Wulkokwětna rěpnica
Wulkokwětna rěpnica (Oenothera biennis) je rostlina ze swójby rěpnicowych rostlinow (Onagraceae).
| |
| Wulkokwětna rěpnica (Oenothera biennis), Ilustracija | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy II | |
| rjad: | (Myrtales) |
| swójba: | Rěpnicowe rostliny (Onagraceae) |
| podswójba: | Onagroideae |
| ród: | Rěpnica[1][2] (Oenothera) |
| družina: | Wulkokwětna rěpnica |
| wědomostne mjeno | |
| Oenothera biennis | |
| L. | |
Wopis
wobdźěłaćWulkokwětna rěpnica je zrunana dwulětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 50 hač do 200 cm.
Čopojty korjeń je čerwjenojty.
Stołpiki su dołhe.
Łopjena
wobdźěłaćDołhojte łopjena su wótre, cyłokromne abo rězane a jejkojće-lancetojte. Wone docpěwaja dołhosć wot 8 hač do 15 cm.
Kćenja
wobdźěłaćKćěje wot junija hač do septembra. Talerjojte kćenja steja we łopjenowych rozporach, so za čas směrkow puknu a docpěwaja wulkosć wot 3 hač do 8 cm. Štyri krónowe łopješka su z dołhosću wot 3 hač do 6 cm jasnje dlěše hač próškowe łopješka.
Płody a symjenja
wobdźěłaćSymjenja wobsahuja strowy, hojaty wolij z wjacekróć njenasyćenymi tukowymi kisalinami.
Stejnišćo
wobdźěłaćRosće na pustych płoninach, na drjebiznowych městnach a na skłoninach.
Rozšěrjenje
wobdźěłaćPochadźa ze sewjerneje Ameriki, ale dźensa je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Wužiwanje
wobdźěłaćPodobna družina
wobdźěłać- Małokwětna rěpnica ma 2-3,5 wulke kćenja. Krónowe łopješka su krótše abo lědma dlěše hač próškowe łopješka.
Nóžki
wobdźěłać- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 420.
- ↑ W internetowym słowniku: Nachtkerze
Žórła
wobdźěłać- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 116 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 260 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
