Asian Studies

Since the early 2000s, local governments in China have been holding public hearings to solicit opinion from state, city and township residents about legal and administrative issues. Having begun with a relatively small participation rate, in the last ten years public hearings have achieved sustainable growth in their frequency and visibility in mainstream and social media. Given that public hearings do not offer decision-making power, the increased participation rate reveals an influence not necessarily on public policy making, but on urban citizens’ attitudes towards available participatory and deliberative mechanisms.
This article refers to three bodies of literature: political efficacy, deliberative democracy, and social movements. The literature on political efficacy reveals the link between political attitudes and behaviors. The literature on deliberative democracy is an important part of the analysis because Chinese public hearings are based on deliberative designs imported from North America and Western Europe. The literature on social movements complements the deliberative analysis undertaken in an authoritarian context by providing it with conceptual tools to adapt to this new setting.
The public hearings held in Guiyang (Guizhou), Wuhan (Hubei) and Qingdao (Shandong) in 2010 and 2011 are used as case studies to demonstrate participation demographics and the impact of public hearing participation on city dwellers.
This article investigates the impact of participation in public hearings on the political efficacy of Chinese citizens, and, based on the results, contends that such participation equips the participants with an increased level of political efficacy, and enables the development of political networks and citizen strategies that help to constrain local officials.

Türkiye akademisinde alan çalışmaları çoğunlukla Türkiye’nin parçası olduğu Avrupa, Ortadoğu gibi bölgelere odaklanmış durumda iken, Dogu Asya çalışmaları bu yoğun ilginin dışında kalmış görünüyor. Bu sebeple, bu alandaki araştırmaların seyrini izlemek yararlı olacaktır. Bu çalışma, Doğu Asya hakkında üretilen bilginin Türkiye’de, bugüne kadar geçen sürede, dönemler farklı olsa da, ulusal kimlik oluşumu sürecininin bir yansıması olduğunu ileri sürmektedir. Bu yansımada Batı-merkezli bir bakış açısı öne çıkmaktadır.
Bu bakış açısının sürekliliğini vurgulamak üzere, Asya çalışmaları Türkiye’de erken Cumhuriyet döneminden Türk dış politikasının dünyaya açılmak iddiasında olduğu günümüze kadar dönemleştirilecektir. Erken Cumhuriyet dönemi Sinoloji bölümlerinin Türkiye ulusal tarihi yazımına katkı yapmasının amaçlandığı 1930’lu yılları, Türkiye’nin düşünsel olarak da bir yalıtılmışlığın içine düştüğü Soğuk Savaş yılları izlemiştir. Soğuk Savaş sonrası küreselleşme döneminde bölge çalışmaları modern Doğu Asya’yı da içine alacak şekilde genişlemiştir. Buna rağmen, Batı-merkezli modernleşme ve düşünce üretiminin etkisiyle bu alanda üretilen bilgi, hala Doğu Asya’yla doğrudan ilişki kurmamaktadır. Türkiye’de Doğu Asya çalışmaları, İngilizce konuşulan akademik dünyanın kuramsal süzgecinden geçmektedir.

China’s new Silk Road policy, titled, ‘One Belt, One Road’, signals a proactive turn in China's regional policy towards Central and West Asia. The policy has two dimensions: First, China aims to revitalize the old Silk Road exchanges of goods, ideas and people with trade, energy and transportation projects. Second, armed with these new connections, China aims to redefine the territories the old Silk Road encompasses as a region in the contemporary international system.
Turkey, as one of the countries at the westernmost end of the historic Silk Road, and one of the target countries of the China’s new Silk Road diplomacy, welcomes the increasing economic and technological exchange with China.  Establishing better contacts with China fits suitably in Turkey's new foreign policy orientation.
While the foreign policies of the two countries seem to be in sync, Turkish domestic political dynamics and public opinion hinder further engagement between the two ends of Silk Road. The negative public opinion towards China manifests itself in the form of media coverage, protests and lobbying and, at times, it derails bilateral relations. This paper assesses the prospects for bilateral relations in the light of these developments.
The paper starts with a historical analysis of Sino-Turkish relations and proceeds with various dimensions of the current relations. Then, it provides an analysis of various public opinion surveys in order to grasp the nature of the Turkish public opinion towards China, and it offers a media framing analysis in order to decipher the specific ways the image of China is constructed in Turkish public opinion. The last part of the paper discusses the domestic political actors that have a role in the perceptions and policies toward China in Turkey.

