Իգոր Լարիոնով

Իգոր Լարիոնով
	Իգոր Լարիոնով 2008 թվական
Անձնական տեղեկություն
Սեռ՝	արական
Մականուն(ներ)՝	«Պրոֆեսոր»
Ազգություն՝	Ռուս
Մասնագիտացում՝	տափօղակով հոկեյ, կենտրոնական հարձակվող
Երկիր՝	Ռուսաստան, Կանադա և ԽՍՀՄ
Ծննդյան ամսաթիվ՝	1960 թվական դեկտեմբերի 3
Ծննդավայր՝	ԽՍՀՄ, Վոսկրեսենսկ
Ակումբ՝	«Խիմիկ» (1977-1981 թվականներ), «ԲԿՄԱ» (1981-1989 թվականներ), «Վանկուվեր Քենաքս» (1989-1992 թվականներ), «Լուգանո» (1992-1993 թվականներ), «Սան Հոսե Շարքս» (1993-1995 թվականներ), «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» (1995-2000 թվականներ), «Ֆլորիդա Պանտերզ» (2000 թվական), «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» (2000-2003 թվականներ), «Նյու Ջերսի Դևիլս» (2003-2004 թվականներ)
Հասակ՝	175 սանտիմետր
Քաշ՝	77 կիլոգրամ
	Ձմեռալին օլիմպիական խաղեր; Ոսկի Սարաևո Հարավսլավիա 1984 թվական; Ոսկի Կալգարի Կանադա 1988 թվական; Բրոնզ Սոլթ Լեյք Սիթի 2002 թվական
	Աշխարհի առաջնություններ; Ոսկի Հելսինկի Ֆինլանդիա 1982 թվական; Ոսկի ԳՖՀ 1983 թվական; Բրոնզ Պրահա Չեխոսլովակիա 1985 թվական; Ոսկի Մոսկվա ԽՍՀՄ 1986 թվական; Արծաթ Վիեննա Ավստրիա 1987 թվական; Ոսկի Ստոկհոլմ Շվեդիա 1989 թվական
	Կանադայի գավաթ; Ոսկի 1981 թվական; Բրոնզ 1984 թվական; Արծաթ 1987 թվական

Իգոր Լարիոնով (ռուսերեն՝ И́горь Никола́евич Ларио́нов, դեկտեմբերի 3, 1960(1960-12-03), Voskresensk, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուսական հոկեյիստ, խաղացել է կենտրոնական հարձակվողի դիրքում։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1982 թվական)։

1980-ական թվականներին Լարիոնավը խաղացել է կենտրոնական հարձակվողի դիրքում հնգյակում, որի կազմում էին նաև պաշտպաններ Վյաչեսլավ Ֆետիսովը և Ալեքսեյ Կասատոնովը, հարձակվողներ Սերգեյ Մակարովը և Վլադիմիր Կրուտովը և որը հանդիսանում էր ԽՍՀՄ հավաքականի և ԲԿՄԱ ակումբի առաջատար հնգյակը։ Հոկեյի Ազգային Լիգա մեկնելուց հետո հանդես է եկել «Վանկուվեր Քենաքս», «Սան Հոսե Շարքս», «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» և «Նյու Ջերսի Դևիլս» ակումբներում։ «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» կազմում նա երեք անգամ հաղթել է Սթենլիի գավաթում։

Իգոր Լարիոնովը աշխարհի այն երեք հոկեյիստներից մեկն է (Վյաչեսլավ Ֆետիսովի և Սքոթ Նիդերմայերի հետ), ում հաջողվել է տիրանալ համաշխարհային հոկեյի հիմնական տիտղոսներին՝ Օլիմպիադայի չեմպիոն, մեծահասակների և երիտասարդների աշխարհի չեմպիոն, Կանադայի գավաթ կամ Աշխարհի գավաթ, Սթենլիի գավաթ։

Կարիերա

Լարիոնովը ծնվել է Վոսկրեսենսկում և մանուկ հասակից զբաղվել է հոկեյով։ 17 տարեկան հասակում նորամուտն է նշել ԽՍՀՄ առաջնությունում՝ Վոսկրեսենսկի «Խիմիկ»-ի կազմում։ Այնտեղ երեք մրցաշրջան խաղալուց հետո Լարիոնովը տեղափոխվում է ԲԿՄԱ, որը Վիկտոր Տիխոնովի ղեկավարությամբ 1970-ական թվականների վերջերից հանդիսանում էր ԽՍՀՄ առաջնության անփոփոխ առաջատար և հավաքականի բազային ակումբ։

