espanolA lo largo de la primera mitad del siglo XX seran frecuentes las transacciones comerciales... more espanolA lo largo de la primera mitad del siglo XX seran frecuentes las transacciones comerciales para la adquisicion de vidrieras entre las Islas Canarias y Barcelona. Los burgueses de Canarias supieron aprovechar las ventajas que le proporcionaba la Ley de Puertos Francos (1852) y asi abastecerse de articulos considerados suntuosos que, provenientes de otros puertos europeos, mostrasen su elevada posicion economica y social. La vidriera es un claro ejemplo de ello, tanto mas cuanto no existia en el Archipielago con anterioridad, visto como un articulo exotico y lujoso. Asi han llegado hasta nuestros dias el testimonio de diversos proyectos de vidrieras, de los que en algunos casos se conserva la obra ejecutada y en otros unicamente el diseno, realizadas por dos de las mas importantes empresas catalanas en este sector; los talleres Amigo y Rigalt. El presente estudio quiere dar a conocer las diferentes propuestas de vidrieras salidas de los reputados talleres barceloneses Rigalt y ...
CONGRESO INTERNACIONAL DE ARTES DECORATIVAS EN INSTITUCIONES PARLAMENTARIAS 1 y 2 de marzo de 2023, 2023
A principios del siglo XX, el arquitecto Pere Falquès fue el encargado de adecuar el
antiguo edif... more A principios del siglo XX, el arquitecto Pere Falquès fue el encargado de adecuar el antiguo edificio del arsenal de la ciudadela de Barcelona para cumplir la función de Palacio Real, posteriormente, en el año 1932, a este edificio se le dio un nuevo uso como sede parlamentaria de Cataluña. Para ello se encargó el proyecto arquitectónico a Josep Goday y el decorativo a Santiago Marco, este último junto a sus colaboradores habituales: el vidriero Luís Rigalt y el taller Granell, el pintor Josep Pey, el tapicero Tomàs Aymat, el mueblista Joaquim Campanyà o los pintores decorativos Vilaró i Valls entre otros artistas y artesanos, dieron forma a los interiores que actualmente conocemos. En este artículo se quiere profundizar en estas dos actuaciones haciendo énfasis en la realizada por Santiago Marco analizando los trabajos decorativos llevados a cabo, así como sus autores.
Valeri Corberó i Trepat va ser un pintor i
esmaltador, però per damunt de tot fou un dels
primers... more Valeri Corberó i Trepat va ser un pintor i esmaltador, però per damunt de tot fou un dels primers decoradors catalans. Va tenir una llarga trajectòria professional, amb gairebé setanta anys en actiu, i la seva producció és abundant. No obstant això, encara és una figura força desconeguda. En aquest text ens centrarem en els seus primers vint-i-cinc anys de producció, emmarcats per dues mostres: l’Exposició Internacional de Barcelona del 1929 i el Concurs Prodignificació de la Llar Popular de l’Institut Nacional de l’Habitatge del 1954. Van ser uns anys molt prolífics en què va dur a terme les seves primeres obres com a decorador.
Arte E Identidades Culturales Actas Del Xii Congreso Nacional Del Comite Espanol De Historia Del Arte Ceha 28 29 30 De Septiembre Y 1 De Octubre Oviedo 1998 Homenaje a D Carlos Cid Priego 1998 Isbn 84 8317 083 3 Pags 133 140, 1998
L’any 1911 Antoni Pladellorens Clot va realitzar una
reforma interior de la seva casa, situada ... more L’any 1911 Antoni Pladellorens Clot va realitzar una
reforma interior de la seva casa, situada en un dels
eixos principals de la ciutat de Barcelona, al passeig
de Gràcia número 84. Gràcies a l’ampli reportatge
fotogràfic realitzat per Adolf Mas de l’habitatge,
hi podem apreciar la important intervenció del
moblista Gaspar Homar.
En aquest article donarem a conèixer i analitzarem
els diferents espais i el moblament obra de Gaspar
Homar, així com també parlarem de l’aportació de
l’artista Josep Pey, gran col·laborador del moblista,
en alguns dels elements decoratius d’aquesta casa.
Així mateix, presentarem alguns dels mobles
encara conservats i fins ara inèdits.
