Прејди на содржината

8 Флора

Од Википедија — слободната енциклопедија
8 Флора
Откривање
ОткривачЏон Расел Хинд
Откриено18 октомври 1847
Ознаки
Наречена по
Флора
Главен појас (Флорско семејство)
Орбитални особености[1]
Епоха 26 ноември 2005 (јд 2453700.5)
Афел380.850 Gm (2.546 ае)
Перихел277.995 Gm (1.858 ае)
329.422 Gm (2.202 ае)
Занесеност0.1561
1193.549 d (3.27 a)
156.4°
Наклон5.886°
111.0°
285.1°
Сопствени орбитални елементи[2]
2.2014 АЕ
Сопствено занесеност
0.1449
Сопствен наклон
5.574°
Сопствено средно движење
110.2 ° / г
3.26679 г
(1193.194 d)
Прецесија на перихел
32.017 лс / г
Прецесија на искачувачки јазол
−35.51 лс / г
Физички особености
Димензииc/a = 0,82 ± 0,05
136
136
[3]
145
145
 km
[4]
Среден пречник
146 ± 2 km[5]
128 km[3]
Маса(4 ± 1,6)⋅1018 kg[5]
(6,62 ± 0,84)⋅1018 kg[б 1][6]
Средна густина
2,4 ± 1,0 g/cm3[5]
3,04 ± 1,39 g/cm3[6]
0.533 d (12.799 h)[1]
0.224 (calculated)[5]
0.243[1]
S[1]
7.9[7] до 11.6
6.49[1]
0.21" to 0.053"

Флора (привремена ознака: 8 Флора[5]) — голем, светол астероид од главниот Астероиден Појас. Тој е највнатрешниот голем астероид: ниту еден астероид поблиску до Сонцето нема пречник над 25 километри или две единаесетти, и дури кога била откриена малата Медуза 149, бил познат единствен астероид кој орбитира на поблиска средна оддалеченост.[8] Тој е седмиот астероид со средна магнитуда од 8,7.[9] Флора може да достигне магнитуда од +7,9 при поволна опозиција во близина на перихел, како што се случило во ноември 2007 година. Флора може да биде преостанатото јадро на интензивно загреан, топлински еволуиран и магматски диференциран планетезимал кој последователно бил нарушен.

Откривање и именување

[уреди | уреди извор]

Флора била откриена од Џон Расел Хинд на 18 октомври 1847 година. Тоа било неговото второ откритие на астероид по 7 Ирис.

Името Флора го предложил Џон Хершел, според Флора, латинската божица на цвеќињата и градините, сопруга на Зефир (олицетворение на западниот ветер) и мајка на пролетта. Грчкиот еквивалент е Хлорида, кој има свој астероид, 410 Хлорида, но на грчки Флора се нарекува и Хлорис (8 Χλωρίς).

Орбитата на 8 Флора во споредба со орбитите на Земјата, Марс и Јупитер

Анализата на светлинската крива покажува дека полот на Флора покажува кон еклиптичките координати (β, λ) = (16°, 160°) со неизвесност од 10°. Ова дава осен наклон од 78°, плус или минус десет степени.

Флора е родителското тело на Флоринското семејството на астероиди, и убедливо најголемиот член, што опфаќа околу 80% од вкупната маса на оваа фамилија. Како и да е, Флора била речиси сигурно нарушена од ударот(ите) што го формирале семејството и веројатно е гравитациски агрегат на повеќето парчиња.

Спектарот на Флора покажува дека нејзиниот површински состав е мешавина од силикатни карпи (вклучувајќи пироксен и оливин) и метали (никел - железо). Флора, и целото семејство, генерално, се добри кандидати да бидат родителски тела на метеоритите со L хондрит.[10] Овој тип на метеорит сочинува околу 38% од сите метеорити кои удираат на Земјата.

Грешка во набљудувањето

[уреди | уреди извор]

За време на набљудување на 25 март 1917 година, 8 Флора била помешана со ѕвездата ТУ Леон, што довело до класификација на таа ѕвезда како катаклизмична променлива ѕвезда U Geminorum.[11] Флора дошла во опозиција на 13 февруари 1917 година, 40 дена порано.[11] Оваа грешка била откриена дури во 1995 година.[11]

Прикривање

[уреди | уреди извор]

На 26 јули 2013 година, Флора со светлинска величина 8,8 ја прикрила ѕвездата 2UCAC 22807162 над делови од Јужна Америка, Африка и Азија.[12]

Популарна култура

[уреди | уреди извор]

Во научно-фантастичниот филм „Зелената лига“ од 1968 година, орбитална растројување го турка астероидот Флора во судир со Земјата.

Споредба на големините: првите 10 астероиди со Месечината на Земјата. Флора е трета од десно.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „JPL Small-Body Database Browser: 8 Flora“. Посетено на 2008-11-27. 2008-04-14 last obs
  2. „AstDyS-2 Flora Synthetic Proper Orbital Elements“. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Посетено на 2011-10-01.
  3. 3,0 3,1 Jim Baer (2008). „Recent Asteroid Mass Determinations“. Personal Website. Архивирано од изворникот на 2013-07-02. Посетено на 2008-11-27.
  4. Torppa, Johanna; Kaasalainen, Mikko; Michalowski, Tadeusz; Kwiatkowski, Tomasz; Kryszczynska, Agnieszka; Denchev, Peter; и др. (August 2003). „Shapes and rotational properties of thirty asteroids from photometric data“. Icarus. 164 (2): 346–383. Bibcode:2003Icar..164..346T. CiteSeerX 10.1.1.694.1087. doi:10.1016/S0019-1035(03)00146-5.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  6. 6,0 6,1 James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  7. Donald H. Menzel; Jay M. Pasachoff (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2. изд.). Boston, MA: Houghton Mifflin. стр. 391. ISBN 0-395-34835-8. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)
  8. Binsel, Richard P.; Gehrels, Tom and Matthews, Mildred Shapley (editors); Asteroids II; published 1989 by University of Arizona Press; pp. 1038-1040. ISBN 0-8165-1123-3
  9. The Brightest Asteroids (archived)
  10. Nesvorný, D.; и др. (2002). „The Flora Family: A Case of the Dynamically Dispersed Collisional Swarm?“. Icarus. 157 (1): 155–172. Bibcode:2002Icar..157..155N. doi:10.1006/icar.2002.6830.
  11. 11,0 11,1 11,2 Schmadel, L. D.; Schmeer, P.; Börngen, F. (August 1996). „TU Leonis = (8) Flora: the non-existence of a U Geminorum star“. Astron. Astrophys. 312: 496. Bibcode:1996A&A...312..496S.
  12. Asteroid Occultation Index Page


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.