ԲԿՄԱ-ում Լարիոնովը մշտապես խաղում էր Սերգեյ Մակարովի և Վլադիմիր Կրուտովի հետ միևնույն օղակում։ Պաշտպաններ Վյաչեսլավ Ֆետիսովի և Ալեքսեյ Կասատոնովի հետ միասին նրանք կազմում են Լարիոնվի հնգյակը, որը 1980-ական թվականներին հիմնականն էր ԲԿՄԱ ակումբի և ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում։ Ընդհանուր առմամբ Լարիոնովը ԽՍՀՄ առաջնություններում անց է կացրել 457 խաղ և դարձել 204 տափօղակի հեղինակ։

Լարիոնովը առաջիններից մեկն էր խորհրդային հոկեյիստներից, որոնք 1980-ական թվականների վերջին մեկնեցին խաղալու Հոկեյի Ազգային Լիգայում։ Մեկնելու թույլատրություն Լարիոնովը ստացավ «Օգոնյոկ» ամսագրում հրապարակված Վիկտոր Տիխոնովին ուղղված աղմկահարույց բաց նամակից հետո։ Լարինովի առաջին ակումբը դարձավ «Վանկուվեր Քենաքս»-ը, որը դեռևս 1985 թվականին դրաֆտի էր վերցրել հոկեյիստին։ Լարիոնովը Վանկուվեր է ժամանում Կրուտովի հետ և ի տարբերություն վերջինիս, որը Հոկեյի Ազգային Լիգայում խաղաց ընդամենը մեկ մրցաշրջան, հարմարվում է Հյուսիսային Ամերիկայում կյանքին և Վանկուվերում անց է կացնում երեք արդյունավետ մրցաշրջան՝ թիմի հետ միասին երկու անգամ հանդաս գալով պլեյ-օֆֆում։ 1991-1992 թվականների մրցաշրջանում օղակում Լարիոնովի խաղընկերն է դառնում երիտասարդ Պավել Բուրեն, որին փորձառու հայրենակիցը վերցնում է խնամակալության տակ՝ օգնելով բնակություն հաստատել արտասահմանում։

1992 թվականին Լարիոնավը լքում է ԱՄՆ-ն և տեղափոխվում է շվեյցարական «Լուգանո»։ Իր որոշումը նա բացատրում է «Սովինտերսպորտի» հետ կոնֆլիկտային իրավիճակով, որը իրեն էր վերցնում ՀԱԼ-ում խաղացող ռուս հոկեյիստների աշխատավարձի մեկ երրորդ մասը^[1]։ Մեկ տարի անց նա վերադառնում է Հոկեյի Ազգային Լիգա, որտեղ «Քենաքսը»՝ այդ ժամանակ, նրա նկատմամբ իրավունքները զիջել էր «Սան Հոսե Շարքս»-ին։ Սան Հոսեում Լարիոնովի խաղընկերն է դառնում Սերգեյ Մակարովը։ Խորհրդային վետերանների զույգը թույլ է տալիս ետնապահ թիմին անցնել պլեյ-օֆֆ և առաջին շրջանում հաղթանակ տանել առաջատարներից մեկի՝ «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ի նկատմամբ^[2]։

1995-1996 թվականների մրցաշրջանի սկզբում «Սան Հոսեն» Լարիոնովին փոխանակում է «Դետրոյթում»։ Այնտեղ հոկեյիստը վերամիավորվում է Ֆետիսովի հետ, այնտեղ էին խաղում նաև երեք ավելի երիտասարդ հայրենակիցներ Վլադիմիր Կոնստանտինովը, Վյաչեսլավ Կոզլովը և Սերգեյ Ֆեոդորովը։ Մարզիչ Սքոթի Բոումենը մտածում է ռուս խաղացողներին սահադաշտ հանել միևնույն հնգյակի կազմում և ստեղծված «Ռուսական հնգյակ»-ը «Դետրոյթի» մյուս օղակներից տարբերվում էր փոխանցման մշակույթով և հղկված կոմբինացիոն խաղով^[3]։ Նույն մրցաշրջանում «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ը 62 հաղթանակով հաղթում է կանոնավոր առաջնությունում, իսկ հաջորդ մրցաշրջանում՝ Սթենլիի գավաթում^[4]։ «Ռուսական հնգյակը» դադարում է գոյությունը այն բանից հետո, երբ ավտովթարը խաչ է քաշում Կոնստատինովի կարիերայի վրա։ Հաջորդ մրցաշրջանում «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» կրկին տիրանում է Սթենլիի գավաթին։

