Due to technological developments, abandoned and damaged Industrial sites in Europe underwent a r... more Due to technological developments, abandoned and damaged Industrial sites in Europe underwent a rapid transformation after World War II. As a reaction to losing these cultural values, the idea of valuing these industrial sites as the heritage of the Industrial Revolution was introduced in the 1950s. Since then, many studies have been conducted on preserving the industrial heritage. In these theoretical and empirical studies, we observe a lack of objective criteria and systematic methodology for identifying a given industrial site as heritage. There are differences in the perceptions of stakeholders, policymakers, and experts about industrial heritage in different countries. This study aims to identify the effective determinants of the registration decisions of industrial heritage sites in Turkey that were previously evaluated for registration. In this study, Ottoman Royal Factories from the 19th century and some important factories of the Early Turkish Republican Era in the first half of the 20th century are investigated, collecting characteristics of a total of 215 buildings from 12 industrial sites in Istanbul, Kocaeli, and Bursa provinces in Turkey. These industrial sites are evaluated based on 22 socio-cultural, architectural, structural, and industrial criteria. A binary logistic regression modeling approach is implemented to identify influential factors in the registration decisions of industrial heritages. Our regression model results reveal that building-specific factors like view, period, uniqueness, reflections of its period, and economic potential play an important role in registration decisions.
Bir Boğaz köyü olan Paşabahçe, Beykoz’un da önemli yerleşimlerinden biridir. Deniz seviyesinden d... more Bir Boğaz köyü olan Paşabahçe, Beykoz’un da önemli yerleşimlerinden biridir. Deniz seviyesinden doğudaki tepelere doğru yükselen eğimli bir coğrafyaya sahiptir. Merkezde sık bir kent dokusuna sahipken, tepelere doğru bahçeler içindeki ahşap köşklerin oluşturduğu yazlık bir yerleşim yeri nitelikleri göstermektedir. Ülkemizin önemli endüstri geleneği ve mirasını da barındıran semtin tarihî konutları ve geleneksel dokusu günümüze ulaşabilmiştir. Endüstri tesisleri, kilise, çeşmeler ve külliye dışında özellikle geniş bahçeler içinde yer alan ve Boğaz’a yönelen nitelikli köşkler ve ahşap konutlar, Paşabahçe’nin kültür envanterini teşkil etmektedir. Ancak günümüz kent dinamikleri içinde hızla kaybolan tarihî sivil mimarlık örnekleri, Paşabahçe’de de çağdaş yaşamın gereklerini yerine getiremedikleri ve/veya bakım zorluğu nedenleri ile kaybolma tehlikesi altındadır. Semtin nitelikli sivil mimarlık örneklerinden biri olan Mahmut Bey Köşkü de bu korunması gerekli kültür varlıklarından biridir. Kültür mirası niteliğindeki tarihî ve özgün anıtsal yapılar ve pek çok sivil mimarlık örneği ile endüstri mirası niteliğindeki sanayi yapıları özgün dokuları içinde korunmalıdır. Bunun için geniş bir belgeleme çalışmasının ardından Paşabahçe, Beykoz ve İstanbul genelinde gerçekleştirilecek bütüncül koruma politikaları ile bu yapıların korunarak geleceğe aktarılmaları sağlanmalıdır.
Öz
Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinc... more Öz Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinci yarısından sonra gerçekleşmiştir. Sahilde yer alan köy yerleşiminde, bitişik nizam yapılardan oluşan bir doku vardır. Köyün çeperinde, geniş bahçeler içerisinde ahşap evler ve köşkler bulunmaktadır. Köşklerin, bir bölümünün yazlık olarak kullanıldıkları düşünülebilir. Paşabahçe'deki Sunazırı Sokağı'nda ve Şekerpare Sokağı'nda yer alan ve bu makalenin konusu olan iki köşkün yapım tarihleri, kesin olmamakla birlikte, 19. yüzyıl ortaları olarak tahmin edilmektedir. Her iki köşk sürekli kullanıldıkları için günümüze oldukça iyi durumda ulaşabilmişlerdir. Boğaz manzarasına yönelen, zarif yapılar oldukları söylenebilir. Yapıların en dikkat çekici öğeleri, her ikisinin de sahip olduğu dairesel formlu gösterişli alınlıklardır. Köşkler farklı büyüklüklerde olsalar da plan düzeni, malzeme seçimi, bezeme programı ve işlev açısından benzerlikler göstermektedir. Güncel kullanıcılarından, her iki köşkün yaklaşık yüz yıl önce el değiştirdikleri ve kapsamlı onarım geçirdikleri bilgisi alınmıştır. İncelenen iki köşk, Paşabahçe'nin ahşap sivil mimarî örneklerinin zenginliğini göstermektedir. Paşabahçe'nin barındırdığı kültürel miras öğeleri kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duymaktadır.