Josep Puig i Cadafalch, arquitecte de Catalunya (1867-1956): recull de les actes del Congrés celebrat els dies 18-21 d’octubre de 2017 i altres escrits dedicats, 2021
L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va tenir una estreta relació personal i professional amb el p... more L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va tenir una estreta relació personal i professional amb el pintor Enric Monserdà Vidal. El vincle que els unia, ja que Monserdà era oncle de Dolors Macià Monserdà, esposa de l’arquitecte Puig i Cadafalch, va fer que hi hagués una activa col·laboració professional entre els dos personatges. Dins del binomi Puig i Cadafalch i Monserdà s’ha d’afegir un tercer factor rellevant i és la relació que tant l’arquitecte com el pintor mantenien amb la família Terradas. L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va ser l’encarregat de bastir la casa que la família Terrades tenia a l’avinguda Diagonal, la coneguda casa Terradas o “Casa de les Punxes”. Per la seva part, Enric Monserdà, projectarà alguns dels elements decoratius més distintius d’aquest edifici. El mateix succeeix amb la granja Terradas de Seva on Puig portarà a terme les obres de remodelació i nova construcció de la finca, i on la petjada del pintor Monserdà està molt present en moltes de les seves estances. En aquest estudi es vol realçar la contribució de l’obra d’Enric Monserdà en les creacions de Josep Puig i Cadafalch, en especial la casa Terradas de Barcelona i la granja Terradas de Seva, encara que també s’analitzaran altres obres.
The Concept and Fabrication of Stained Glass from the Middle Ages to Art Nouveau 30th International Colloquium CORPUS VITREARUM, 2022
Designers who collaborated with the stained-glass
maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the... more Designers who collaborated with the stained-glass maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the architect August Font i Carrera and the painter Apel·les Mestres – Abstract The workshop led by Antoni Rigalt i Blanch, one of the key figures of Catalan Modernism, relied on the help of various artists and architects who contributed by providing drawings of stained glass. This was a common occurrence among the different workshops of the time. Unlike other workshop owners, and thanks to his studies, Antoni Rigalt also contributed with his own designs to be transferred to glass. In this article, we will analyse one of these collaborative works, the stained-glass window of la Caja de Ahorros y Monte de Piedad de Barcelona, which was the work of three craftsmen: the architect August Font i Carreras, the graphic artist Apel·les Mestres and the stained-glass maker Antoni Rigalt.
Aquest article és un primera aproximació a l'empresa de mobiliari Vda. de Cerveró, Manufactura de... more Aquest article és un primera aproximació a l'empresa de mobiliari Vda. de Cerveró, Manufactura de Muebles de Fantasía. Negoci impulsat i regentat per una dona, Emília Bosch, que com moltes de la seva època va emprar el nom comercial de Viuda de Cerveró, a causa de la seva viduïtat, per mostarse públicament. Després de la mort del seu marit, Ramon Cerveró, ebenista de professió amb un taller en propietat al passeig de Sant Joan, Emília Bosch es va posar al capdavant d'aquesta empresa, impulsant un negoci molt més ambiciós, dedicat a la construcció i venda de mobles de luxe dirigit a una clientela exclusiva. Tot i que aquesta empresa va estar vigent per un període curt de temps entre el 1902 i el 1909, s'ha preservat com a testimoni de la seva producció un interessant catàleg i diverses ressenyes en la premsa de l'època que ens demostren la importància que va tenir en el seu moment i la modernitat del plantejament del negoci.
Dintre de la seva àmplia producció artística Oleguer
Junyent també va treballar com a projectist... more Dintre de la seva àmplia producció artística Oleguer Junyent també va treballar com a projectista de vitralls. La seva participació més coneguda dins d’aquest camp són els majestuosos vitralls de temàtica wagneriana que ornamenten les obertures del vestíbul del Cercle del Liceu. Però aquesta no va ser la seva única incursió en aquest món, també va projectar uns vitralls per a la casa del seu amic, el doctor Salvador Andreu, unes vidrieres inspirades en motius historicistes però que també feien referència als gustos i l’ofici del seu propietari i en què trobem la marca personal de l’artista, executades pel vitraller Lluís Rigalt, director artístic de la casa Rigalt, Granell y Cia
In the late nineteenth century, Catalonia witnessed an exponential increase in the use of and pre... more In the late nineteenth century, Catalonia witnessed an exponential increase in the use of and predilection for the designs and aesthetic characteristics of Japanese art in the design of stained glass. At the time, oriental forms were received with enthusiasm, which resulted in the development of production of artistic stained glass, inspired by these new models.