Anna Hazare, a rural-based anti-corruption movement, garnered the attention and support of the urban middle classes in India since 2011. The movement later evolved into a national political party, Aam Aadmi (Common Man’s Party), which even secured a place in the minority government in the 2013 elections.  The same year, urban middle classes all around Turkey occupied streets demanding public control over neoliberal urban regeneration policies. The street protests, named Gezi Movement, soon evolved into neighborhood forums, squats and political coalitions. The Gezi Movement components came together again at the end of that year to protest the revelations on mass scale corruption of the central government. However, the Gezi Movement did not organize itself into a political party and furthermore, the political party accused of corruption won the majority in the next elections in the early 2014.  What are the factors leading to different outcomes in these two middle class movements?
This paper analyzes the socioeconomic, institutional and ideological background of the formation of middle classes in India and Turkey, and traces the anti-corruption movements in these two countries within the broader context of global neoliberalism. This paper argues that there are several similarities between the formation of middle classes in India and Turkey. For instance, their self-identification both go beyond their economic status, yet they react against the socio-economic challenges the neoliberal policies pose to their life style. Having said that, the decentralized nature of the Indian state provides the newly emerging political activism of the middle classes with the strategies and knowledge to form an organized political entity. In contrast, the Turkish middle classes remain organizationally dispersed even after the social movement they led.  This paper contributes to the literature on new activism of the middle classes by analyzing the anti-corruption movements in India and Turkey in a comparative perspective.

Table of Contents
Introduction

Part 1: History and Memory

1. India and Turkey: Interplay of Shadows and Trajectories in the Longue Durée, Eyup Özveren

2. The Salafi War against Sufism: Reflections on Love and Violence, Shail Mayaram

3. Echoes in the Shrine: Remembering and Forgetting in Two Contexts, Smita Tewari Jassal

Part 2: Nationhood and Leadership

4. Republican Turkey and Tamil Self-respecters - Kemal Pasha in Southern India, V. Geetha

5. Halide Edib and Gandhi: Literary Modernity in India and Turkey, Emrah Efe Khayyat

Part 3: Secularism

6. Secularism in Two Contexts, Srirupa Roy

7. Nehru against Nehruvians: on Religion and Secularism, Rajeev Bhargava

8. Redefining the Minority: Alevis in Turkey, Mustafa Şen

Part 4: Development Debates

9. Locating Agency in Global Connections: The Case of India and Turkey as ‘Rising Powers’, Derya Göçer Akder & Meliha Benli Altunışık

10. Diaspora Engagement in the United States: the Case of India and Turkey, Şebnem Köşer Akçapar

11. Perspectives on Development Incentives: 18th Century Philosophers, India and Turkey, Halil Turan

12. Waterproof Development? Impact of Advocacy Networks on Anti-Dam Movements in India and Turkey, Zeynep Kadirbeyoğlu

Part 5: Claiming the City

13. Notes on Informal Vending in Istanbul and Calcutta, Durba Chattaraj

14.The Endangered Pleasures of Indian Cities: Notes from the Good Life in Istanbul, Kushanava Choudhury

15.A Political Analysis of Middle Class-Based Social Movements: India and Turkey Compared, Ceren Ergenç

International Institute for Asian Studies (IIAS) Newsletter
News from Northeast Asia: Northeast Asia’s engagements with the Middle East
Regional Editor: Ilhong Ko
China’s relations with the Middle East: A perspective from the region - Ceren Ergenc
China and the Middle East: Old friends in a new era - Tingyi Wang
Relations between Japan and the Middle East - Akiko Yoshioka
Reinventing the Middle East? South Korea’s engagements
with the Gulf amid geopolitical conflicts - June Park

