Прејди на содржината

Список на ликови во серијата Вештерот

Од Википедија — слободната енциклопедија

Измислениот универзум на сагата „Вештерот“ е создаден од полскиот писател Анджеј Сапковски во неговата[1] серија на романи (сагата за Вештерот). Следново е список на забележителни ликови од серијалот на книгите.

Главни ликови

[уреди | уреди извор]
Косплеј на Гералт

Гералт од Ривија

[уреди | уреди извор]

Гералт од Ривија (полски: Geralt z Rivii), познат и како Гвинмбелејд (стар говор: „Бел волк“, даден од Драјдите) или „Касапот на Блавикен“, е вештер и протагонист на серијалот „Вештерот“ и нејзините адаптации. Тој е опишан како лик што отелотворува „неолиберален антиполитички“ дух на полската народна култура од 1990-тите.[2]

Тој е поврзан со Цири преку судбината, ова е главната приказна на сагата.

Цири од Цинтра

[уреди | уреди извор]
Косплеј на Цири

Цирила Фиона Елен Ријанон, позната како Цири, Дама на времето и просторот и принцезата на Цинтра, е еден од главните ликови на сагата „Вештерот“, околу која се центрира голем дел од заплетот. Таа е лавчето на Цинтра, ќерка на Павета и Дуни (познат и како Урчеон од Ерленвалд) и внука на кралицата Каланте. Таа е и судбината на Гералт и негова посвоена ќерка. Цири е потомок на Лара Дорен и има Старешинска крв што и дава пристап до моќи кои и овозможуваат да премине низ времето и просторот.

Цири била обучена под будното око на Гералт, Коен, Весемир, Ламберт, Ескел и Трис додека била во Кер Морен и научила добро да мечува. Подоцна, таа се обучувала за волшебничка додека живеела со Јенефер во Еландер. По пучот во Танед, Цири се разделила од Гералт, создала нестабилен портал и со тоа што минала низ него се нашла во пустината Корат. По нејзиното време во пустината, таа се приклучила на бандата наречена „Стаорците“, но потоа била фатена од ловец на глави по име Лео Бонхарт и била принудена да се бори во арена. Подоцна избегала и завршила во светот на Ен Ел. За време на нејзиниот престој во Ен Ел, таа била присилена да се оплоди со кралот, иако на крајот успеала да го избегне ова. Подоцна избегала од тој свет и откако патувала низ времето, конечно била повторно здружена со Гералт и Јен. Таа патувала со нив неколку месеци пред нивната ненавремена смрт. Нејзиниот меч наречен Зиреаел е стар 200 години, многу скап и скапоцен меч кој се смета за најдобар во светот, искован од гноми од Тир Тохир. И го дал како подарок Естерхејзи, оружар и изработувач на мечеви во градот Фано.

На крајот од книгите, Цири се наоѓа во светот на Камелот по смртта на Гералт и Јенефер и се среќава со младиот Галахад, витез на кралот Артур, со кого се вљубува.

Јенефер од Венгерберг

[уреди | уреди извор]
Јенефер

Волшебничката Јенефер од Венгерберг (прекар Јен или Јена) (полски: Yennefer z Vengerbergu) првпат се појавила во збирката раскази, Последната желба, во двете поглавја: „Последната желба“ и рамковната приказна „Гласот на разумот“. Таа се појавила во многу други приказни за Вештерот и е еден од главните ликови на сагата „Вештерот“.

Јенефер е опишана како посесивна. Таа станува една од љубовниците на Гералт иако нивната врска е тешка и полна со драма. И Гералт и Јенефер се стерилни, што додава друго ниво на трагедија во нивната приказна. Јенефер тешко го прифаќа тој факт и се обидува со различни методи за враќање на нејзината плодност. Јенефер на крајот станува мајка на Цири додека ја поучувала и надгледувала додека биле во Еландер.

