Прејди на содржината

4 век

Од Википедија — слободната енциклопедија
< 3 век 4 век 5 век >
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 79 80
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
91 92 93 94 95 96 97 98 99 00

4 век започнал на 1 јануари 301 год., а завршил на 31 декември 400 год.

Во рамките на Римското Царство, почетокот на 4 век бил одбележан од Константин Велики, првиот римски цар кој се преобратил во христијанство. Константин Велики е исто така познат по тоа што во 330 година го назначил античкиот град Византион за нов и единствен главен град на империјата, нарекувајќи го Нов Рим (подоцна во негова чест бил преименуван во Константинопол).[1] Последниот римски цар кој владеел и со источната и со западната половина на империјата бил Теодосиј I. Системот на два императори, кој првично бил поставен од Диоклецијан во претходниот век, станал редовна практика, а истокот продолжил да расте во важност како нов центар на трговија и империјална моќ. Угледот на Рим како поранешен империјален град драстично се намалил во текот на овој век. Доцна во векот, христијанството станало официјална државна религија, а старата паганска култура на империјата полека почнала да исчезнува. Во текот на овој век во империјата генерално владеел просперитет, иако честите напади на германските племиња од север претставувале сериозен проблем од 376 година па натаму. Овие рани германски инвазии го означиле почетокот на крајот на Западното Римско Царство.[1][2]

Во Кореја започнал периодот на Трите кралства (Пекче, Когурја и Сила), кој траел приближно 300/400 – 668 година.

Источната полутопка на почетокот на 4 век.
Источната полутопка на крајот од 4 век.

Личности

[уреди | уреди извор]
Константин Велики
Констанциј I Хлор
Јулијан Отпадникот, римски цар
Аркадиј, римски цар
Шапур II
Свети Августин
Хипатија

Ликовна уметност

[уреди | уреди извор]

Литература

[уреди | уреди извор]

Теологија

[уреди | уреди извор]

Наука и филозофија

[уреди | уреди извор]

Откритија

[уреди | уреди извор]
  1. 1,0 1,1 Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 259–276.
  2. ed. S. McGill, C. Sogno and E. Watts (2008). The Long Fourth Century 284-450: Continuity and Change in the Later Roman Empire. Cambridge.CS1-одржување: излишен текст: список на автори (link)
  3. „China, Buddhism and the Silk Road - Silk-Road.com“. Silk Road (англиски). Посетено на 2018-09-25.
  4. „The invention and influences of stirrup“. 2008-12-03. Архивирано од изворникот на 2008-12-03. Посетено на 2018-09-25.CS1-одржување: бот: непознат статус на изворната URL (link)