This article focuses on the different ways in which Japanese-based designs made their way from Japan to the stained glass workshops of Catalonia, where they were transformed into spectacular pieces, some of which are still preserved today. In addition, the article examines how stained glass makers assimilated the aesthetics and compositional concepts of Japanese art and made them their own, adapting them to their needs while creating innovative stained glass that helped them to, paradoxically, converge with the medieval stained glass on which they were based.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realizac... more Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
Dossier AEM.Rigalt, família d’artistes: dauradors, pintors i vitrallers, 2021
Antoni Rigalt i Blanch was the most relevant glass
manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau)
p... more Antoni Rigalt i Blanch was the most relevant glass manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau) period. His legacy was continued by his son Lluís Rigalt i Corbella, who followed the steps of his father. The collection of the work carried by these two glass manufacturers provides a very complete view of what happened within the stained glass art during its highest point in Catalonia, which is comprised between the end of the 19th century until the end of the Spanish Civil War (1936-1939). We will go through this period analyzing the different changes in the authors’ tastes and techniques.
L’any 1884 s’inicià la construcció de la capella del Sagrament al solar de l’antic Fossar
Gran, a... more L’any 1884 s’inicià la construcció de la capella del Sagrament al solar de l’antic Fossar Gran, a tocar de l’església de Santa Maria. Fou projectada per l’arquitecte Emili Cabanyes en l’estil neobizantí propi de l’època i decorada amb pintures d’Enric Monserdà. Fou beneïda en les festes de les Santes de 1889. La capella del Sagrament ha estat estudiada àmpliament com a projecte que va ser de la confraria de la Minerva: el procés constructiu, el finançament, les pintures i els mosaics. En aquesta ocasió, i per primera vegada, Sílvia Cañellas i Núria Gil, doctores en història de l’art, han estudiat a fons el conjunt de vidrieres que ornamenten la façana de la capella: el context artístic, la iconografia, els artistes que hi van intervenir, el taller que les va treballar, la tècnica emprada i els problemes de conservació dels vitralls.
espanolA lo largo de la primera mitad del siglo XX seran frecuentes las transacciones comerciales... more espanolA lo largo de la primera mitad del siglo XX seran frecuentes las transacciones comerciales para la adquisicion de vidrieras entre las Islas Canarias y Barcelona. Los burgueses de Canarias supieron aprovechar las ventajas que le proporcionaba la Ley de Puertos Francos (1852) y asi abastecerse de articulos considerados suntuosos que, provenientes de otros puertos europeos, mostrasen su elevada posicion economica y social. La vidriera es un claro ejemplo de ello, tanto mas cuanto no existia en el Archipielago con anterioridad, visto como un articulo exotico y lujoso. Asi han llegado hasta nuestros dias el testimonio de diversos proyectos de vidrieras, de los que en algunos casos se conserva la obra ejecutada y en otros unicamente el diseno, realizadas por dos de las mas importantes empresas catalanas en este sector; los talleres Amigo y Rigalt. El presente estudio quiere dar a conocer las diferentes propuestas de vidrieras salidas de los reputados talleres barceloneses Rigalt y ...
CONGRESO INTERNACIONAL DE ARTES DECORATIVAS EN INSTITUCIONES PARLAMENTARIAS 1 y 2 de marzo de 2023, 2023
A principios del siglo XX, el arquitecto Pere Falquès fue el encargado de adecuar el
antiguo edif... more A principios del siglo XX, el arquitecto Pere Falquès fue el encargado de adecuar el antiguo edificio del arsenal de la ciudadela de Barcelona para cumplir la función de Palacio Real, posteriormente, en el año 1932, a este edificio se le dio un nuevo uso como sede parlamentaria de Cataluña. Para ello se encargó el proyecto arquitectónico a Josep Goday y el decorativo a Santiago Marco, este último junto a sus colaboradores habituales: el vidriero Luís Rigalt y el taller Granell, el pintor Josep Pey, el tapicero Tomàs Aymat, el mueblista Joaquim Campanyà o los pintores decorativos Vilaró i Valls entre otros artistas y artesanos, dieron forma a los interiores que actualmente conocemos. En este artículo se quiere profundizar en estas dos actuaciones haciendo énfasis en la realizada por Santiago Marco analizando los trabajos decorativos llevados a cabo, así como sus autores.
Valeri Corberó i Trepat va ser un pintor i
esmaltador, però per damunt de tot fou un dels
primers... more Valeri Corberó i Trepat va ser un pintor i esmaltador, però per damunt de tot fou un dels primers decoradors catalans. Va tenir una llarga trajectòria professional, amb gairebé setanta anys en actiu, i la seva producció és abundant. No obstant això, encara és una figura força desconeguda. En aquest text ens centrarem en els seus primers vint-i-cinc anys de producció, emmarcats per dues mostres: l’Exposició Internacional de Barcelona del 1929 i el Concurs Prodignificació de la Llar Popular de l’Institut Nacional de l’Habitatge del 1954. Van ser uns anys molt prolífics en què va dur a terme les seves primeres obres com a decorador.