Јенефер е роден на Белтејн во 1173 година. Живеела во главниот град на Ејдирн, Венгерберг. Таа е една од најмоќните маѓепсници на континентот и ја надминале само неколкумина. Таа е најмладиот член на Советот на волшебниците, а подоцна станала и член на Ложата на волшебничките. За време на Битката кај Ридот Соден, таа била ослепена од Фринџила Виго, нилфгардска волшебничка. Нејзиниот вид бил волшебно обновен.

Јенефер била позната по нејзината убавина, иако за време на настаните во „Кулата на ластовицата, имала 94 години. Таа секогаш била облечена во црно-бела облека. Таа користела парфеми со јоргован и огрозд. Таа имала виолетови очи и отсјајна црна коса. Пред да стане волшебничка, таа била згрбавена, но нејзините деформитети биле поправени од Тесеја де Врис додека била ученик, иако Гералт може да ги види суптилните индиции што му овозможуваат да ја сфати вистината.

На крајот на книгите, Јенефер умира додека се обидува да го излечи Гералт, откако ја изгуби целата своја енергија.

Споредни ликови

[уреди | уреди извор]
Косплеј на Трис

Трис Мериголд

[уреди | уреди извор]

Трис Мериголд од Марибор, волшебничка и пријателка на Гералт и Јенефер. Таа се грижела за Цири некое време и е како постара сестра за неа. Таа била член на Ложата на волшебничките. Трис е заљубена во Гералт.

Сликата на Трис Мериголд од „Вештерот 2: Атентатори на кралевисе појавила како насловна девојка во полското издание на „Плејбој“ во мај 2011 година.[3] Таа исто така се појавила и во календарот со модели за играта во Русија.[4]

Јаскиер (Дендилаен)

[уреди | уреди извор]

Џулијан Алфред Панкратц, Висконт од Летенхов, Лутиче (полски: Jaskier = лутиче) попознат како Јаскиер (англ. Дендилаен) е поет, минстрел, бард и најдобар пријател на Гералт. Полскиот збор jaskier всушност се однесува на цвеќето лутиче. Некои од неговите попознати балади биле за врската помеѓу Гералт и Јенефер. За време на сагата тој веќе бил во своите 40-ти, иако се зборувало дека тој изгледал како да е во своите 30-ти години и честопати бил помешуван за елф. Тој го придружувал Гералт во многу раскази и завршува придружувајќи се на неговата ханза додека ја барале Цири, но го остава пред нападот врз Стига и го тера Гералт да вети дека ќе се врати со Цири во Тусан, каде живее Јаскиер. Тој подоцна ќе му се приклучи на Гералт и ќе биде сведок на неговата и јенеферовата смрт во Ривија.

Кралот Фолстест

[уреди | уреди извор]

Кралот Фолстест е крал на Темерија и е вмешан во инцестуална афера со сопствената сестра што произвела ќерка, иако и мајката и детето умираат при породување. Тие се закопани во семејната крипта под семејниот замок. Како и да е, 5 години подоцна, ситуацијата и магијата на фантазиската поставка предизвикуваат ќерката да стане не-мртов ѕвер наречена Стрига, која убива селани и го присилува кралското семејство на Темерија да го напушти својот замок и да го остави да се запусти. Кралот Фолстест забранува на било кој да ја уништи Стригата и на крајот го ангажира Гералт да го крене проклетството на ќерката што драго ја сака. Гералт е успешен, а девојчето оживува како 15-годишно, но необразовано и мора да се научи да зборува и да се однесува како личност.

Марија Беринг (позната како Милва) е талентирана жена стрелец која била една од ретките не-драјади што биле толерирани во Брокилон. Откако ги водела остатоците од претепаните командоси на Скоја'тел за време на втората војна, таа се приклучила на потрагата на Гералт да ја пронајде Цири. Таа подоцна ќе открие дека е бремена и ќе се бори меѓу изборот на абортус или зачувување на детето. На крајот, таа подоцна ќе го загуби детето откако била ранета за време на Битката за мостот на Јаруга. За време на престојот на дружината во Тусан, таа започна врска со еден барон. Подоцна таа загинува обезбедувајќи заштита за остатокот од дружината за време на нападот врз Стига.

