შინაარსზე გადასვლა

ტრაზიმენის ტბის ბრძოლა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ტრაზიმენის ტბის ბრძოლა
მეორე პუნიკური ომის ნაწილი

ტრაზიმენის ტბის ბრძოლის სქემა
თარიღი 24 ივნისი ძვ. წ. 217
მდებარეობა ტრაზიმენის ტბა, იტალია
შედეგი ჰანიბალის გამარჯვება
მხარეები
რომის რესპუბლიკა კართაგენი
მეთაურები
გაიუს ფლამინიუსი ჰანიბალი
ძალები
31 000 40 000
დანაკარგები
15 000 1 500
ტრაზიმენის ტბის ბრძოლა ვიკისაწყობში

ტრაზიმენის ტბის ბრძოლამეორე პუნიკური ომის ბრძოლა, სადაც კართაგენელმა მხედართმთავარმა ჰანიბალმა დაამარცხა რომის არმია გაიუს ფლამინიუსის ხელმძღვანელობით. გაიმართა ძვ. წ. 217 წელს ცენტრალურ იტალიაში ტრაზიმენის ტბის ნაპირზე.

ტრებიასთან დამარცხების შემდეგ, ძვ. წ. 217 წლისათვის რომში კონსულებად აირჩიეს გნეუს სერვილიუს გემინუსი და გაიუს ფლამინიუსი. მათ ახალი არმიის შეკრება დაიწყეს მტერთან ანგარიშის გასასწორებლად. ახალმა კონსულებმა გადაწყვიტეს დაეკავებინათ შუა იტალიაში შესაჭრელად ყველაზე მოხერხებული გასასვლელი არიმინუმთან და არეციუმთან[1]. ჰანიბალმა აირჩია მესამე, უფრო ძნელად სავალი გზა. მან გაიარა ქალაქი პისტორია და ადიდებული მდინარის შედეგად დატბორილი და დაჭაობებული არნოს ველი[2]. მარცხნივ ჩამოიტოვა არეციუმი სადაც გაიუს ფლამინიუსი იყო ჩასაფრებული და შეიჭრა ეტრურიაში. ფლამინიუსმა როგორც კი შეიტყო ჰანიბალის მანევრირების შესახებ, არ დაელოდა სერვილიუსს და ფორსირებული მარშით გაეშურა მასთან შესახვედრად. არეციუმიდან მიმავალი გზა გადიოდა ტრაზიმენის ტბის ჩრდილოეთ სანაპიროზე, რომელიც ვიწრო დაბლობს წარმოადგენდა. დაბლობს ჩრდილოეთიდან მაღალი მთები ერტყა, დასავლეთიდან შესასვლელი ვიწრო ხეობას წარმოადგენდა, ხოლო აღმოსავლეთისკენ გასასვლელი ციცაბო ფლატეს. ჰანიბალმა სწორედ ეს ადგილი ამოირჩია ჩასაფრებისათვის: აღმოსავლეთით, გასასვლელთან მსუბუქად შეიარაღებულები ჩაასაფრა, დასავლეთით მძიმე ქვეითი ჯარი და გალები, ხოლო მთებს შუბოსნები და მსროლელები შეუსია[3]. სისხლისმღვრელ ბრძოლაში რომაელთა არმიის ნახევარი დაიღუპა, ბრძოლის ველზე დაეცა თავად მთავარსარდალი ფლამინიუსი[4].

ტრაზიმენთან ტრიუმფმა რომისაკენ გზა გაუხსნა ჰანიბალს, მაგრამ მან სულ სხვა გზა აირჩია. რომზე პირდაპირ შეტევის ნაცვლად იტალიის საბოლოო აოხრება გადაწყვიტა, მისი აზრით ეს გარესამყაროსაგან იტალიის სრულ იზოლაციას გამოიწვევდა და დაასუსტებდა. მხოლოდ ამის შემდეგ შეიძლებოდა ფიქრი რომის აღებაზე[5].

  • ლატარია თ., კილასონია ე., 100 საუკეთესო ბრძოლა, თბ., 2010
  • ქავთარია გ. ჰანიბალი, გამოჩენილ ადამიანთა ცხოვრება, 62, თბ., 1979
  1. Полибий. Всеобщая история, III, 77, 1–2
  2. ტიტუს ლივიუსი, რომის ისტორია ქალაქის დაარსებიდან, XXII, 2, 2
  3. ლატარია თ., კილასონია ე., 100 საუკეთესო ბრძოლა, თბ., 2010, გვ., 48–49
  4. Кораблев И.Ш. Ганнибал, Москва, "Наука", 1976, с. 108
  5. ქავთარია გ. ჰანიბალი, გამოჩენილ ადამიანთა ცხოვრება, 62, თბ., 1979, გვ., 58