്യകാല കൃതികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടില്ല. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം കുറച്ച് കൈയെഴുത്തുപ്രതികൾ നിലനിന്നിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും വെർട്ടോവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാരായ ബോറിസ് കോഫ്‌മാനും മിഖായേൽ കോഫ്‌മാനും ചേർന്ന് നിർമ്മിച്ച പിന്നീടുള്ള സിനിമകളിലും ഡോക്യുമെന്ററികളിലും ചില വസ്തുക്കൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ക്വാലിയയുടെ (ഇന്ദ്രിയാനുഭവങ്ങൾ) സ്വഭാവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, ധാരണയെയും അതിന്റെ അപ്രസക്തതയെയും കുറിച്ചുള്ള ഉദ്ധരണികൾക്ക് വെർട്ടോവ് അറിയപ്പെടുന്നു.[5]

ഒക്ടോബർ വിപ്ലവത്തിനു ശേഷം

[തിരുത്തുക]

1917-ലെ ബോൾഷെവിക് വിപ്ലവത്തിനുശേഷം, 22-ആം വയസ്സിൽ, വെർട്ടോവ് കിനോ-നെഡെലിയ (കിനോ-നെഡെലിയ, മോസ്കോ സിനിമാ കമ്മിറ്റിയുടെ പ്രതിവാര ചലച്ചിത്ര പരമ്പരയും റഷ്യയിലെ ആദ്യത്തെ ന്യൂസ് റീൽ പരമ്പരയും) 1918 ജൂണിൽ ആദ്യമായി പുറത്തിറങ്ങി. കിനോ-നെഡെലിയയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം തന്റെ ഭാവി ഭാര്യയും ചലച്ചിത്ര സംവിധായികയും എഡിറ്ററുമായ എലിസവേറ്റ സ്വിലോവയെ കണ്ടുമുട്ടി. അക്കാലത്ത് ഗോസ്കിനോയിൽ എഡിറ്ററായി ജോലി ചെയ്തിരുന്നു. അവർ വെർട്ടോവുമായി സഹകരിക്കാൻ തുടങ്ങി അദ്ദേഹത്തിന്റെ എഡിറ്ററായി. മാൻ വിത്ത് എ മൂവി ക്യാമറ (1929), ത്രീ സോംഗ്സ് എബൗട്ട് ലെനിൻ (1934) തുടങ്ങിയ തുടർന്നുള്ള ചിത്രങ്ങളിൽ അസിസ്റ്റന്റും സഹസംവിധായകയുമായി.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരും പ്രതിവിപ്ലവകാരികളും തമ്മിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന റഷ്യൻ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിൽ മിഖായേൽ കാലിനിന്റെ പ്രക്ഷോഭ-ട്രെയിനിൽ ഒരു ഫിലിം-കാർ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്നതിനും സഹായിച്ചുകൊണ്ട് വെർട്ടോവ് മൂന്ന് വർഷത്തോളം കിനോ-നെഡെലിയ പരമ്പരയിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. അജിറ്റ്-ട്രെയിനുകളിലെ ചില കാറുകളിൽ തത്സമയ പ്രകടനങ്ങൾക്കോ പ്രിന്റിംഗ് പ്രസ്സുകൾക്കോ വേണ്ടി അഭിനേതാക്കളെ സജ്ജീകരിച്ചിരുന്നു. വെർട്ടോവിന് ഫിലിം ഷൂട്ട് ചെയ്യാനും വികസിപ്പിക്കാനും എഡിറ്റ് ചെയ്യാനും പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യാനുമുള്ള ഉപകരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. സൈനികരുടെ മനോവീര്യം ഉയർത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയുള്ള പ്രക്ഷോഭ-പ്രചാരണ ദൗത്യങ്ങളിൽ തീവണ്ടികൾ യുദ്ധമുഖങ്ങളിലേക്ക് പോയി. ജനങ്ങളുടെ വിപ്ലവ ആവേശം ഉണർത്താനും അവർ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നു.