Кахир Мавр Дифрин еп Кеалах

[уреди | уреди извор]

Кахир Мавр Дифрин еп Кеалах (познат како Кахир) бил разузнавач во војската на Нилфгард кој подоцна ќе се приклучи на дружината на Гералт. Кахир бил од Виковаро и имал пет браќа и сестри и ќе се вљуби во Цири, откако тој ја спасува за време на нападот врз Цинтра. Како и да е, Кахир требало да ја фати Цири и да ја врати кај Емир, но таа избегала и тој бил принуден да се врати со празни раце, што довело да биде фрлен во затвор. Тој подоцна ќе добие уште една шанса да се искупи за време на пучот во Танед, но уште еднаш ќе потфрли. Тој подоцна ќе се приклучи на дружината, бидејќи сакал да ја заштити и спаси Цири. Поради тоа што бил Нилфгарѓанин и поточно црниот витез кој ги прогонувал сништата на Цири, Гералт ќе има тешкотии да му верува, но тоа подоцна ќе се промени. Кахир на крајот загинал во двобој против Лео Бонхарт за време на нападот врз Стига во обид да добие време за Цири и Енгулем.

Емил Риџес Роелек Терциеф-Годфрој

[уреди | уреди извор]

Емил Риџес Роелек Терциеф-Годфрој (познат како Риџес) бил веле вампир и член на гералтовата дружина и бил над 400 години стар до времето на книгите. Риџес подоцна ќе се приклучи на дружокот, откако ги спасил Гералт и Јаскиер. Сепак, поради тоа што тој бил вампир, Гералт не сакал да го пушти да се придружи, додека останатите членови го прифатиле. Риџес честопати со задоволство сакал да им укажува на другите колку грешеле во врска со нивното знаење за вампирите и уживал во интелектуалните разговори со остантите членови на групата. За разлика од другите вампири, Риџес не пиел крв поради тоа што станувал зависен од неа во еден момент кога бил помлад. За време на престојот на дружината во Тусан, тој развил врска со сукуб. Риџес бил многу отпорен на физичко оштетување и на температура и можел да се регенерира дури и ако бил исечен на парчиња. На негова несреќа, тоа не му помогнало за време на борбата против Вилгефорц кој го стопил него во столб со моќна магија.

Енгулем била девојка со убава коса која личела на Цири. Таа била од богато цинтрово семејство, но подоцна ќе се одрече од семејството и ќе се приклучи на бандата на Славејот. Подоцна таа ќе се приклучи на дружината на Гералт, откако ќе биде затворена и ќе стане клучен сведок во истрагата за „Славејот“. Гералт подоцна ќе бара нејзино ослободување во замена тој да ја убие бандата славејот и поради тоа таа ќе се приклучи кон неговата дружина за возврат за тоа што го направил за неа. Енгулем поприлично пцуела на и сонувала да отвори бордел. Енгулем подоцна ќе загине за време на нападот врз Стига. Починала од загуба на крв од раната што ја добила додека ја заштитувала Цири.

Филипа Ејлхарт

[уреди | уреди извор]

Филипа Ејлхарт била советник на кралот Визимир и останала во дворот на Реданија по неговиот атентат кој бил нешто што самата го договорила. Филипа била многу моќна волшебничка и била една од ретките што имале способност да земе повеќе облици. Таа била близок сојузник на Дајкстра и повремено спиела со него иако била лезбијка. Таа беше член на Поглавјето за време на конклавата и била водач на пучот на Танед и основач на Ложата на волшебничките. Филипа го организирал пучот во обид да се ослободи од про-нилфгардските маѓепсници и да го зададе првиот удар; како и да е, нејзините планови ќе и се удрат од глава, бидејќи конклавата ќе се растури, оставајќи го северот ослабнат. Филипа заедно со остатокот од Ложата (настрана Јенефер) се обидела да ја искористи Цири како политичка алатка во обид да се создаде држава управувана од мѓепсници, сепак, на крајот нејзините планови не успеаја. По настаните во Ривија, Филипа ќе умре за време на лов на вештерки и подоцна ќе стане позната како Света Филипа.

