მალტის ლეიბორისტული პარტია
| მალტის ლეიბორისტული პარტია | |
|---|---|
| მალტ. Partit Laburista | |
 | |
| სტატუსი | მოქმედი |
| ხელმძღვანელობა | |
| ლიდერი | რობერტ აბელა |
| ისტორია | |
| დაფუძნდა | 1920 |
| საერთაშორისო კავშირები | |
| ევროპული აკრედიტაცია | ევროპელი სოციალისტების პარტია |
| წარმომადგენლობითობა | |
| მალტის პარლამენტი |
36 / 67 |
| ევროპარლამენტი |
4 / 6 |
| ადგილობრივი საბჭოს ადგილები |
268 / 462 |
| ფერები | წითელი |
| http://partitlaburista.org/ | |
მალტის ლეიბორისტული პარტია (მალტ. Partit Laburista) — სოციალ-დემოკრატიული პოლიტიკური პარტია მალტაში[1]. ნაციონალისტურ პარტიასთან (PN) ერთად, ლეიბორისტული პარტია მალტის ორი მთავარი პოლიტიკური პარტიიდან ერთ-ერთია. 2013 წლის მარტის საყოველთაო არჩევნების შემდეგ, მალტის წარმომადგენლობით პალატას ლეიბორისტული პარტია ჩაუდგა სათავეში[2]. ლეიბორისტული პარტია არის ევროპელი სოციალისტების პარტიის წევრი[3] და იყო სოციალისტური ინტერნაციონალის წევრი 2014 წლის დეკემბრამდე.[4]
პარტიის სტრუქტურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
პარტიის სტრუქტურებია: გენერალური კონფერენცია, აღმასრულებელი, ლიდერი, ლიდერების მოადგილეები, პარტიის კონგრესი, პარტიის ადმინისტრაცია, პარლამენტის ჯგუფი, მრჩეველთა განყოფილება, რაიონული და რეგიონალური ადმინისტრაციები, ადგილობრივი კომიტეტები და ფილიალები[5]. გენერალური კონფერენცია ძირითადად შედგება პარტიის სხვა დამფუძნებელი სტრუქტურების დელეგატებისაგან და წარმოადგენს პარტიის უმაღლეს ორგანოს. ეროვნული აღმასრულებელი ხელისუფლება აერთიანებს პარტიის ადმინისტრაციას, აგრეთვე სხვა დამფუძნებელი სტრუქტურების არჩეულ წარმომადგენლებს და კოორდინატორებს. პარტიის კონგრესი შედგება პარტიის ყველა წევრისგან, რომელიც ირჩევს ლიდერს და ლიდერის ორ მოადგილეს (ერთი პარტიის, მეორე საპარლამენტო საქმეებისათვის) და განსაზღვრავს პარტიის პოლიტიკის ზოგად ხაზს. პარტიის ადმინისტრაცია შედგება პარტიის ლიდერის, ხელმძღვანელის მოადგილეებისა და პარტიის ოფიციალური პირებისგან. საპარლამენტო ჯგუფი და მრჩეველთა განყოფილება აერთიანებს პარტიის არჩეულ წარმომადგენლებს პარლამენტსა და ადგილობრივ საბჭოში.
მედია ჰოლდინგი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]მართალია, ოფიციალურად ეს არ არის პარტიის სტრუქტურის ნაწილი, მაგრამ ლეიბორისტული პარტია ფლობს არაერთ მედიასა და კომუნიკაციის საშუალებას. პარტია უშუალოდ ფლობს ყოველკვირეულ გაზეთ Kullħadd- ს და ჰოლდინგ კომპანიის One One Productions-ს საშუალებით პარტიას ეკუთვნის ტელეკომპანია One და რადიო მომსახურება One Radio.[6]
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლეიბორისტული პარტია დაარსდა (იტალ. Camera del Lavoro) 1921 წელს საიმპერატორო მთავრობის მუშათა კავშირთან დაკავშირებული ერთ – ერთი ფილიალის მიერ. ჯგუფების კლუბებსა და სხვა ორგანიზაციებს განსაზღვრული ჰქონდათ დელეგატების გაგზავნა პარტიის დამფუძნებელ შეხვედრაზე 1921 წლის 15 მარტს.[7]
პოლკოვნიკ უილიამ სავონას მეთაურობით, პარტიამ მონაწილეობა მიიღო 1921 და 1924 წლებში ჩატარებულ ზოგად არჩევნებში ახალი კონსტიტუციის შესაბამისად, რომლითაც ქვეყანას თვითმმართველობა მიენიჭა. ლეიბორისტულ-კონსტიტუციურმა ალიანსმა გაიმარჯვა 1927 წლის საყოველთაო არჩევნებში. სტრიკლენდი გახდა პრემიერ მინისტრი. ლეიბორისტების ლიდერად სავონა არ აირჩიეს და ლეიბორისტული საპარლამენტო ჯგუფის ხელმძღვანელობა დროებით მიანდეს პოლკოვნიკ მაიკლ დანდონს. პარტიის პრეზიდენტობა და საპარლამენტო ჯგუფის ხელმძღვანელობა პოლ ბოფფამ აიღო თავის თავზე იმავე წელს.