Yeni Dergi (Haziran 2011) İnsan edebiyat, sanat ya da müzikle ilgileniyorsa, sevdiği alanın üreticilerine ister istemez yakınlık ve ilgi duyar. Elinizdeki dergide Çin'in edebiyat, sanat ve müzik dünyasıyla ilgili yazıları kaleme alan herkes bir dönem Çin'de yaşadı ya da hala yaşıyor. Yani, yazdıkları alanın ürünlerini bizzat deneyimleme, birçok durumda da üreticilerini tanıma fırsatı buldular. Sanat galerilerindeki açılışlarda, sanat festivallerindeki etkinliklerde ressam ve heykeltraşlarla, kitap festivalleri ve okuma seanslarında okudukları kitapların yazarlarıyla, müzik konserleri ve festivallerinde müzisyenlerle, hatta bütün bu etkinliklerde birbirlerinin etkinliklerine gitmiş diğer sanatçı ve yazarlarla karşılaşarak hepimizde olan takip ettiği yazarı ve sanatçıyı yakından görme, tanıma hevesini tatmin ettiler, ettik. Ama Çin'de yazarlara, sanatçılara karşı duyulan sempati sadece beğendiğimiz eserin yaratıcısına karşı duyulan kişisel bir hayranlık ya da merak değil. Çinli bir aydınla tanıştığında, insan düşünmeden edemiyor, bulunduğu posizyonda olmak, yaptıklarını yapabiliyor olmak için nelerden geçmiştir, geçmektedir diye? Acaba eski kuşak kamusal aydın midir, yenilerin parıltılı medyatik dünyasının yıldızı mıdır, reform öncesi dönemi görmüş müdür, görmüşse nasıl deneyimlemiştir? Ürünlerini nasıl yayabiliyor, kimlerle ilişki içindedir, ya da ilişki içinde olması gerekmektedir? Kısacası Çinli yazar ve sanatçılara, aydınlara dair düşünmek ister istemez Çin devleti ve toplumu hakkında düşünmeyi de beraberinde getiriyor beraberinde. Çin'de aydınlar düşünsel ve sanatsal üretim sürecinin kendi sancıları dışında, bir de kendilerini devlet ve toplum karşısında nasıl konumlandıracaklarının kaygısını ve yükünü taşıyorlar. Çin'de aydınların tarihine bakmak, Çin tarihine bakmak anlamına geliyor böylece. Çin'de aydınlar her zaman tarihin önemli aktörlerinden biri oldular. Geleneksel olarak (Yeni) Konfuçyen anlayışın eğitimi önemsemesi okuryazarlığın modern öncesi devletler tarafından da makbul görülmesini sağladı. Çin'in modern öncesi devletlerinin yönetici kadroları özellikle beşeri bilimler dalında eğitim almış, teknokrattan ziyade, bilgin diyebileceğimiz bürokratlardan oluşurdu. Bu sözü edilen 'bilgin-bürokrat' seçkin sınıfının varlığı, aydınların varlık nedenlerini devletin değilse bile ülkenin bekaasıyla özdeşleştiren bir kavramsal çerçeve yarattı. Aydınlar bilgi üretiminin kendi değerinin yanısıra, üretilen bilgiyi devleti, ülke/halk için doğru olan yola döndürmek adına kullanılacak bir araç olarak gördüler. İster devletin içinde yönetici olarak çalışarak olsun, ister 'dışardan' eleştirmek suretiyle olsun, aydınlar kendilerini devletle ilişkili tanımladılar. Bu anlayış, Mao döneminde feodal güç ilişkilerini güçlendiriyor diye yokedilmeye edilmeye çalışılsa bile, günümüze kadar geldi. Son birkaç yıldır değişik vesilelerle gündeme gelen "kamusal aydın" tartışmaları da, kamusal olanın tanımı, Çin'deki varlığı, özgünlüğü olduğu kadar aydının sorumluluğunun öncelikli olarak devlete mi, topluma mı, kendisine mi olduğu sorularını da gündeme getirdi. Değişen dünya ve değişen Çin'de aydınların mesleklerine, toplumdaki konumlarına bakışları değiştiği ve çeşitlendiği için bu tartışma bugün de geçmişte olduğu gibi ilginçliğini koruyor ve Çin toplumunu yansıtmaya devam ediyor.

The institutional setting for transnational education has gradually evolved from practices that provide limited exposure to those that offer a globalized experience, such as branch campuses or joint-venture universities (JVUs). JVUs aim to create an environment that goes beyond the dichotomy between education experiences at home and in the local destination. China invites branch campuses in the form of JVUs in order to contribute to the internationalization of its higher education system. Providing diversity exposure for over a decade now, JVUs in China play a role in shaping a particular youth identity. Socialization in a multicultural environment shapes students’ individual and collective identity, as well as their career trajectories. This action research discusses the impact of the transnational education environment in JVUs on their students’ education and professional pathways; and argues that students develop academic habits that go beyond expectations attributed to their cultural backgrounds. The case study focuses on students’ perceptions and participation practices in social science classes. The empirical data, comprised of an attitude survey and focus group interviews, were collected in the 2018–2019 academic year at a Sino-British JVU based in China. This study contributes to both the sociology of education and contemporary China studies.