Дајкстра

[уреди | уреди извор]

Дајкстра бил главен шпион на дворот на Визимир. Тој се сметал за близок пријател на Филипа и бил за вљубен во неа. Дајкстра подоцна ќе и помогне на Филипа во пучот во Танед, но станал осакатен откако Гералт му ја скршил ногата. Дајкстра бил сметан за висок човек и не личел на типичен главен шпион. Тој подоцна ќе стане една од клучните причини зошто Северот ја добил втората војна против Нилфгард бидејќи успеал да обезбеди помош од Ковир што му овозможи да добие платеници и суровини за северните војски, сепак, бидејќи бил обичен човек, а не благородник, водачите на Северот ниско го гледале. На крајот на романите, тој бил принуден да ја напушти Реданија и Северот, откако Филипа се обидела да го убие кога таа помислила дека се приближува до откривањето за тоа што се случило со Визимир.

Вилгефорц

[уреди | уреди извор]

Вилгефорц бил член на Поглавјето на конклавата и бил многу моќен волшебник. Заедно со тоа што бил еден од најмоќните маѓепсници во светот на „Вештерот, тој исто така се случајно е еден од најголемите борци и ги покажал неговите вештини кога тој го победил и го осакатил Гералт на двобој во Танед. Вилгефорц не беше типичен маѓепсник, бидејќи не одлучи да стане еден, сè додека не бил веќе во полнолетство и веќе бил искусен платеник. За разлика од мнозинството волшебници кои имале намера да си ги запрат стареењата кога биле постари за да изгледаат истакнато, тој личел како човек во неговите 30-ти години и беше прилично згоден. Исто така, тој бил еден од ретките деца на маѓепсник бидејќи повеќето од нив се стерилни. За време на првата војна со Нилфгард Вилгефорц се покажал клуечен за победата на Северот бидејќи ги водел маѓепсниците за време на Битката кај Ридот Соден. Тој заедно со своите колеги маѓепсници биле сметани за јунаци на Северот, но подоцна тој се префрлил на другата страна и работел со Емир во обид да ја фати Цири за да може да ја добие старешинската крв од детето што планирал да го зачне во неа . Вилгефорц подоцна бил убиен за време на нападот врз Стига од рацете на Гералт, иако не било лесна задача бидејќи тој сериозно ги ранил Јен и Гералт и (буквално) го стопил Риџес.

Лео Бонхарт

[уреди | уреди извор]

Лео бил еден од најпознатите ловци на глави на континентот за време на настаните во книгите. Тој бил висок скоро седум метри, иако бил опишан налик на гул (демон) и имал рибјести очи. Тој бил неверојатно опасен мечувалец и тој лесно ја победи бандата Стаорци и исто така тврдел дека убил тројца вештери и ги имал нивните медалјони како доказ, иако Јенефер се прашувала дали тој всушност ги победил во двобој со меч или дали ги убил со други средства. Лео бил ангажиран од Стефан Скилен за да ја убие Цири, иако тој ја заробува и ќе ја искористи како борец во јама. Цири подоцна ќе му избега и тој неуспешно ќе ја брка. Тој се приклучил во сојузот со Вилгефорц и Стефан Скилен и подоцна ќе го убие Кејхир за време на нападот врз Стига, но тој самиот подоцна бил убиен во двобојот против Цири.

Ередин (крал на Дивиот лов)

[уреди | уреди извор]

Ередин е личност која води орда на застрашувачки јавачи низ небото. Во Кулата на ластовицата, тој и Авалах ја намамуваат Цири до кулата, што доведе до нејзино затворање во светот што им припаѓа на Ен Ел. Таму, дуото се обидело да ја присили да му створи дете на кралот на вилењаците Ен Ел за да ги искористат нејзините моќи. Ередин го уништил планот убивајќи го кралот. Цири успеала да избега со помош на еднорози, но не и пред да сфати дека вилењаците ги масакрирале луѓето во светот на Ен Ел.

Мишовур (Myszowór на полски јазик), Ермион во видеоиграта „Вештерот 3) е друид од островите Скелиг и добар пријател на Гералт. Тој помага да се одгледа Цири пред Колежот на Цинтра.

