Դասական ուղղագրութեամբ՝ յատուկ
վանկեր ՝ հա•տուկ
մյուսներից տարբեր, մեկի կամ մի բանի առանձնահատկություն կազմող, յուրօրինակ, ◆ լեռնային օդը հատուկ երանգ էր տվել նրա դեմքին
մեկին կամ մի բանին բնորոշ՝ սեփական յուրահատուկ ◆ լսարանում նա դասախուսին հատուկ կեցվացք էր ընդունում որ ընդգծումէր նրա՝ իսկականդասածոս երևալու ձկտումը
առանձնակի, կարոևոր, առանձին նշանակում՝ կարևորություն ունեցող ◆ այդ բանին նա հատուկ ուշադրություն է նվիրում
առանձին, մասնավորապես մի բանի կամ մեկի համար, ոչ ընդհանուր ◆ հատուկ մատակարարում
առանձնահատուկ, բացառիկ ◆ Թումանյանի լեզվի հատուկ պարզությունը ոչ ոք չունի։ յուրօրինակ, առանձնացում, յուրահատուկ, ներհատուկ, մասնահատուկ, ինքնահատուկ, ուրույն
ատանձնակի, առանձին, կարևոր
առանձնի, մասնակի
տե՛ս բացառիկ
տե՛ս հատկապես հատուկ անուն (լեզվբ․) - միևնույն տեսակի առարկաներից յուրաքանչուրին տրվող անուն
Թարգմանություններ
անգլերեն ՝ special , specific , particular , appropriate , incidental , intrinsic գերմաներեն ՝դանիերեն ՝թուրքերեն ՝իսպաներեն ՝իտալերեն ՝հոլանդերեն ՝հունարեն ՝շվեդերեն ՝պորտուգալերեն ՝ռուսերեն ՝ свойственный (ru) (svojstvennyj ), присущий (ru) (prisuščij ), особенный (ru) (osobennyj ), особий (ru) (osobij ), специальный (ru) (specialʹnyj ), особенно (ru) (osobenno ), особо (ru) (osobo ), специально (ru) (specialʹno )վրացերեն ՝ֆրանսերեն ՝
(խսկց․) հատկապեսԷդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ 
