ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರ

ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಶಿಲೀಂಧ್ರ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಅಂಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರವು (ಮೈಕಾಲಜಿ) ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ವರ್ಗೀಕರಣ, ತಳಿಶಾಸ್ತ್ರ, ಜೀವರಾಸಾಯನಿಕ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳಿಂದ ಮಾನವ ಕುಲಕ್ಕೆ ಆಗುವ ಉಪಯೋಗಗಳು ಮತ್ತು ಅಪಾಯಗಳ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದ ಶಾಖೆಯಾಗಿದೆ. ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಟಿಂಡರ್, ಆಹಾರ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಔಷಧ, ಜೊತೆಗೆ ಎಂಥಿಯೋಜೆನ್‍ಗಳು, ವಿಷ ಮತ್ತು ಸೋಂಕಿನ ಮೂಲವಾಗಬಹುದು. ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರವು ಸಸ್ಯ ರೋಗಗಳ ಅಧ್ಯಯನವಾದ ಫೈಟೊಪಥಾಲಜಿ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಶಾಖೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಎರಡು ವಿಭಾಗಗಳು ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಸಸ್ಯ ರೋಗಕಾರಕಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳಾಗಿವೆ. ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಪರಿಣತಿ ಹೊಂದಿರುವ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರನ್ನು ಮೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಶಿಲೀಂಧ್ರ

ಅವಲೋಕನ

ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರವು ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಶಾಖೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳೊಂದಿಗಿನ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ನಿಕಟ ವಿಕಸನೀಯ ಸಂಬಂಧದ ೧೯೬೯ ರ ಆವಿಷ್ಕಾರವು, ಒದನ್ನು ಅಧ್ಯಯನದ ಸ್ವತಂತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿ ಮರು ವರ್ಗೀಕರಣ ಮಾಡಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಪ್ರವರ್ತಕ ಮೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಎಲಿಯಾಸ್ ಮ್ಯಾಗ್ನಸ್ ಫ್ರೈಸ್, ಕ್ರಿಸ್ಟಿಯಾನ್ ಹೆಂಡ್ರಿಕ್ ಪರ್ಸೂನ್, ಹೆನ್ರಿಕ್ ಆಂಟನ್ ಡಿ ಬ್ಯಾರಿ, ಎಲಿಜಬೆತ್ ಈಟನ್ ಮೋರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಲೆವಿಸ್ ಡೇವಿಡ್ ಡಿ ಷ್ವೀನಿಟ್ಜ್ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ. ದಿ ಟೇಲ್ ಆಫ್ ಪೀಟರ್ ರಾಬಿಟ್‍ನ ಲೇಖಕ ಬೀಟ್ರಿಕ್ಸ್ ಪಾಟರ್ ಕೂಡ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.

ಪಿಯರ್ ಆಂಡ್ರಿಯಾ ಸಕಾರ್ಡೊ ಅವರು ಅಪರಿಪೂರ್ಣ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಬೀಜಕ ಬಣ್ಣ ಮತ್ತು ರೂಪದಿಂದ ವರ್ಗೀಕರಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು. ಇದು ಡಿಎನ್ಎ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಂದ ವರ್ಗೀಕರಿಸುವ ಮೊದಲು ಬಳಸಲಾದ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಿಲೋಜ್ ಫಂಗೊರಮ್‍ಗಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಅಣಬೆಗಳಿಗೆ ಬಳಸಲಾದ ಎಲ್ಲಾ ಹೆಸರುಗಳ ಸಮಗ್ರ ಪಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಸಿಲೋಜ್‍ ಕೃತಿಯು ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳಿಗೆ ಸಮಗ್ರ ಮತ್ತು ಸಮಂಜಸವಾಗಿ ಆಧುನಿಕವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುವ ಏಕೈಕ ಕೃತಿಯಾಗಿದೆ.