кралицата Каланте

[уреди | уреди извор]

Каланте е кралица на Цинтра и баба на Цири. Таа умира за време на Колежот на Цинтра.

Глумци од адаптациите

[уреди | уреди извор]
Индикатор за список
  • Темносива ќелија покажува дека ликот не се појавил или дека присуството на ликот допрва треба да се најави.
  • М означува улога како помлада верзија на ликот што ја прикажува друг глумец.
  • Б укажува на улога без заслуги.
  • Ф означува фотографска улога.
  • К означува кадарна улога.
  • Гс означува улога само со глас.
  • А означува појава преку архивски снимки или фотографии.
  • Г означува дека глумецот бил дел од главната глумечка екипа на сезоната.
Лик Филм ТВ серија Видео игри
Колначот Колначот Вештерот Вештерот Вештерот 2: Атентатори на кралеви Вештерот 3: Див лов
Сезона 1 Сезона 2
2001 2002 2019 2021 2007 2011 2015
Гералт од Ривија

Вештерот
Михал ЖебровскиГ[5] Хенри КевлГ[6] Хенри КевлГ Јацек Розенек[7]
Маќеј ЛагодзинскиМ[8] Тристан РагериМ
Цири од Цинтра
Дама на времето и просторот
Марта Битнер Фреја АленГ[9] Џо Вајат Ана Сислек
Јагода СкретовскаМ
Јенефер од Венгерберг Гражина Волшчак Ања ЧалотраГ Денис Гоу
Беата Јевиарз
Јаскиер Дендилаен
Јулиан Алфред Панкрац
Збигниев Замаховски[10] Збигниев ЗамаховскиГ Џои БејтиГ Тим Бекман Џон Швеб
Јацек Копчињски
Весимир Јержи Новак Заменик Ким Боднија Вилијам Робертс Вилијам Робертс
Дуни
Императорот Емир вар Емреис
Дариуш Јакубовски Барт Едвардс Чарлс Денс[11]
Мишовур Ермион Александер Беднарц[12] Адам Леви Патрик Друри
Кралицата Каланте Ева Вишнјевска Џоди Меј
Павета Агата Бузек Гаја Мондадори
Стрегобор Олгјерд Лукашевич Ларс Микелсен
Ренфри од Крејден Кинга Илгнер Кинга Илгнер Ема Еплтон
Вероника ПелчискаМ
Теа Малгорзата Заштовт Адел Они
Алвеаенерле „Веа“ Јулита Фамулска Колет Далал Чанчо
Фалвик Маќеј Козловски Маќеј КозловскиМаќеј КозловскиГ
Ненеке Ана Димна[13]
Ајола Марија Пешчек
Јарпен Зигрин Јарослав Боберек Џереми Крафорд
Крах ен Крајт Михал Милович Блер Кинкејд
Сетник Ришард Котис
Бохолт Маријан Глинка Стив Вол
Кралот Фолтест на Темерија Едвард Жентара Шон Дули Шон Дули[14] Адам Боман
Глумец без заслугиМ Филип Хрд-ВудБ Ентони Брн
Белата Ада Магдалена Горска Џејд Крут Колин ПрендергастБ
Корин Валдемар Ковнацки Мартин Беренси
Трис Мериголд од Марибор Ана ШејферГ Џејми Барбакоф
Агнјешка Куникувска
Кахир Мавр Дифрин еп Кеалах Ејмон ФеренГ[15]
Тесеја де Врис Мијана БурингГ
Истред Бронислав Вроцлавски Ројс ПирсонГ
Фрингила Виго Мими НдивениГ
Дара[б 1] Вилсон Раџу ПуџалтеГ
Вилгефорц од Рогевин Махеш ЏадуГ
Франческа Фајндбер
Енид ан Глеана
Месија Симсон
Золтан Чивеј Питер Меринкер Александер Мортон
Вернон Рош Марк Хили
Криштоф Банашик
Вес Барбара Калужна
Лора Роџерс
Шиле де Тансервил Ана Јулас
Филипа Ејлхарт Пандора Колин
Елжбиета Једрзејевска
Нохорн Вјеслав Хмиелински Пеки Ли
Тајлс Рафал Мохр
Нимир Владислав Барански
Вир Мариуш Јакус
Циврил Грзегорз Емануел
Тавик Јануш Римкиевич
Елдар де Кастеберг Хенрик Талар
Ејтен Дорота Каминска Џозет Сајмон
Иво „Чикада“ Мирче Дариуш Бискупски
Кловис Аркадиуш Јаничек
Гаскаден Јарослав Новиковски
