GeT Ma

Belə bir dilemma var ki, möhkəmlənmiş qapalı sistemlər öz-özlərinə liberallaşmır, amma burada hər hansı güclü müxalif bir qrup da formalaşa bilmədiyinə görə sistemə qarşı daxildən göstərilən mümkün zəif təzyiqlər onu daha da sərtləşdirir. İdarəedənlər və müxaliflər arasındakı güc disbalansı o qədər dərindir ki, bu gücü istifadə etmək daha “sərfəli”, daha asan və cazibəli görünür, nəinki alternativ demokratik idarəetmə metodu inkişaf etdirmək... Bu qapalı sistemin lənətidir ki, orada baş verən hər hansı bir ictimai-siyasi hərəkətlilik sistemin özünü daha da qapatmasına, hərəkətsizlik isə onun möhkəmlənməsinə səbəb olur. Bu lənətdən isə hərə öz payına düşəni götürür.

Azərbaycanda marifçi ənənələrin vacibliyi haqqında Paulo Freire "Əzilənlərin Pedaqogikası" əsərində dünyanı və reallığı dəyişdirən insan fəaliyyətini düşüncə və hərəkətin vəhdəti olaraq təsvir edir. Yəni, fərd ilkin olaraq ətrafını saran reallığı dərk edir, bu haqda tənqidi düşüncə formalaşdırır və bu onu zamanla hərəkətə gətirir. Freire bu dəyişim prosesini praksis (düşüncə+hərəkət) adlandırır. Ona görə bu cür insan fəaliyyəti nəzəriyyə və praktikadan ibarətdir. Bunlardan birinin əksikliyi inqilabi dəyişim, reallığın köklü və struktural dəyişimi üçün böyük əksiklikdir. Hərəkətdən məhrum olan praksis boşboğazlıq, düşüncə və dərkdən məhrum olan praksis isə öz mənfi mənası ilə aktivizimdir.

Bu yazı feminist kimliyin Azərbaycanın ictimai-siyasi həyatında, xüsusilə, maarifçilər və aktivistlər arasında niyə güclə yayılması, bu kimliyin qəbul olunmasındakı çətinliklər və qorxularımız, o cümlədən, onun bizlər üçün əhəmiyyəti və vacibliyi haqqındadır.

There is a dilemma that liberalization in closed systems does not happen from within, but also, since there is no strong opposition, those weak attempts to pressure the regime from within only further strengthen it. The imbalance of power between the opposition and those who govern is so deep that it seems more comfortable and more attractive to use that power than to develop alternative methods for democratic governance. It is the curse of the closed system that any social happening or political activity only serves to close it more; when there is an inability to act against it, this inactivity renders it more robust. And everyone gets a share of the curse.

Bu məqalə Simone de Beauvoir-ın İkinci Cins (1949) əsərində qeyd etdiyi insanlığın ibtidai insan sürüləri formasında yaşadığı vaxtlardakı vəziyyətindən və qadın-kişi münasibətlərinin bu dövrdə qeyri-bərabər şəkildə formalaşmasının səbəblərindən, daha dəqiq, Beauvoir-ın təqdim etdiyi üç səbəbdən bəhs edir.

Keçid: http://femiskop.org/ikinci-cins-niye-ustunluk-heyat-bexs-eden-qadina-deyil-olduren-kisiye-verildi/

Bu yazı Mişel Fukonun "Seksuallığın Tarixi" ktabının ilkin cildində yer alan "Diskursa Təhrik" fəslinin tərcüməsdir.

Tərcümə etdi: Xəyyam Namazov

Keçid: https://medium.com/@mavifikir/seksuall%C4%B1%C4%9F%C4%B1n-tarixi-diskursa-t%C9%99hrik-9aa38e627e69

In Azerbaijan, antagonism and phobia against feminism have been so extensive that adopting a feminist identity and establishing feminist initiatives and organizations were incredibly slow-moving. As such, the first feminist groups of the new generation, who emerged during the late 2000s and 2010s, with their educational agenda, were initially situated in the "socio-cultural" space, constructed relatively "safe" in the autocratic rule. However, the situation changed when the women's marches of 2019-2021 mobilized the already forming feminist network, which meant crossing a "red line" in the highly paranoid and closed-off system. This article points out how the various consolidated apparatuses render feminism and feminists the most visible other by utilizing different othering techniques such as criminalization and securitization. What is more, it depicts how feminism and women's issues started to get politicized, shifting from the "social/safe" to the "political/dangerous" space on a discursive level.

Cinsi istək tarix boyu insan varlığının mahiyyəti, gizli məna və dərin kimliyi kimi başa düşülüb və həzzin başlıca qaynağı kimi təqdim edilib. Bu məqalə Foucaultun həzzi necə deseksuallaşdırdığını, yəni onu cinsi istək və seksuallıqdan ayırdığını və həzz üçün təklif etdiyi qaynaq çeşidliliyini müzakirə edir.

https://www.milnetwork.org/cinsi-istek-telesinden-nece-yayinmali-foucault-hezii-seksualliqdan-ayirir/

In his "Pedagogy of Oppressed", Paulo Freire describes the human act that changes the perception of the world and reality into a combination of thoughts and actions. According to him, an individual first grasps the reality that surrounds him, then reflects on it, and finally creates an action out of it. Freire calls this process "praxis" (reflection + action). For him, human action is comprised of theory and practice. The lack of either one is a major deficit for a revolutionary change, the radical and structural transformation of reality. Praxis that is deprived of action is blabbering, and praxis without deep thought and understanding, in its negative sense, is activism. That is, acting for the sake of acting and making purposeless movements without proper theoretical and critical reflection makes it hard to establish a dialogue in such an environment.

The queer (in)visibility regime in Azerbaijan has been historically structured through centralizing powers and the coloniality of knowledge(s) in their Russian/Soviet and contemporary Western manifestations. Using Foucauldian discourse analysis, this study shows how local queer activism arises through the appropriation of Western LGBTQ+ discourse and the use of the internet, with its novel spaces and digitally mediated discursive practices. In addition to its humanizing and normalizing effects, these organizations generate a new space for the realization of homosexual desire against the old Soviet subjectivity while preserving their didactic enlightener position towards Western/European pedagogy. Finally, this study argues that homosexuality has become a means of boundary-making practices both inside and outside the country, positioning on the borderline between symbolic Europe and national characteristics.