consumere

Discretiva

consumere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnsūmere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	cōnsūmō
cōnsūmere	—	praesens	activa	infinitivus	cōnsūmō

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈsuːmere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·sū·me·re — morphologica: con-sum-ere

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si inter haec quoque graviter erumpit, quia consumere hominem potest, commodissimum est impetum eius admota occipitio cucurbitula, sic ut cutis quoque incidatur, avertere: si id mulieri, cui menstrua non feruntur, evenit, eandem cucurbitulam incisis inguinibus eius admovere. —De Medicina Celsi

saec. I.

• fama est insidentes arietum caprarumque dorsis armatos sagittis veris tempore universo agmine ad mare descendere et ova pullosque earum alitum consumere; ternis expeditionem eam mensibus confici; aliter futuris gregibus non resisti. —Naturalis historia Plinii