Îvan Alekseyevîç Bunîn (bi rûsî: Иван Алексеевич Бунин, Ivan Alexeyevich Bunin), jdb. 10'ê kewçêrê / 22'ê kewçêrê 1870 li Voroneşê; m. 8'ê sermawezê 1953 li Parîsê) nivîskar, wergêr û lîrîknivîsekî rûs bû. Sala 1933'î guncavê Xelata Nobelê ya wêjeyê hatiye dîtin.

Îvan Bunîn (1937)

Mijara wî ya sereke Şoreşa Çiriya Pêşîn bû. Kevneşopiya wêjeya rûsî di bin realîzmeke nûjen de radixist û berhemên bêhempa dinivîsand. Bûnîn herwekî di warê helbestê de jî xwedî heman afirandêrî û hostatiyê bû.

Berhemên wî

biguhêre
  • Antonovskie jabloki Sêva Anton, 1900
  • Derevnja, Gund Roman 1910
  • Suchodol, 1912
  • Čaša žizni, 1913
  • Grammatika ljubvi, Gramatîka evînê, 1915
  • Gospodin iz San-Francisko, Camêrê San Fransîsko, Çîrok 1915
  • Mitina ljubov, Evîna Mitya
  • Žizn` Arsen`eva, Roman 1927-39
  • Temnye allei, Alîneyên tarî, 1943
  • O Cechove, 1955
  • Pervaja ljubov, Evîna yekemîn
  • Poslednee svidanie, Dîtina dawîn
  • Okajannye dni
  • Stokrat blazennaja toska, Helbest
  • Sobranie socinenij, 10 Bend, 1934-36
  • Rusja, Rûsya 1972
  • Axavtinên wî yên salên 1892 heya 1911
  • Berhevkirinên wî
  • Maseya rojê
  • Hezkirin û bêyomiyên din, Çîrok
  • Hevalekî nenas
  • Lîtikên mejî, Helebst