ಅನೇಕ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಜೀವಾಣುಗಳು, ಪ್ರತಿಜೀವಕಗಳು, ಮತ್ತು ಇತರ ದ್ವಿತೀಯಕ ಚಯಾಪಚಯ ಕ್ರಿಯಾಕಾರಕಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕಾಸ್ಮೋಪಾಲಿಟನ್ ಕುಲದ ಫುಸೇರಿಯಮ್ ಮತ್ತು ಮಾನವರಲ್ಲಿ ಅನ್ನನಾಳದ ವಿಷಕಾರಿ ಅಲೆಯುಕಿಯಾದ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಸ್ಫೋಟಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಅವುಗಳ ವಿಷವನ್ನು ಅಬ್ರಹಾಂ ಝಡ್ ಜೋಫ್ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು.

ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಸಹಜೀವಿಗಳಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಮೈಕೋರಿಝೇ, ಕೀಟ ಸಹಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಲ್ಲುಹೂವುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ. ಅನೇಕ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಮರದ ಹೆಚ್ಚು ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವ ಅಂಶವಾದ ಲಿಗ್ನಿನ್‍ನಂತಹ ಸಂಕೀರ್ಣ ಸಾವಯವ ಜೈವಿಕ ಅಣುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಕ್ಸೆನೊಬಯಾಟಿಕ್ಸ್, ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಮತ್ತು ಪಾಲಿಸೈಕ್ಲಿಕ್ ಆರೊಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಹೈಡ್ರೋಕಾರ್ಬನ್‍ಗಳಂತಹ ಮಾಲಿನ್ಯಕಾರಕಗಳನ್ನು ಒಡೆಯಲು ಸಮರ್ಥವಾಗಿವೆ. ಈ ಅಣುಗಳನ್ನು ವಿಭಜಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಜಾಗತಿಕ ಇಂಗಾಲದ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವಹಿಸುತ್ತವೆ.

ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಇತರ ಜೀವಿಗಳು, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಓಮೈಸೆಟ್‍ಗಳು ಮತ್ತು ಮೈಕ್ಸೊಮೈಸೆಟ್‍ಗಳು (ಸ್ಲಿಮ್ ಅಚ್ಚುಗಳು), ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಇವು ಕೆಲವು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ (ಮಾನವರು ಸೇರಿದಂತೆ) ಮತ್ತು ಸಸ್ಯಗಳ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ.

ರೋಗಕಾರಕ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ಹೊರತಾಗಿ, ವಿವಿಧ ರೋಗಕಾರಕಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಸಸ್ಯ ರೋಗಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಶಿಲೀಂಧ್ರ ಜಾತಿಗಳು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಬೆಳೆ ರೋಗಗಳ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ರಾಸಾಯನಿಕ ಆಧಾರಿತ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ತಂತು ಶಿಲೀಂಧ್ರ ಕುಲದ ಟ್ರೈಕೋಡರ್ಮಾದ ಜಾತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಮುಖ ಜೈವಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣ ಏಜೆಂಟ್‍ಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.

೧೮೬೮ ರಲ್ಲಿ ವೂಲ್ಹೋಪ್ ನ್ಯಾಚುರಲಿಸ್ಟ್ಸ್ ಫೀಲ್ಡ್ ಕ್ಲಬ್ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದ 'ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ' ಎಂಬ ಮೊದಲ ಸಭೆಯ ನಂತರ ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕ ಜಾತಿಯ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ಕ್ಷೇತ್ರ ಸಭೆಗಳನ್ನು 'ಪ್ರಯತ್ನಗಳು' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಕೆಲವು ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಮಾನವರು ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ರೋಗವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದು; ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಸೋಂಕು ಉಂಟುಮಾಡುವ ರೋಗಕಾರಕ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಮೈಕಾಲಜಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಇತಿಹಾಸ

ಇತಿಹಾಸಪೂರ್ವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಾನವರು ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಆಹಾರವಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಯುರಿಪಿಡೀಸ್ (ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೪೮೦-೪೦೬) ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಣಬೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲು ಬರೆಯಲಾಯಿತು. ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಥಿಯೋಫ್ರಾಸ್ಟೋಸ್ ಆಫ್ ಎರೆಸೊಸ್ (ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೩೭೧–೨೮೮) ಬಹುಶಃ ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದವರಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿಗ; ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಅಂಗಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸಸ್ಯಗಳು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಂತರ ಪ್ಲಿನಿ ದಿ ಎಲ್ಡರ್ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೨೩–೭೯) ತನ್ನ ಎನ್ಸೈಕ್ಲೋಪೀಡಿಯಾ ನ್ಯಾಚುರಲ್ ಹಿಸ್ಟರಿಯಲ್ಲಿ ಟ್ರಫಲ್‍ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದರು. ಮೈಕಾಲಜಿ ಎಂಬ ಪದವು ಪ್ರಾಚೀನ ಗ್ರೀಕ್‍ನಿಂದ ಬಂದಿದೆ.

ಮಧ್ಯಯುಗವು ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಕಂಡಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮುದ್ರಣಾಲಯದ ಆವಿಷ್ಕಾರವು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಲೇಖಕರು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ಲೇಖಕರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.

೧೯೧೩ ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಮೈಕಾಲಜಿಕಲ್ ಸೊಸೈಟಿಯ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದ ಗುಂಪು ಛಾಯಾಚಿತ್ರ

ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರವು ಆಧುನಿಕ ಯುಗದ ಪ್ರಾರಂಭವು ಪಿಯರ್ ಆಂಟೋನಿಯೊ ಮಿಚೆಲಿ ಅವರ ೧೭೩೭ ರ ನೋವಾ ಪ್ಲಾಂಟರಮ್ ಕುಲದ ಪ್ರಕಟಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಫ್ಲಾರೆನ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಈ ಪ್ರಮುಖ ಕೃತಿಯು ಹುಲ್ಲು, ಪಾಚಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ವರ್ಗೀಕರಣಕ್ಕೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿತು. ಅವರು ಇನ್ನೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಕುಲದ ಹೆಸರುಗಳಾದ ಪಾಲಿಪೊರಸ್ ಮತ್ತು ಟ್ಯೂಬರ್, ಎರಡನ್ನೂ ೧೭೨೯ ರಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು (ಆದಾಗ್ಯೂ ವಿವರಣೆಗಳನ್ನು ನಂತರ ಆಧುನಿಕ ನಿಯಮಗಳಿಂದ ಅಮಾನ್ಯವೆಂದು ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು).

