Ерланд Јозефсон
Ерланд Јозефсон (15 јуни 1923 година-25 февруари 2012 година) бил шведски глумец и автор. Тој бил најпознат на меѓународната публика по неговата работа во филмовите во режија на Ингмар Бергман, Андреј Тарковски и Теодорос Ангелопулос.
Живот и кариера
[уреди | уреди извор]Јозефсон е роден на островот Кунгшолмен, во Стокхолм, Шведска, како син на Мод Елен Габриел (родена Бохеман) и Гунар Август Јозефсон, книжар со еврејско потекло, во 1923 година. Неговиот чичко (брат на мајката) бил дипломатот Ерик Бохеман, а неговиот прадедо по мајка бил ентомолог Карл Хенрик Бохеман.
Јозефсон бил водач на Кралскиот драмски театар во Стокхолм од 1966 до 1975 година. Исто така, објавил романи, раскази, поезија и драма, и бил режисер на неколку филмови. Во 1980 година тој режирал и глумел во филмот Мармалад Револушн, кој бил вклучен на 30-тиот меѓународен филмски фестивал во Берлин. Во 1986 година глумел во Жртвата и ја освоил наградата за најдобар глумец на 22-то доделување на наградите „Гулдбаге“.
Тој беше шведскиот глас на Нараторот во Убавицата и ѕверот на Дизни.
Избрана филмографија
[уреди | уреди извор]- Дожд на нашата љубов (1946 година, во режија на Ингмар Бергман) како службеник во канцеларијата на викарот (непознато)
- Ева (1948, во режија на Густаф Моландер) како Карл, братот на Јозеф (непознато)
- До радоста (1950, режија на Ингмар Бергман) како Бертил (невидено)
- Сценинганг (1956, во режија на Бенгт Екерот) како Бергквист, режисер / Наратор
- Додека го местиш креветот... (1957, режија: Берје Ларсон) како Ерик, доктор
- Брагот на животот (1958 година, во режија на Ингмар Бергман) како Андерс Елиус
- Магионичарот (1958 година, во режија на Ингмар Бергман) како конзул Егерман
- Час на волкот (1968, во режија на Ингмар Бергман) како Барон фон Меркенс
- Девојките (1968, во режија на Маи Зетерлинг ) како Карл
- Ева - отфрлената (1969, во режија на Торгни Викман)
- Страста на Ана (1969, во режија на Ингмар Бергман) како Елис Вержерус / Самиот
- Плаче и шепоти (1972 година, во режија на Ингмар Бергман) како Дејвид
- Сцени од брак (1974 година, во режија на Ингмар Бергман) како Јохан
- Волшебната флејта (1975, ТВ-филм, во режија на Ингмар Бергман) како Човек во публика (невидено)
- Монисмани 1995 (1975 година, во режија на Кене Фант) како учител
- Лице в лице (1976, во режија на Ингмар Бергман) како д-р Томас Јакоби
- Се плашам (1977, во режија на Дамиано Дамијани ) како судија Канцеда
- Игри на љубовта и осаменоста (1977 година, во режија на Ања Брејен) како Донкер
- Надвор од доброто и злото (1977, во режија на Лилијана Кавани) како Фридрих Ниче
- Еден по еден (1978, во режија на Ерланд Јозефсон) како вујко Дан
- Есенска соната (1978 година, во режија на Ингмар Бергман) како Јозеф
- Првата Полка (1979, во режија на Клаус Емерих) како Лео Марија Пионтек
- Да се заборави Венеција (1979 година, режија на Франко Брусати) како Ники
- Мармалад револуција (1980 година, режија од него) како Карл Хенрик Елер
- Керлекен (1980 година, во режија на Теодор Калифатидес) како Андреас
- Мелодијата го прогонува моето сеќавање (1981, режија: Рајко Грлиќ ) како Рудолф
- Време на мир во Париз (1981 година, режија: Предраг Голубовиќ)
- Црна Гора (1981, режија: Душан Макавејев) како Мартин Џордан
- Вариола Вера (1982, режија Горан Марковиќ) како д-р Драгутин Кенигсмарк
- Фани и Александар (1982, во режија на Ингмар Бергман) како Исак Јакоби - Јакобис хус
- Ева (1983, во режија на Френси Слак) како Оце
- Носталгија (1983, во режија на Андреј Тарковски ) како Доменико
- Куќата на жолтиот тепих (1983, во режија на Карло Лицани ) како Професорот
- Бела Дона (1983, во режија на Питер Кеглевиќ ) како Макс
- После пробата (1984 година, ТВ филм, во режија на Ингмар Бергман) како Хенрик Фоглер (постар)
- Ангелас Криг (1984, во режија на Еија-Елина Бергхолм) како Антон Голдберг
- Баком јалусин (1984, режија Стиг Бјоркман) како Даниел Бренер
- Валкана приказна (1984, во режија на Јорн Донер ) како Габриел Бергрен