2000 թվականին, «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ի հետ պայմանագրի ավարտից հետո, Լարիոնովը պայմանագիր է ստորագրում «Ֆլորիդա Պանտերզ»-ի հետ, որտեղ կրկին նրա խաղընկերն է դառնում Պավել Բուրեն, սակայն այդ որոշումը անհաջողութուն է ունենում և արդեն մրցաշրջանի ընթացքում նա փոխանակվում է «Դետրոյթ»-ում։ Այնտեղ Լարիոնովը անց է կացնում ևս երկուս ու կես մրցաշրջան։

2002 թվականի Սթենլիի գավաթի եզրափակիչ մրցաշարի երրորդ խաղում՝ «Կարոլինայի» դեմ խաղում, Լարիոնովը գոլ է խփում երրորդ լրացուցիչ խաղափուլում, որը, ըստ բոլորի խոստովանության, կանխորոշում է «Դետրոյթ»-ի վերջնական հաղթանակը^[2]։

Հոկեյի Ազգային Լիգայում Լարիոնովի կարիերայի վերջին թիմն է հանդիսանում «Նյու Ջերսի Դևիլս»-ը։ 2003-2004 թվականների մրցաշրջանը նրա համար հանդիսանում է ամենաանհաջողակը՝ կանոնավոր առաջնության 49 խաղերում նա դառնում է ընդամենը մեկ տափօղակի հեղինակ։ 2004 թվականի դեկտեմբերի 13-ին Լարիոնովը Մոսկվայում կազմակերպում է հրաժեշտի խաղ։

2008 թվականին Լարիոնովը մտցվում է Տափօղակով հոկեյի միջազգային ֆեդերացիայի Փառքի սրահ և Տորոնտոյի ՀԱԼ-ի Հոկեյի փառքի սրահ։

Կարիերայի ավարտից հետո

2008 թվականի ամռանից մինչև 2009 թվականի ամառը եղել է «ԲՄԱ» Հոկեյի ակումբի (Սանկտ Պետերբուրգ) սպորտային գործունեության տնօրեն։

Ներկա ժամանակում զբաղվում է գործակալային գործունեությամբ։ Լարիոնովի հաճախորդների ցուցակում են Անդրեյ Լոկտիոնովը, Թայլեր Սեգինը, Նաիլ Յակուպովը (2012 թվականի ՀԱԼ-ի դրաֆտի առաջին համարը), Ալեքս Գալչենյուկը, Արտյոմ Սերգեևը։

Անձնական կյանք

Իգոր Լարիոնովի կինը գեղասահորդուհի Ելենա Բատանովան է։ Նրանք ունեն երկու աղջիկ՝ Ալյոնա և Դայանա և մեկ որդի՝ Իգորը։

Ունի գինեգործության և գինու հավաքածու^[5]։

Նվաճումներ

Կրկնակի Օլիմպիական չեմպիոն (1984 թվական, 1988 թվական), 2002 թվականի Ձմեռային Օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր։
Աշխարհի քառակի չեմպիոն (1982 թվական, 1983 թվական, 1986 թվական, 1989 թվական)։ 1987 թվականի Աշխարհի առաջնության արծաթե և 1985 թվականի բրոնզե մեդալակիր։
Եվրոպայի վեցակի չեմպիոն (1982 թվական, 1983 թվական, 1985-1987 թվականներ, 1989 թվական)։
1981 թվականի Կանադայի գավաթի տիրակալ։ 1987 թվականի Կանադայի գավաթի եզրափակիչի մասնակից, 1984 թվականին՝ մասնակից։ 1996 թվականի Աշխարհի գավաթի խաղարկության մասնակից (5 խաղ)։
ԽՍՀՄ ութակի չեմպիոն (1982-1989 թվականներ)։
Սթենլիի գավաթի եռակի հաղթող (1997 թվական, 1998 թվական, 2002 թվական)։
1997 թվականի հունիսի 7-ից հանդիսանում է Եռակի Ոսկե Ակումբի անդամ։