Abstract Paşabahçe, a Bosphorus village on the Anatolian Side, was originally a Greek settlement. Muslims began to settle there in the second half of the 18 th century. The centre of Paşabahçe, on the shore, has a texture of attached structures. In the surroundings, many wooden houses and mansions which are located in large gardens, shape the settlement. The mansions are thought to have been used as summer houses by senior government officials. Two mansions located at Sunazırı Street and Şekerpare Street in Paşabahçe are the subject of this article. Despite the uncertainty of the construction dates of the two mansions, it is estimated that they were built in the mid-19 th century. Considering the construction dates, they are probably two of the oldest existing structures in Paşabahçe. The mansions are in very good condition thanks to continuous use. The most remarkable elements of both mansions are the semi-circular shaped and ornamented pediments. The pediments are not the only similarity. Despite their size difference is evident, the mansions also show similar characteristics in terms of planning, materials, ornamental program and spatial use. Just as the proximity of the construction dates are similar, both mansions are estimated to have changed owners and underwent extensive renovation and modification nearly a hundred years ago. The very similarity of the interventions s in the extensive renovation and modification process, strengthens the relation between mansions throughout the historical process.
Abstract: Aim: This study aims to determine the architectural approach of Architect Sinan in prim... more Abstract: Aim: This study aims to determine the architectural approach of Architect Sinan in primary school design by comparing the architectural features of 8 primary schools which are designed by Architect Sinan in architectural complexes (külliye) in Istanbul and exist until now. Method: The survey drawings of the existing buildings are prepared via fieldwork. These buildings are compared by using the survey drawings which are placed on sheets split into 1 zira (architectural ell) length squares as it was in that era. Results: There are mainly two types of primary schools of Architect Sinan. Single-roomed primary schools have square plan, entrance portico and dome. Double-roomed primary schools consist of two classrooms, one of which is closed and the other is semi-open and these classrooms have different roofing systems and complex mass designs (shape designs). These masonry buildings are similar to each other in terms of plain façade surfaces and form and materials of windows and doors. When the buildings are analysed dimensionally, it is found that adjoining rooms unite with each other with a proportion and it is probable that 1 zira length module was used in the design of these primary schools. Conclusion: It is observed that single-roomed primary schools are similar to each other in the contexts of space organisation and mass design, but double-roomed primary schools are unique design examples in the contexts of the organisation of two spaces and complex mass design. It is also determined that all buildings have modular design approach. During the fieldwork, it has been determined that there are various conservation problems in the primary schools due to improper interventions and restorations. It is important to preserve and sustain these unique buildings, designed by Architect Sinan for young children, by preserving their original architectural features and giving a new function for children. Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, Külliye, Sıbyan Mektebi, Modüler Tasarım, Osmanlı Mimarisi Key Words: Architect Sinan, Architectural Complex, Primary School, Modular Design, Ottoman Architecture
Abstract: Primary schools were established to educate children about Koran and basics of religion... more Abstract: Primary schools were established to educate children about Koran and basics of religion since the early years of Islam. They used to give children the basic level of education in Ottoman Empire, as well. Many primary schools were built in Architect Sinan's era. The total number of primary schools which were designed (or estimated to be designed) by Sinan is 23, 17 in Istanbul and 6, outside Istanbul. 12 of the primary schools are located in Istanbul architectural complexes. 