- Летачките ѓаволи (1985, во режија на Андерс Рефн) како Оскар Зајденбаум
- Невидливиот играч(1985 година, во режија на Серџо Џени)
- Љубов (1986, во режија на Mai Zetterling) како Дејвид Шпренгел
- Спасувајќи ја Грејс (1986, во режија на Роберт М. Јанг ) како монсињор Франческо Геци
- Жртвата (1986, во режија на Андреј Тарковски) како Александар
- Последната мазурка (1986, во режија на Џанфранко Бетини) како Сера
- Болеста на љубовта (1986, во режија на Џорџо Тревес ) како таткото на Роберт
- Ден претходно (1987 година, во режија на Џулијано Монталдо) како Свансон
- Неподносливата леснотија на битието (1988, во режија на Филип Кауфман ) како Амбасадорот
- Тестаментот на убиениот еврејски поет (1988, режија: Френк Касенти) како Жупанев
- Ханусен (1988, режија: Иштван Сабо) како д-р Бетелхајм
- Миграции (1989, режија: Александар Петровиќ) како Епископ
- Легендарниот живот на Ернест Хемингвеј (1989 година, во режија на Хосе Марија Санчес) како Кларенс Хемингвеј
- Темното сонце (1990 година, во режија на Дамијано Дамијани) како адвокат Белмонте
- Добра вечер, г-дин Валенберг (1990, режија: Кјел Гред) како Рабинен
- Злобните (1991, во режија на Карло Лизани) како проф. Брокнер
- Книги на Просперо (1991 година, во режија на Питер Гринавеј) како Гонсало
- Средба со Венера (1991 година, во режија на Иштван Сабо) како Хорхе Пикабија
- Волот (1991, во режија на Свен Никвист) како Сигвард Силвер
- Неволниот играч на голф (1991, во режија на Ласе Аберг) како Критикерн
- Холозен (1992, режија: Хајнц Бутлер, Манфред Ајхер) како Гајзер
- Софи (1992, режија Лив Улман ) како таткото на Софи
- Игра со соништата (1994, во режија на Уни Страуме) како слепец
- забрането овошје (1994, во режија на Уни Страуме) како Хазаинат
- Ким Новак е на телефон (1994, во режија на Рики Росео)
- Погледот на Улис (1995 година, во режија на Тео Ангелопулос) како куратор на библиотеката
- Пактен (1995, режија на Лејдулв Рисан) како Август Линд
- Кристин Лаврансдатер (1995, режија Лив Улман) како Бродер Едвин
- Во присуство на кловн (1997, ТВ филм, во режија на Ингмар Бергман ) како Освалд Фоглер
- Петта зима на Магнетизер (1999 година, во режија на Мортен Хенриксен) како Хр. Хофверберг
- Неверен(2000 година, во режија на Лив Улман) како Бергман
- Сега (2003, Кратко, во режија на Сајмон Стахо) како Јакоб (стар)
- Добриот папа: Папата Јован XXIII (2003, ТВ филм, режија на Рики Тогнаци ) како Франц Фон Папен
- Сарабанд (2003, ТВ филм, режија на Ингмар Бергман) како Јохан
- Ден и ноќ (2004 година, во режија на Симон Стахо) како Наратор (глас)
- Дотеран мртовец (2005, режија: Бенјамин Филиповиќ) како Заим Кундуревиќ
- Добредојдовте во Верона (2006 година, во режија на Сузана Остен) како Џозеф
Библиографија
[уреди | уреди извор]- Круг (1946)
- Огледалото и Портир (1946)
- Игри со потресени уметници (1947)
- Сам и слободен (1948)
- Лиснарпост (1949)
- Возрасните деца (1952)
- друштвена игра (1956)
- Приказна за г-дин Силберштајн (1957)
- Кунген ур лекен(1960)
- Бенџамин: Генералскан (1963)
- Последните денови на д-р Мејер и првата ноќ на кандидатот Нилсон (1964)
- Вечерниот чувар на вечерта(1986)
- Конрад во театарот (1987)
- Камелеонтерна (1987)
- Бојата: тврдоглавите преживеани од буржоаската култура (1988)
- Петар вози трактор (1989)
- Улогата: снимена на турнеја со Градината со вишни 24/2 - 15/5 1989 (1989)
- Игри на вистината (1990)
- Конрад во градинката за стари мажи: сликовница за возрасни (1991)
- Настапи (1991)
- Конрад оди на одмор: сликовница за незрели (1993)
- Автопортрет: егоцентричен дијалог (1993)
- Игри на вистината (1994)
- Губрора (1994)
- Знај ја вистината (1995)
- Без одговор (1996)
- Стокхолмс Сјал (1999)
- Фаза на знаење: избор на текстови (2007)
- Придружници за патување: приказни накратко (2009)
- Ноќ во шведското лето (2011)
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Ерланд Јозефсон на Семрежната филмска база на податоци (англиски)
- Ерланд Јозефсон на Шведската филмска база (англиски)