Arte E Identidades Culturales Actas Del Xii Congreso Nacional Del Comite Espanol De Historia Del Arte Ceha 28 29 30 De Septiembre Y 1 De Octubre Oviedo 1998 Homenaje a D Carlos Cid Priego 1998 Isbn 84 8317 083 3 Pags 133 140, 1998
L’any 1911 Antoni Pladellorens Clot va realitzar una
reforma interior de la seva casa, situada ... more L’any 1911 Antoni Pladellorens Clot va realitzar una
reforma interior de la seva casa, situada en un dels
eixos principals de la ciutat de Barcelona, al passeig
de Gràcia número 84. Gràcies a l’ampli reportatge
fotogràfic realitzat per Adolf Mas de l’habitatge,
hi podem apreciar la important intervenció del
moblista Gaspar Homar.
En aquest article donarem a conèixer i analitzarem
els diferents espais i el moblament obra de Gaspar
Homar, així com també parlarem de l’aportació de
l’artista Josep Pey, gran col·laborador del moblista,
en alguns dels elements decoratius d’aquesta casa.
Així mateix, presentarem alguns dels mobles
encara conservats i fins ara inèdits.
Josep Puig i Cadafalch, arquitecte de Catalunya (1867-1956): recull de les actes del Congrés celebrat els dies 18-21 d’octubre de 2017 i altres escrits dedicats, 2021
L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va tenir una estreta relació personal i professional amb el p... more L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va tenir una estreta relació personal i professional amb el pintor Enric Monserdà Vidal. El vincle que els unia, ja que Monserdà era oncle de Dolors Macià Monserdà, esposa de l’arquitecte Puig i Cadafalch, va fer que hi hagués una activa col·laboració professional entre els dos personatges. Dins del binomi Puig i Cadafalch i Monserdà s’ha d’afegir un tercer factor rellevant i és la relació que tant l’arquitecte com el pintor mantenien amb la família Terradas. L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va ser l’encarregat de bastir la casa que la família Terrades tenia a l’avinguda Diagonal, la coneguda casa Terradas o “Casa de les Punxes”. Per la seva part, Enric Monserdà, projectarà alguns dels elements decoratius més distintius d’aquest edifici. El mateix succeeix amb la granja Terradas de Seva on Puig portarà a terme les obres de remodelació i nova construcció de la finca, i on la petjada del pintor Monserdà està molt present en moltes de les seves estances. En aquest estudi es vol realçar la contribució de l’obra d’Enric Monserdà en les creacions de Josep Puig i Cadafalch, en especial la casa Terradas de Barcelona i la granja Terradas de Seva, encara que també s’analitzaran altres obres.
The Concept and Fabrication of Stained Glass from the Middle Ages to Art Nouveau 30th International Colloquium CORPUS VITREARUM, 2022
Designers who collaborated with the stained-glass
maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the... more Designers who collaborated with the stained-glass maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the architect August Font i Carrera and the painter Apel·les Mestres – Abstract The workshop led by Antoni Rigalt i Blanch, one of the key figures of Catalan Modernism, relied on the help of various artists and architects who contributed by providing drawings of stained glass. This was a common occurrence among the different workshops of the time. Unlike other workshop owners, and thanks to his studies, Antoni Rigalt also contributed with his own designs to be transferred to glass. In this article, we will analyse one of these collaborative works, the stained-glass window of la Caja de Ahorros y Monte de Piedad de Barcelona, which was the work of three craftsmen: the architect August Font i Carreras, the graphic artist Apel·les Mestres and the stained-glass maker Antoni Rigalt.
Aquest article és un primera aproximació a l'empresa de mobiliari Vda. de Cerveró, Manufactura de... more Aquest article és un primera aproximació a l'empresa de mobiliari Vda. de Cerveró, Manufactura de Muebles de Fantasía. Negoci impulsat i regentat per una dona, Emília Bosch, que com moltes de la seva època va emprar el nom comercial de Viuda de Cerveró, a causa de la seva viduïtat, per mostarse públicament. Després de la mort del seu marit, Ramon Cerveró, ebenista de professió amb un taller en propietat al passeig de Sant Joan, Emília Bosch es va posar al capdavant d'aquesta empresa, impulsant un negoci molt més ambiciós, dedicat a la construcció i venda de mobles de luxe dirigit a una clientela exclusiva. Tot i que aquesta empresa va estar vigent per un període curt de temps entre el 1902 i el 1909, s'ha preservat com a testimoni de la seva producció un interessant catàleg i diverses ressenyes en la premsa de l'època que ens demostren la importància que va tenir en el seu moment i la modernitat del plantejament del negoci.