1919-ൽ, വെർട്ടോവ് തന്റെ ആനിവേഴ്‌സറി ഓഫ് ദി റെവല്യൂഷനുവേണ്ടി ന്യൂസ് റീൽ ഫൂട്ടേജ് സമാഹരിച്ചു; തന്റെ പ്രൊജക്റ്റ് ദി ബാറ്റിൽ ഫോർ സാരിത്സിൻ (1919) എന്ന സിനിമയുടെ ചിത്രീകരണത്തിനും അദ്ദേഹം മേൽനോട്ടം വഹിക്കുന്നു.[6] 1921-ൽ അദ്ദേഹം ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിന്റെ ചരിത്രം സമാഹരിച്ചു. "കൗൺസിൽ ഓഫ് ത്രീ" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന, ഒരു റാഡിക്കൽ റഷ്യൻ വാർത്താ മാസികയായ LEF-ൽ മാനിഫെസ്റ്റോകൾ പുറത്തിറക്കുന്ന ഒരു ഗ്രൂപ്പ് 1922-ൽ സ്ഥാപിതമായി. സംഘത്തിന്റെ "മൂന്ന്" വെർട്ടോവ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ (ഭാവി) ഭാര്യയും എഡിറ്ററുമായ എലിസവേറ്റ സ്വിലോവ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരനും ഛായാഗ്രാഹകനുമായ മിഖായേൽ കോഫ്മാൻ എന്നിവരായിരുന്നു.[7] മെഷിനറികളോടുള്ള വെർട്ടോവിന്റെ താൽപ്പര്യം സിനിമയുടെ മെക്കാനിക്കൽ അടിത്തറയെക്കുറിച്ചുള്ള ജിജ്ഞാസയിലേക്ക് നയിച്ചു.

1922-ൽ അലക്‌സി ഗാൻ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കിനോ-ഫോട്ടിന്റെ ആദ്യ ലക്കത്തിലാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ "ഞങ്ങൾ: മാനിഫെസ്റ്റോയുടെ വേരിയന്റ്" എന്ന പ്രസ്താവന പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. "കിനോക്കുകളും" ഉയർന്നുവരുന്ന സിനിമാ വ്യവസായത്തിലേക്കുള്ള മറ്റ് സമീപനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസത്തോടെയാണ് ഇത് ആരംഭിച്ചത്:

"ഞങ്ങൾ സ്വയം കിനോക്കുകൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നു - "സിനിമാട്ടോഗ്രാഫർമാർ" എന്നതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഒരു കൂട്ടം ജങ്ക്മാൻമാർ അവരുടെ തുണികൾ നന്നായി വിൽക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ കിനോചെസ്റ്റ്വോയും ലാഭം കൊയ്യുന്നവരുടെ തന്ത്രവും കണക്കുകൂട്ടലും തമ്മിൽ യാതൊരു ബന്ധവും ഞങ്ങൾ കാണുന്നില്ല.
മനഃശാസ്ത്രപരമായ റുസ്സോ-ജർമ്മൻ ചലച്ചിത്ര-നാടകം - പ്രത്യക്ഷീകരണങ്ങളും ബാല്യകാല സ്മരണകളും കൊണ്ട് തൂക്കിയിടുന്നത് - ഒരു അസംബന്ധമാണ്."[8]

കിനോ-പ്രവ്ദ

[തിരുത്തുക]

1922-ൽ, നാനൂക്ക് ഓഫ് ദി നോർത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയ വർഷം, വെർട്ടോവ് കിനോ-പ്രവ്ദ പരമ്പര ആരംഭിച്ചു.

Footnotes

[തിരുത്തുക]
  1. ↑ "Sight & Sound Revises Best-Films-Ever Lists". studiodaily. 1 August 2012. Archived from the original on 2021-02-05. Retrieved 1 August 2012.
  2. ↑ McClane, Betsy A. (2013). A New History of Documentary Film (2nd ed.). New York: Bloomsbury. pp. 42, 47.
  3. ↑ Early Soviet Cinema; Innovation, Ideology and Propaganda by David Gillespie Wallflower Press London 2005, page 57
  4. ↑ Documentary Film: A Very Short Introduction: A Very Short Introduction by Patricia Aufderheide; Oxford University Press, 28 November 2007, page 37
  5. ↑ "Dziga Vertov" (in ഇംഗ്ലീഷ്). Archived from the original on 2018-01-02. Retrieved 2 January 2018.
  6. ↑ Hicks, Jeremy. (2007). Dziga Vertov : defining documentary film. London: I.B. Tauris. p. 55. ISBN 9781435603523. OCLC 178389068.
  7. ↑ Paul Rotha (1930). The film till now, a survey of the cinema. Jonathan Cape. pp. 167–170.
  8. ↑ "We: Variant of a manifesto" (PDF). monoskop.org. Retrieved 15 December 2018.