Օլիմպիական խաղերում և աշխարհի առաջնություններում անց է կացրել 77 խաղ և դարձել 30 տափօղակի հեղինակ։ Կանադայի գավաթի խաղարկությունում՝ 21 խաղ և 6 տափօղակ։

Պարգևներ

Աշխատանքային Կարմիր Դրոշի շքանշան (1988 թվական)
Բարեկամության շքանշան (2004 թվական)
Պատվո Նշան շքանշան (1982 թվական)
Փառքի շքանշան (2011 թվական)

Վիճակագրություն

Մրցաշրջան	Ակումբ	Առաջնություն	Խաղ	Տափօղակ	Փոխանցում	Միավոր	Տուգանք
1978-1979	Խիմիկ	ԽՍՀՄ	32	3	4	7	12
1979-1980	Խիմիկ	ԽՍՀՄ	42	11	7	18	24
1980-1981	Խիմիկ	ԽՍՀՄ	43	22	23	45	36
1981-1982	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	46	31	22	53	6
1982-1983	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	44	20	19	39	20
1983-1984	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	43	15	16	31	30
1984-1985	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	40	18	28	46	20
1985-1986	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	40	21	31	52	33
1986-1987	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	39	20	26	46	34
1987-1988	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	51	25	32	57	54
1988-1989	ԲԿՄԱ	ԽՍՀՄ	31	15	12	27	22
1989-1990	Վանկուվեր Քենաքս	ՀԱԼ	74	17	27	44	20
1990-1991	Վանկուվեր Քենաքս	ՀԱԼ	70	14	21	35	20
1991-1992	Վանկուվեր Քենաքս	ՀԱԼ	85	24	51	75	58
1992-1993	Լուգանո	Շվեյցարիա	33	13	29	42	52
1993-1994	Սան Հոսե Շարքս	ՀԱԼ	74	23	51	74	50
1994-1995	Սան Հոսե Շարքս	ՀԱԼ	44	5	28	33	16
1995-1996	Սան Հոսե Շարքս	ՀԱԼ	4	1	1	2	0
1995-1996	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	88	27	57	84	40
1996-1997	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	84	16	50	66	34
1997-1998	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	91	11	49	60	52
1998-1999	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	82	14	51	65	48
1999-2000	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	88	10	40	50	34
2000-2001	Ֆլորիդա Պանտերզ	ՀԱԼ	26	5	6	11	10
2000-2001	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	45	5	28	33	30
2001-2002	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	88	16	38	54	54
2002-2003	Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս	ՀԱԼ	78	10	44	54	48
2003-2004	Նյու Ջերսի Դևիլս	ՀԱԼ	50	1	10	11	20

Աղբյուրներ

Профиль на официальном сайте НХЛ
Профиль на сайте hockeydb.com
Профиль на сайте eliteprospects.com
Mr. Larionov. Разговор по пятницам - «Спорт-Экспресс», 12 ноября 2010

Ծանոթագրություններ

↑ Трахтенберг, Л. (2007 թ․ հուլիսի 17). «Канадский профи из Воскресенска». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
↑ ^2,0 ^2,1 «Igor Larionov». Hockey Hall of Fame and Museum. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
↑ статья|автор=Farber, M.|заглавие=The Red Army|ссылка=http://sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1007857/index.htm%7Cиздание=(չաշխատող հղում)Sports Illustrated|год=1996|том=84|выпуск=11
↑ Зырянов, А. (2013 թ․ փետրվարի 27). «Зал славы российского хоккея. Игорь Ларионов». Sports.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
↑ «Игорь Ларионов - хоккеист и винодел». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 28-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իգոր Լարիոնով» հոդվածին։

[Трахтенберг-1] Трахтенберг, Л. (2007 թ․ հուլիսի 17). «Канадский профи из Воскресенска». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.

[hhof-2] 2,0 ^2,1 «Igor Larionov». Hockey Hall of Fame and Museum. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.

[3] статья|автор=Farber, M.|заглавие=The Red Army|ссылка=http://sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1007857/index.htm%7Cиздание=(չաշխատող հղում)Sports Illustrated|год=1996|том=84|выпуск=11

[sports.ru-4] Зырянов, А. (2013 թ․ փետրվարի 27). «Зал славы российского хоккея. Игорь Ларионов». Sports.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.

[5] «Игорь Ларионов - хоккеист и винодел». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 28-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]