Dintre de la seva àmplia producció artística Oleguer
Junyent també va treballar com a projectist... more Dintre de la seva àmplia producció artística Oleguer Junyent també va treballar com a projectista de vitralls. La seva participació més coneguda dins d’aquest camp són els majestuosos vitralls de temàtica wagneriana que ornamenten les obertures del vestíbul del Cercle del Liceu. Però aquesta no va ser la seva única incursió en aquest món, també va projectar uns vitralls per a la casa del seu amic, el doctor Salvador Andreu, unes vidrieres inspirades en motius historicistes però que també feien referència als gustos i l’ofici del seu propietari i en què trobem la marca personal de l’artista, executades pel vitraller Lluís Rigalt, director artístic de la casa Rigalt, Granell y Cia
In the late nineteenth century, Catalonia witnessed an exponential increase in the use of and pre... more In the late nineteenth century, Catalonia witnessed an exponential increase in the use of and predilection for the designs and aesthetic characteristics of Japanese art in the design of stained glass. At the time, oriental forms were received with enthusiasm, which resulted in the development of production of artistic stained glass, inspired by these new models.
This article focuses on the different ways in which Japanese-based designs made their way from Japan to the stained glass workshops of Catalonia, where they were transformed into spectacular pieces, some of which are still preserved today. In addition, the article examines how stained glass makers assimilated the aesthetics and compositional concepts of Japanese art and made them their own, adapting them to their needs while creating innovative stained glass that helped them to, paradoxically, converge with the medieval stained glass on which they were based.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realizac... more Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
Dossier AEM.Rigalt, família d’artistes: dauradors, pintors i vitrallers, 2021
Antoni Rigalt i Blanch was the most relevant glass
manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau)
p... more Antoni Rigalt i Blanch was the most relevant glass manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau) period. His legacy was continued by his son Lluís Rigalt i Corbella, who followed the steps of his father. The collection of the work carried by these two glass manufacturers provides a very complete view of what happened within the stained glass art during its highest point in Catalonia, which is comprised between the end of the 19th century until the end of the Spanish Civil War (1936-1939). We will go through this period analyzing the different changes in the authors’ tastes and techniques.
L’any 1884 s’inicià la construcció de la capella del Sagrament al solar de l’antic Fossar
Gran, a... more L’any 1884 s’inicià la construcció de la capella del Sagrament al solar de l’antic Fossar Gran, a tocar de l’església de Santa Maria. Fou projectada per l’arquitecte Emili Cabanyes en l’estil neobizantí propi de l’època i decorada amb pintures d’Enric Monserdà. Fou beneïda en les festes de les Santes de 1889. La capella del Sagrament ha estat estudiada àmpliament com a projecte que va ser de la confraria de la Minerva: el procés constructiu, el finançament, les pintures i els mosaics. En aquesta ocasió, i per primera vegada, Sílvia Cañellas i Núria Gil, doctores en història de l’art, han estudiat a fons el conjunt de vidrieres que ornamenten la façana de la capella: el context artístic, la iconografia, els artistes que hi van intervenir, el taller que les va treballar, la tècnica emprada i els problemes de conservació dels vitralls.
The book studies a private house in the center of Cervera. The decorations are mostly from the be... more The book studies a private house in the center of Cervera. The decorations are mostly from the beginning of the 20th century, 1904-1906, but the building is from the modern age. The interior preserves a large number of objects, furniture, photographs, clothing,... of different epochs which allow to understand the uses, tastes, ways of living and realities of a bourgeois landowning family of the interior of Catalonia. The chapters written by M. Piera are entitled "New and old uses of spaces" (p. 34-42) and "The arts of the object" (p. 95-158).