ಸ್ಥಾಪಕ ನಾಮಕರಣಕಾರ ಕಾರ್ಲ್ ಲಿನೆಯಸ್ ೧೭೫೩ ರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ದ್ವಿನಾಮ ನಾಮಕರಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿದನು, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ರೀತಿಯ ಜೀವಿಯು ಒಂದು ಕುಲ ಮತ್ತು ಜಾತಿಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಎರಡು-ಪದಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ (ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಅನೇಕ ಪದಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಲ್ಯಾಟಿನ್ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳೊಂದಿಗೆ ಗೊತ್ತುಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು). ಅವರು ಬೊಲೆಟಸ್ ಮತ್ತು ಅಗರಿಕಸ್ ನಂತಹ ಹಲವಾರು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಅಣಬೆ ಟ್ಯಾಕ್ಸಾಗಳ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು, ಅವು ಇಂದಿಗೂ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿವೆ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಸಸ್ಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿತ್ತು, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಅದರ ಜಾತಿಯ ಪ್ಲಾಂಟರಮ್‍ನಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಲಿನ್ನೇಯಸ್‍ನ ಶಿಲೀಂಧ್ರ ವರ್ಗೀಕರಣವು ಅವರ ಸಸ್ಯ ಟ್ಯಾಕ್ಸಾದಷ್ಟು ಸಮಗ್ರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅಗರಿಕಸ್ ಕುಲದ ಕಾಂಡದೊಂದಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಗಿಲ್ಲೆಡ್ ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿತು. ಸಾವಿರಾರು ಗಿಲ್ಲೆಡ್ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿವೆ, ನಂತರ ಅವುಗಳನ್ನು ಡಜನ್‍ಗಟ್ಟಲೆ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಕುಲಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಯಿತು; ಅದರ ಆಧುನಿಕ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ, ಅಗರಿಕಸ್ ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಂಗಡಿ ಅಣಬೆ, ಅಗರಿಕಸ್ ಬಿಸ್ಪೊರಸ್‍ಗೆ ನಿಕಟ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿರುವ ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಲಿನ್ನೇಯಸ್ ಕೇಸರಿ ಹಾಲಿನ ಟೋಪಿಗೆ ಅಗರಿಕಸ್ ಡೆಲಿಸಿಯೋಸಸ್ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ನೀಡಿದರು, ಆದರೆ ಅದರ ಪ್ರಸ್ತುತ ಹೆಸರು ಲ್ಯಾಕ್ಟಾರಿಯಸ್ ಡೆಲಿಸಿಯೋಸಸ್. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಫೀಲ್ಡ್ ಅಣಬೆ ಅಗರಿಕಸ್ ಕ್ಯಾಂಪೆಸ್ಟ್ರಿಸ್ ಲಿನ್ನೇಯಸ್ ಪ್ರಕಟಣೆಯಾದಾಗಿನಿಂದ ಅದೇ ಹೆಸರನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. "ಅಗರಿಕ್" ಎಂಬ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪದವನ್ನು ಈಗಲೂ ಯಾವುದೇ ಗಿಲ್ಲೆಡ್ ಅಣಬೆಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ಲಿನ್ನೇಯಸ್‍ನ ಈ ಪದದ ಬಳಕೆಗೆ ಅನುರೂಪವಾಗಿದೆ.

ಮೈಕಾಲಜಿ ಎಂಬ ಪದ ಮತ್ತು ಪೂರಕ ಪದ ಮೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ೧೮೩೬ ರಲ್ಲಿ ಎಂ.ಜೆ.ಬರ್ಕ್ಲಿ ಅವರು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮೈಕಾಲಜಿಸ್ಟ್ ೧೮೨೩ ರಲ್ಲಿಯೇ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ರಾಬರ್ಟ್ ಕೇಯ್ ಗ್ರೆವಿಲ್ಲೆಯವರ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಷ್ವೀನಿಟ್ಜ್‌ರನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಶಿಲೀಂಧ್ರಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಔಷಧ ಆವಿಷ್ಕಾರ

ಶತಮಾನಗಳಿಂದ, ಕೆಲವು ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಚೀನಾ, ಜಪಾನ್ ಮತ್ತು ರಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಜಾನಪದ ಔಷಧಿಯಾಗಿ ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಜಾನಪದ ಔಷಧದಲ್ಲಿ ಅಣಬೆಗಳ ಬಳಕೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಏಷ್ಯಾ ಖಂಡದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿದ್ದರೂ, ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ, ಪೋಲೆಂಡ್ ಮತ್ತು ಬೆಲಾರಸ್‍ನಂತಹ ವಿಶ್ವದ ಇತರ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿನ ಜನರು ಔಷಧೀಯ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಅಣಬೆಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನೇರಳಾತೀತ (ಯುವಿ) ಬೆಳಕಿಗೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಂಡಾಗ ಅಣಬೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದ ವಿಟಮಿನ್ ಡಿ ಅನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ. ಪೆನ್ಸಿಲಿನ್, ಸಿಕ್ಲೋಸ್ಪೊರಿನ್, ಗ್ರಿಸಿಯೊಫುಲ್ವಿನ್, ಸೆಫಲೋಸ್ಪೊರಿನ್ ಮತ್ತು ಸೈಲೋಸಿಬಿನ್‍ಗಳು ಅಚ್ಚುಗಳು ಅಥವಾ ಇತರ ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಔಷಧಿಗಳಿಗೆ ಉದಾಹರಣೆಗಳಾಗಿವೆ.