ლეიბორისტებმა ათიდან ცხრა ადგილი მოიპოვეს 1945 წლის ნოემბრის არჩევნებში, სადაც წინა არჩევნების საწინააღმდეგოდ, ოცდაერთ წელზე მეტი ასაკის მამაკაცს ხმის მიცემის უფლება ჰქონდა. პარტიის საარჩევნო პროგრამაში, პირველად ლეიბორისტების ისტორიაში, არანაირი მითითება არ ყოფილა რელიგიის შესახებ. ბოფფას მთავრობას მხარს უჭერდა მშრომელთა გენერალური კავშირი და მან განახორციელა მრავალი რეფორმა, როგორიცაა სენატის გაუქმება, მრავლობითი ხმების გაუქმება, აგრეთვე ქალთა ხმის მიცემის უფლების შემოღება. ამასთან, ლეიბორისტმა დეპუტატებმა თანამდებობები დატოვეს 1946 წლის ივლისში, დოკის ეზოში მასობრივი გათავისუფლების გამო. ამასობაში, შემოღებულ იქნა "მაკ მაიკელის კონსტიტუცია", რომელიც მალტელებს თვითმმართველობას ანიჭებს. მშრომელთა მონაწილეობას მომდევნო 1947 წლის ოქტომბრის არჩევნებში მხარი დაუჭირა გენერალურმა მუშაკთა კავშირმა. პარტიამ მოიპოვა ხმების 59,9% და ოცდაოთხი ადგილი საკანონმდებლო ასამბლეის შესაძლო ორმოცი ადგილიდან. პოლ ბოფფა გახდა პრემიერ მინისტრი, ხოლო დომ მინტოფი გახდა ვიცე პრემიერ მინისტრი და რეკონსტრუქციის მინისტრი. შრომის მთავრობამ პირველად შემოიტანა საშემოსავლო გადასახადი და სოციალური მომსახურება მალტაში.
საარჩევნო ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]წარმომადგენელთა პალატის არჩევნები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]| არჩევნები | პარტიის ლიდერი | ხმა | % | +/– | პოზიცია |
|---|---|---|---|---|---|
| 1921 | უილიამ სავონა | 4,742 | 23.2% |  7
|
3rd
|
| 1924 | 4,632 | 19.2% | 
|
3rd
| |
| 1927 | 5,011 | 14.5% |  4
|
3rd
| |
| 1932 | პოლ ბოფა | 4,138 | 8.6% | 2
|
3rd
|
| 1939 | 3,100 | 8.8% |
|
3rd
| |
| 1945 | 19,071 | 76.2% | 8
|
1st
| |
| 1947 | 63,145 | 59.9% | 15
|
1st
| |
| 1950 | დომ მინტოფი | 30,332 | 28.6% | 13
|
2nd
|
| 1951 | 40,208 | 35.7% | 3
|
2nd
| |
| 1953 | 52,771 | 44.6% | 5
|
1st
| |
| 1955 | 68,447 | 56.7% | 4
|
1st
| |
| 1962 | 50,974 | 33.8% | 7
|
2nd
| |
| 1966 | 61,774 | 43.1% | 6
|
2nd
| |
| 1971 | 85,448 | 50.8% | 6
|
1st
| |
| 1976 | 105,854 | 51.5% | 6
|
1st
| |
| 1981 | 109,990 | 49.1% |
|
1st
| |
| 1987 | კარმენ მიფსუდ ბონიჩი | 114,936 | 48.9% |
|
2nd
|
| 1992 | 114,911 | 46.5% | 3
|
2nd
| |
| 1996 | ალფრედ სანტი | 132,497 | 50.7% | 4
|
1st
|
| 1998 | 124,220 | 47.0% | 5
|
2nd
| |
| 2003 | 134,092 | 47.5% |
|
2nd
| |
| 2008 | 141,888 | 48.8% | 4
|
2nd
| |
| 2013 | ჯოზეფ მუსკატი | 167,533 | 54.8% | 5
|
1st
|
| 2017 | 170,976 | 55.0% | 2
|
1st
|
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ევროპული ინტეგრაციის არქივი - http://aei.pitt.edu
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Hans Slomp (30 September 2011). Europe, A Political Profile: An American Companion to European Politics. ABC-CLIO, გვ. 683. ISBN 978-0-313-39182-8.
- ↑ INDEPENDENT online დაარქივებული 2 June 2009 საიტზე Wayback Machine.
- ↑ Your party. Party of European Socialists. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 6 მაისი 2014. ციტირების თარიღი: 3 July 2015
- ↑ Labour officially delisted from Socialist International. MaltaToday.com.mt. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 30 ოქტომბერი 2019. ციტირების თარიღი: 3 July 2015
- ↑ Wayback Machine (2011-06-07). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-06-07. ციტირების თარიღი: 2021-04-21
- ↑ Sammut, Carmen (2007) Media and Maltese Society (en). Lexington Books, გვ. 56. ISBN 9780739115268.
- ↑ Archived copy. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-02-27. ციტირების თარიღი: 2013-08-25