BOULANGER, Karine (coord.), "Le vitrail dans la demeure des origines à nos jours. Vitrer et orner la fenêtre". Actes du XXVIIIe colloque international du Corpus Vitrearum. pp. 330 - 337. Gand (Belgique): Éditions Snoeck., 2018
The Concept and Fabrication of Stained Glass from the Middle Ages to Art Nouveau 30th International Colloquium CORPUS VITREARUM, 2022
At the peak of Wagnerian fever in Catalonia, the
scenographer Oleguer Junyent, the painter and
in... more At the peak of Wagnerian fever in Catalonia, the scenographer Oleguer Junyent, the painter and interior decorator Josep Pey and the stained-glass maker Antoni Bordalba, made a set of four windows depicting scenes from Richard Wagner’s tetralogy “The Ring of the Nibelung” for the men’s private club Cercle del Liceu of Barcelona, connected to the Opera Palace Liceo.
Uploads
Papers
antiguo edificio del arsenal de la ciudadela de Barcelona para cumplir la función de
Palacio Real, posteriormente, en el año 1932, a este edificio se le dio un nuevo uso
como sede parlamentaria de Cataluña. Para ello se encargó el proyecto arquitectónico
a Josep Goday y el decorativo a Santiago Marco, este último junto a sus colaboradores
habituales: el vidriero Luís Rigalt y el taller Granell, el pintor Josep Pey, el tapicero
Tomàs Aymat, el mueblista Joaquim Campanyà o los pintores decorativos Vilaró i
Valls entre otros artistas y artesanos, dieron forma a los interiores que actualmente
conocemos. En este artículo se quiere profundizar en estas dos actuaciones haciendo
énfasis en la realizada por Santiago Marco analizando los trabajos decorativos llevados
a cabo, así como sus autores.
esmaltador, però per damunt de tot fou un dels
primers decoradors catalans. Va tenir una llarga
trajectòria professional, amb gairebé setanta
anys en actiu, i la seva producció és abundant.
No obstant això, encara és una figura força
desconeguda. En aquest text ens centrarem en
els seus primers vint-i-cinc anys de producció,
emmarcats per dues mostres: l’Exposició
Internacional de Barcelona del 1929 i el Concurs
Prodignificació de la Llar Popular de l’Institut
Nacional de l’Habitatge del 1954. Van ser uns anys
molt prolífics en què va dur a terme les seves
primeres obres com a decorador.
reforma interior de la seva casa, situada en un dels
eixos principals de la ciutat de Barcelona, al passeig
de Gràcia número 84. Gràcies a l’ampli reportatge
fotogràfic realitzat per Adolf Mas de l’habitatge,
hi podem apreciar la important intervenció del
moblista Gaspar Homar.
En aquest article donarem a conèixer i analitzarem
els diferents espais i el moblament obra de Gaspar
Homar, així com també parlarem de l’aportació de
l’artista Josep Pey, gran col·laborador del moblista,
en alguns dels elements decoratius d’aquesta casa.
Així mateix, presentarem alguns dels mobles
encara conservats i fins ara inèdits.
Dins del binomi Puig i Cadafalch i Monserdà s’ha d’afegir un tercer factor rellevant i és la relació que tant l’arquitecte com el pintor mantenien amb la família Terradas.
L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va ser l’encarregat de bastir la casa que la família Terrades tenia a l’avinguda Diagonal, la coneguda casa Terradas o “Casa de les Punxes”. Per la seva part, Enric Monserdà, projectarà alguns dels elements decoratius més distintius d’aquest edifici. El mateix succeeix amb la granja Terradas de Seva on Puig portarà a terme les obres de remodelació i nova construcció de la finca, i on la petjada del pintor Monserdà està molt present en moltes de les seves estances.
En aquest estudi es vol realçar la contribució de l’obra d’Enric Monserdà en les creacions de Josep Puig i Cadafalch, en especial la casa Terradas de Barcelona i la granja Terradas de Seva, encara que també s’analitzaran altres obres.
maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the
architect August Font i Carrera and the painter
Apel·les Mestres – Abstract
The workshop led by Antoni Rigalt i Blanch, one of the
key figures of Catalan Modernism, relied on the help
of various artists and architects who contributed by
providing drawings of stained glass. This was a common occurrence among the different workshops of the
time. Unlike other workshop owners, and thanks to his
studies, Antoni Rigalt also contributed with his own
designs to be transferred to glass. In this article, we
will analyse one of these collaborative works, the
stained-glass window of la Caja de Ahorros y Monte de
Piedad de Barcelona, which was the work of three
craftsmen: the architect August Font i Carreras, the
graphic artist Apel·les Mestres and the stained-glass
maker Antoni Rigalt.
Junyent també va treballar com a projectista de vitralls.
