მაგნიტოგორსკი
| ქალაქი | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
მაგნიტოგორსკი Магнитого́рск | |||||
 მაგნიტოგორსკის მარჯვენა სანაპიროს რაიონი | |||||
| |||||
| ქვეყანა |
 რუსეთი | ||||
| ფედერაციის სუბიექტი | ჩელიაბინსკის ოლქი | ||||
| მუნიციპალიტეტი | მაგნიტოგორსკი | ||||
| კოორდინატები | 53°23′00″ ჩ. გ. 59°02′00″ ა. გ. / 53.38333° ჩ. გ. 59.03333° ა. გ. | ||||
| მმართველი | Sergey Berdnikov[1] [2] | ||||
| დაარსდა | 1929 | ||||
| პირველი ხსენება | 1743 | ||||
| ამჟამინდელი სტატუსი | 1931 | ||||
| ფართობი | 392,35 კმ² | ||||
| ცენტრის სიმაღლე | 370 მ | ||||
| კლიმატის ტიპი | ზომიერი კონტინენტური | ||||
| მოსახლეობა | 417 563 კაცი (2016) | ||||
| სიმჭიდროვე | 1064,26 კაცი/კმ² | ||||
| სასაათო სარტყელი | UTC+5 | ||||
| სატელეფონო კოდი | +7 3519 | ||||
| საფოსტო ინდექსი | 455xxx | ||||
| ოფიციალური საიტი | magnitogorsk.ru | ||||
  | |||||
.svg)
.png)
მაგნიტოგორსკი (რუს. Магнитого́рск) — ქალაქი ჩელიაბინსკის ოლქში. შავი მეტალურგიის ერთ-ერთი მსოფლიო მნიშვნელობის ცენტრი. სამხრეთ ურალის კულტურული და საქმიანი ცენტრი. იმ ქალაქებს შორის, რომლებიც რუსეთის ფედერაციის სუბიექტების ადმინისტრაციული ცენტრები არ არიან მაგნიტოგორსკი მეოთხეა მოსახლეობის რაოდენობით.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ქალაქი დაარსდა 1929 წელს მდინარე ურალის ნაპირე. ქალაქის სტატუსი მიიღო 1931 წლის 15 ივნისს. თუმცა მანამდე ციხესიმაგრე მაგნიტნაია 1743 წელს დააარსა რუსმა ადმირალმა და დიპლომატმა ივან ნეპლიუევმა. სახელწოდება მიიღო იქვე მდებარე მთის მაგნიტნაიას მიხედვით.
გეოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ქალაქი მდებარეობს მაგნიტნაიას მთისწინეთში, სამხრეთ ურალის აღმოსავლეთ კალთებზე. მდინარე ურალის ორივე ნაპირზე. ქალაქის მარჯვენა სანაპირო ევროპაა, ხოლო მარცხენა — აზია. მაგნიტოგორსკი მდებარეობს ისტორიული ბაშკირეთის აღმოსავლეთ ნაწილში.
ქალაქის ფართობია 392,35 კმ²[3], ჩრდილოეთიდან სამხრეთისაკენ გადაჭიმულია 27 კმ-ზე, ხოლო აღმოსავლეთიდან დასავლეთისაკენ 22 კმ-ზე. მდებარეობს ზღვის დონიდან 310 მეტრზე.
მაგნიტოგორსკი ჩელიაბინსკიდან მდებარეობს რკინიგზის ხაზით 420 კმ-ზე, ხოლო საავტომობილო გზით 310 კმ-ზე. მოსკოვიდან დაშორებულია რკინიგზით 1916 კმ-ით, ხოლო საავტომობილო გზით 1800 კმ-ით.
მოსახლეობა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2010 სრულიად რუსეთის აღწერის მიხედვით მოსახლეობის ეროვნული შემადგენლობა ასეთია: რუსები — 84,74 %, თათრები — 5,22 %, ბაშკირები — 3,88 %, უკრაინელები — 1,56 %, ყაზახები — 1,05 %, სხვა — 4 %[4].
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Официальный сайт администрации г. Магнитогорска დაარქივებული 2017-06-03 საიტზე Wayback Machine.
- Официальный сайт Магнитогорского городского Собрания депутатов დაარქივებული 2005-10-18 საიტზე Wayback Machine.
- Законодательство г. Магнитогорска
- Старый Магнитогорск в фотографиях
- Россия глазами Маргарет Берк-Уайт (1931—1941): Магнитогорск, 1931 год
- Фотографии г. Магнитогорска დაარქივებული 2010-12-05 საიტზე Wayback Machine.
- Энциклопедия г. Магнитогорска
- Хуторки.ру — Сайт объявлений г. Магнитогорска დაარქივებული 2016-02-15 საიტზე Wayback Machine.
- Летопись Военной Магнитки დაარქივებული 2012-08-02 საიტზე Wayback Machine.
- История телевидения и радио Магнитогорска დაარქივებული 2021-01-17 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ https://www.magnitogorsk.ru/index.php?option=com_k2&view=item&layout=item&id=13&Itemid=15
- ↑ http://ura.ru/news/1052175609
- ↑ Численность постоянного населения Челябинской области на 01.01.2013 года. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 16.02.2015. ციტირების თარიღი: 19.12.2016.
- ↑ Итоги Всероссийской переписи населения 2010 года по Республике Башкортостан[მკვდარი ბმული]