Кралот Херевалд Мариуш Лешчињски
Барон Херм Анджеј Худзијак
Хаксо Анджеј Мусијал
Висегерд Јерзи Схејбал
Поетот Дрогодар Дариуш Сјастач
Нишчука Анджеј Бриг
Јурга Јарослав Груда Френсис Меги
Ејст Турсеах Јерзи Пивоварчик Бјорн Хлинур Харалдсон
Злотолитка[б 2] Ангелика Брикчињска Ана Луис Плоуман
Кралот Нидемир Рафал Кроликовски
  1. Дара е оригинален лик од ТВ серијата на Нетфликс од 2019 година
  2. Во нетфликсовата адаптација ликот е именуван Зола
  1. Ewa Mazierska (2007). Polish postcommunist cinema: from pavement level. Peter Lang. стр. 17. ISBN 978-3-03910-529-8. Посетено на 4 мај 2020.
  2. Péter Apor (2008). Past for the eyes: East European representations of communism in cinema and museums after 1989. Central European University Press. стр. 198. ISBN 978-963-9776-05-0. Посетено на 28 May 2011.
  3. „The Witcher 2 – Triss Merigold: Polish Playboy May 2011“. Unfinished Man. Архивирано од изворникот на 14 јануари 2019. Посетено на 4 мај 2020.
  4. „Russian Witcher 2 Calendar Bares All in the Name of Marketing“. Kotaku. Посетено на March 24, 2013.
  5. Copeland, Wesley (4 септември 2018). „There Was a Witcher Movie and Series in 2001“. IGN (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  6. Whitbrook, James (4 септември 2018). „Henry Cavill Will Lead Netflix's Witcher Series as Geralt of Rivia“. io9 (англиски). Архивирано од изворникот на 5 септември 2018. Посетено на 7 мај 2020.
  7. LAGC, KM World News Live (18 февруари 2019). „Doug Cockle The voice of Geralt of Rivia Most asked questions The Witcher“. YouTube (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  8. Nugent, Baz (10 декември 2019). „It's in Forrin: The Hexer“. Geek Ireland (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  9. Petski, Denise (10 октомври 2018). 'The Witcher': Netflix Fantasy Drama Series Casts Its Females Leads Ciri & Yennefer“. Deadline. Архивирано од изворникот на 11 октомври 2018. Посетено на 7 мај 2020.
  10. Macgregor, Jody (24 декември 2019). „The serious comparison you've been waiting for: Netflix's Witcher vs the 2002 Polish TV show“. PC Gamer (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  11. Matulef, Jeffrey (14 август 2013). „Game of Thrones actor joins The Witcher 3“. Euro Gamer (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  12. CTC, CTC (9 јануари 2020). „The Witcher (Netflix): What does the Polish version look like?“. Allociné (француски). Посетено на 7 мај 2020.
  13. Elley, Derek (31 декември 2002). „The Hexer: Review“. Variety (magazine) (англиски). Посетено на 7 мај 2020.
  14. Pérez, Cristina M (7 мај 2019). 'The Witcher': Shaun Dooley to be the Foltest King of Temeria“. Vandal Random (шпански). Посетено на 7 мај 2020.
  15. Petski, Denise (31 октомври 2018). 'The Witcher': First Look At Henry Cavill As Geralt Of Rivia; Netflix Rounds Out Cast As Production Begins“. Deadline. Архивирано од изворникот на 1 ноември 2018. Посетено на 7 мај 2020.

Дополнителна литература

[уреди | уреди извор]

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]