La seva participació més coneguda dins d’aquest camp
són els majestuosos vitralls de temàtica wagneriana que
ornamenten les obertures del vestíbul del Cercle del
Liceu. Però aquesta no va ser la seva única incursió en
aquest món, també va projectar uns vitralls per a la casa
del seu amic, el doctor Salvador Andreu, unes vidrieres
inspirades en motius historicistes però que també feien
referència als gustos i l’ofici del seu propietari i en què
trobem la marca personal de l’artista, executades pel
vitraller Lluís Rigalt, director artístic de la casa Rigalt,
Granell y Cia
This article focuses on the different ways in which Japanese-based designs made their way from Japan to the stained glass workshops of Catalonia, where they were transformed into spectacular pieces, some of which are still preserved today. In addition, the article examines how stained glass makers assimilated the aesthetics and compositional concepts of Japanese art and made them their own, adapting them to their needs while creating innovative stained glass that helped them to, paradoxically, converge with the medieval stained glass on which they were based.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau)
period. His legacy was continued by his son Lluís
Rigalt i Corbella, who followed the steps of his father.
The collection of the work carried by these two glass
manufacturers provides a very complete view of what
happened within the stained glass art during its highest
point in Catalonia, which is comprised between the
end of the 19th century until the end of the Spanish
Civil War (1936-1939). We will go through this period
analyzing the different changes in the authors’ tastes
and techniques.
Gran, a tocar de l’església de Santa Maria. Fou projectada per l’arquitecte Emili Cabanyes en
l’estil neobizantí propi de l’època i decorada amb pintures d’Enric Monserdà. Fou beneïda en les
festes de les Santes de 1889.
La capella del Sagrament ha estat estudiada àmpliament com a projecte que va ser de la
confraria de la Minerva: el procés constructiu, el finançament, les pintures i els mosaics.
En aquesta ocasió, i per primera vegada, Sílvia Cañellas i Núria Gil, doctores en història
de l’art, han estudiat a fons el conjunt de vidrieres que ornamenten la façana de la capella: el
context artístic, la iconografia, els artistes que hi van intervenir, el taller que les va treballar, la
tècnica emprada i els problemes de conservació dels vitralls.
antiguo edificio del arsenal de la ciudadela de Barcelona para cumplir la función de
Palacio Real, posteriormente, en el año 1932, a este edificio se le dio un nuevo uso
como sede parlamentaria de Cataluña. Para ello se encargó el proyecto arquitectónico
a Josep Goday y el decorativo a Santiago Marco, este último junto a sus colaboradores
habituales: el vidriero Luís Rigalt y el taller Granell, el pintor Josep Pey, el tapicero
Tomàs Aymat, el mueblista Joaquim Campanyà o los pintores decorativos Vilaró i
Valls entre otros artistas y artesanos, dieron forma a los interiores que actualmente
conocemos. En este artículo se quiere profundizar en estas dos actuaciones haciendo
énfasis en la realizada por Santiago Marco analizando los trabajos decorativos llevados
a cabo, así como sus autores.
esmaltador, però per damunt de tot fou un dels
primers decoradors catalans. Va tenir una llarga
trajectòria professional, amb gairebé setanta
anys en actiu, i la seva producció és abundant.
No obstant això, encara és una figura força
desconeguda. En aquest text ens centrarem en
els seus primers vint-i-cinc anys de producció,
emmarcats per dues mostres: l’Exposició
Internacional de Barcelona del 1929 i el Concurs
Prodignificació de la Llar Popular de l’Institut
Nacional de l’Habitatge del 1954. Van ser uns anys
molt prolífics en què va dur a terme les seves
primeres obres com a decorador.
reforma interior de la seva casa, situada en un dels
eixos principals de la ciutat de Barcelona, al passeig
de Gràcia número 84. Gràcies a l’ampli reportatge
fotogràfic realitzat per Adolf Mas de l’habitatge,
hi podem apreciar la important intervenció del
moblista Gaspar Homar.
En aquest article donarem a conèixer i analitzarem
els diferents espais i el moblament obra de Gaspar
Homar, així com també parlarem de l’aportació de
l’artista Josep Pey, gran col·laborador del moblista,
en alguns dels elements decoratius d’aquesta casa.
Així mateix, presentarem alguns dels mobles
encara conservats i fins ara inèdits.
Dins del binomi Puig i Cadafalch i Monserdà s’ha d’afegir un tercer factor rellevant i és la relació que tant l’arquitecte com el pintor mantenien amb la família Terradas.