അവലംബം

[തിരുത്തുക]
Books and Articles
  • Barnouw, Erik. Documentary: a History of the Non-fiction Film. Oxford University Press. Original copyright 1974.
  • Bohlman, Philip Vilas. Music, Modernity, and the Foreign in the New Germany. 1994, pp. 121–152
  • Christie, Ian. "Rushes: Pordenone Retrospective: Gazing into the Future.", in: Sight and Sound. 2005, 15, 1, 4–5, British Film Institute
  • Cook, Simon. "Our Eyes, Spinning Like Propellers: Wheel of Life, Curve of Velocities, and Dziga Vertov's Theory of the Interva l." October, 2007: 79–91.
  • Ellis, Jack C. The Documentary Idea: a Critical History of English-Language Documentary Film and Video. Prentice Hall, 1989.
  • Feldman, Seth. "'Peace between Man and Machine': Dziga Vertov's The Man with a Movie Camera." in: Barry Keith Grant, and Jeannette Sloniowski, eds. Documenting the Documentary: Close Readings of Documentary Film and Video. Wayne State University Press, 1998. pp. 40–53.
  • Feldman, Seth. Evolution of style in the early work of Dziga Vertov. 1977, Arno Press, New York.
  • Graffy, Julian; Deriabin, Aleksandr; Sarkisova, Oksana; Keller, Sarah; Scandiffio, Theresa . Lines of Resistance: Dziga Vertov and the Twenties; edited and with an introduction by Yuri Tsivian. Le Giornate del cinema muto, Gemona, Udine
  • Heftberger, Adelheid. Kollision der Kader. Dziga Vertovs Filme, die Visualisierung ihrer Strukturen und die Digital Humanities. Munich: edition text + kritik, 2016.
  • Hicks, Jeremy. Dziga Vertov: Defining Documentary Film. London & New York: I. B. Tauris, 2007.
  • Le Grice, Malcolm. Abstract Film and Beyond. Studio Vista, 1977.
  • MacKay, John. "Allegory and Accommodation: Vertov's «Three Songs of Lenin» (1934) as a Stalinist Film." In Film History: An International Journal; 18.4 (2006) 376–391.
  • MacKay, John. "Disorganized Noise: Enthusiasm and the Ear of the Collective."
  • MacKay, John. "Film Energy: Process and Metanarrative in Dziga Vertov's «The Eleventh Year» (1928)." October; 121 (Summer 2007): 41–78.
  • MacKay, John. "The 'Spinning Top' Takes Another Turn: Vertov Today."
  • MacKay, John. John MacKay | Yale University – Academia.edu Drafts of Dziga Vertov: Life and Work]
  • Michelson, Annette & Turvey, Malcolm, eds. "New Vertov Studies." Special Issue of October, (October 121 (Summer 2007)).
  • Roberts, Graham. The Man with the Movie Camera. I. B. Tauris, 2001. ISBN 1-86064-394-9
  • Singer, Ben. "Connoisseurs of Chaos: Whitman, Vertov and the 'Poetic Survey,'" Literature/Film Quarterly; 15:4 (Fall 1987): 247–258.
  • Tode, Thomas & Wurm, Barbara, Austrian Film Museum, eds. Dziga Vertov. The Vertov Collection at the Austrian Film Museum, Bilingual (German-English). (Paperback – May 2006), FilmmuseumSynemaPublikationen.-- online version available here.
  • Tsivian, Yuri, ed. Lines of Resistance: Dziga Vertov and the Twenties. Le Giornate del Cinema Muto, 2004. ISBN 88-86155-15-8
  • Vertov, Dziga. On Kinopravda. 1924, and The Man with the Movie Camera. 1928, in: Annette Michelson ed. Kevin O'Brien tr. Kino-Eye : The Writings of Dziga Vertov, University of California Press, 1995.
  • Dziga Vertov. We. A Version of a Manifesto. 1922, in Ian Christie, Richard Taylor eds. The Film Factory: Russian and Soviet Cinema in Documents, 1896–1939 Routledge, 1994. ISBN 0-415-05298-X
  • Warren, Charles, ed. Beyond Document: Essays on Nonfiction Film. Wesleyan University Press, 1996.
DVDs
  • Dziga Vertov's Man with the Movie Camera DVD, audio commentary track by Yuri Tsivian.
  • Entuziazm (Simfonija Donbassa) DVD, restored version and unrestored version plus documentary on Peter Kubelka's restoration.

പുറംകണ്ണികൾ

[തിരുത്തുക]
Wikimedia Commons has media related to Dziga Vertov.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഡിസിഗ_വെർട്ടോവ്&oldid=4094263" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്