L’arquitecte Josep Puig i Cadafalch va ser l’encarregat de bastir la casa que la família Terrades tenia a l’avinguda Diagonal, la coneguda casa Terradas o “Casa de les Punxes”. Per la seva part, Enric Monserdà, projectarà alguns dels elements decoratius més distintius d’aquest edifici. El mateix succeeix amb la granja Terradas de Seva on Puig portarà a terme les obres de remodelació i nova construcció de la finca, i on la petjada del pintor Monserdà està molt present en moltes de les seves estances.
En aquest estudi es vol realçar la contribució de l’obra d’Enric Monserdà en les creacions de Josep Puig i Cadafalch, en especial la casa Terradas de Barcelona i la granja Terradas de Seva, encara que també s’analitzaran altres obres.
maker Antoni Rigalt i Blanch: the cases of the
architect August Font i Carrera and the painter
Apel·les Mestres – Abstract
The workshop led by Antoni Rigalt i Blanch, one of the
key figures of Catalan Modernism, relied on the help
of various artists and architects who contributed by
providing drawings of stained glass. This was a common occurrence among the different workshops of the
time. Unlike other workshop owners, and thanks to his
studies, Antoni Rigalt also contributed with his own
designs to be transferred to glass. In this article, we
will analyse one of these collaborative works, the
stained-glass window of la Caja de Ahorros y Monte de
Piedad de Barcelona, which was the work of three
craftsmen: the architect August Font i Carreras, the
graphic artist Apel·les Mestres and the stained-glass
maker Antoni Rigalt.
Junyent també va treballar com a projectista de vitralls.
La seva participació més coneguda dins d’aquest camp
són els majestuosos vitralls de temàtica wagneriana que
ornamenten les obertures del vestíbul del Cercle del
Liceu. Però aquesta no va ser la seva única incursió en
aquest món, també va projectar uns vitralls per a la casa
del seu amic, el doctor Salvador Andreu, unes vidrieres
inspirades en motius historicistes però que també feien
referència als gustos i l’ofici del seu propietari i en què
trobem la marca personal de l’artista, executades pel
vitraller Lluís Rigalt, director artístic de la casa Rigalt,
Granell y Cia
This article focuses on the different ways in which Japanese-based designs made their way from Japan to the stained glass workshops of Catalonia, where they were transformed into spectacular pieces, some of which are still preserved today. In addition, the article examines how stained glass makers assimilated the aesthetics and compositional concepts of Japanese art and made them their own, adapting them to their needs while creating innovative stained glass that helped them to, paradoxically, converge with the medieval stained glass on which they were based.
Aunque hoy en día hay mujeres que trabajan en el sector del vidrio y, en concreto, en la realización de vidrieras, la atribución generali-zada de las actividades profesionales a un ejercicio masculino, ha hecho considerar que, en épocas anteriores, la mujer no había participado en estos. Queremos, con el presente artículo, mostrar la existencia de testimonios que explican otra visión de la historia y nos muestran cómo algunas mujeres, a pesar de la situación social adversa, se adentraron, por gusto, necesidad o relación familiar, en un oficio artístico que conjuga sensibilidad, pericia y técnica.
manufacturer of the Modernismo (Art Nouveau)
period. His legacy was continued by his son Lluís
Rigalt i Corbella, who followed the steps of his father.
The collection of the work carried by these two glass
manufacturers provides a very complete view of what
happened within the stained glass art during its highest
point in Catalonia, which is comprised between the
end of the 19th century until the end of the Spanish
Civil War (1936-1939). We will go through this period
analyzing the different changes in the authors’ tastes
and techniques.
Gran, a tocar de l’església de Santa Maria. Fou projectada per l’arquitecte Emili Cabanyes en
l’estil neobizantí propi de l’època i decorada amb pintures d’Enric Monserdà. Fou beneïda en les
festes de les Santes de 1889.
La capella del Sagrament ha estat estudiada àmpliament com a projecte que va ser de la
confraria de la Minerva: el procés constructiu, el finançament, les pintures i els mosaics.
En aquesta ocasió, i per primera vegada, Sílvia Cañellas i Núria Gil, doctores en història
de l’art, han estudiat a fons el conjunt de vidrieres que ornamenten la façana de la capella: el
context artístic, la iconografia, els artistes que hi van intervenir, el taller que les va treballar, la
tècnica emprada i els problemes de conservació dels vitralls.
scenographer Oleguer Junyent, the painter and
interior decorator Josep Pey and the stained-glass
maker Antoni Bordalba, made a set of four windows
depicting scenes from Richard Wagner’s tetralogy
“The Ring of the Nibelung” for the men’s private club
Cercle del Liceu of Barcelona, connected to the Opera
Palace Liceo.