8 of the 12 primary schools still exist today. This study aims to make an inventory of the primary schools of Sinan, to analyse the architecture of 12 primary schools of Sinan in architectural complexes in Istanbul and to determine their conservation problems. The research methods of this study are to evaluate the literature and to prepare the surveys of the buildings via field study. These masonry buildings which are mainly single-roomed or double-roomed in terms of plan and mass design, are positioned generally on the street corner, next to the entrance of architectural complexes or farther from the other buildings of architectural complexes. The primary schools, which are structurally in good condition, have authenticity problems because of unsuitable re-use and improper interventions by users. The primary schools were built to educate children; therefore, it is important to preserve and to reuse these buildings with a similar aim for public to enable the tradition of their foundation and to experience these buildings. Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, külliye, sıbyan mektebi, Osmanlı Mimarisi, koruma Keywords: Architect Sinan, architectural complex, primary school, Ottoman Architecture, architectural conservation
Due to technological developments, abandoned and damaged Industrial sites in Europe underwent a r... more Due to technological developments, abandoned and damaged Industrial sites in Europe underwent a rapid transformation after World War II. As a reaction to losing these cultural values, the idea of valuing these industrial sites as the heritage of the Industrial Revolution was introduced in the 1950s. Since then, many studies have been conducted on preserving the industrial heritage. In these theoretical and empirical studies, we observe a lack of objective criteria and systematic methodology for identifying a given industrial site as heritage. There are differences in the perceptions of stakeholders, policymakers, and experts about industrial heritage in different countries. This study aims to identify the effective determinants of the registration decisions of industrial heritage sites in Turkey that were previously evaluated for registration. In this study, Ottoman Royal Factories from the 19th century and some important factories of the Early Turkish Republican Era in the first half of the 20th century are investigated, collecting characteristics of a total of 215 buildings from 12 industrial sites in Istanbul, Kocaeli, and Bursa provinces in Turkey. These industrial sites are evaluated based on 22 socio-cultural, architectural, structural, and industrial criteria. A binary logistic regression modeling approach is implemented to identify influential factors in the registration decisions of industrial heritages. Our regression model results reveal that building-specific factors like view, period, uniqueness, reflections of its period, and economic potential play an important role in registration decisions.
Bir Boğaz köyü olan Paşabahçe, Beykoz’un da önemli yerleşimlerinden biridir. Deniz seviyesinden d... more Bir Boğaz köyü olan Paşabahçe, Beykoz’un da önemli yerleşimlerinden biridir. Deniz seviyesinden doğudaki tepelere doğru yükselen eğimli bir coğrafyaya sahiptir. Merkezde sık bir kent dokusuna sahipken, tepelere doğru bahçeler içindeki ahşap köşklerin oluşturduğu yazlık bir yerleşim yeri nitelikleri göstermektedir. Ülkemizin önemli endüstri geleneği ve mirasını da barındıran semtin tarihî konutları ve geleneksel dokusu günümüze ulaşabilmiştir. Endüstri tesisleri, kilise, çeşmeler ve külliye dışında özellikle geniş bahçeler içinde yer alan ve Boğaz’a yönelen nitelikli köşkler ve ahşap konutlar, Paşabahçe’nin kültür envanterini teşkil etmektedir. Ancak günümüz kent dinamikleri içinde hızla kaybolan tarihî sivil mimarlık örnekleri, Paşabahçe’de de çağdaş yaşamın gereklerini yerine getiremedikleri ve/veya bakım zorluğu nedenleri ile kaybolma tehlikesi altındadır. Semtin nitelikli sivil mimarlık örneklerinden biri olan Mahmut Bey Köşkü de bu korunması gerekli kültür varlıklarından biridir. Kültür mirası niteliğindeki tarihî ve özgün anıtsal yapılar ve pek çok sivil mimarlık örneği ile endüstri mirası niteliğindeki sanayi yapıları özgün dokuları içinde korunmalıdır. Bunun için geniş bir belgeleme çalışmasının ardından Paşabahçe, Beykoz ve İstanbul genelinde gerçekleştirilecek bütüncül koruma politikaları ile bu yapıların korunarak geleceğe aktarılmaları sağlanmalıdır.
Öz
Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinc... more Öz Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinci yarısından sonra gerçekleşmiştir. Sahilde yer alan köy yerleşiminde, bitişik nizam yapılardan oluşan bir doku vardır. Köyün çeperinde, geniş bahçeler içerisinde ahşap evler ve köşkler bulunmaktadır. Köşklerin, bir bölümünün yazlık olarak kullanıldıkları düşünülebilir. Paşabahçe'deki Sunazırı Sokağı'nda ve Şekerpare Sokağı'nda yer alan ve bu makalenin konusu olan iki köşkün yapım tarihleri, kesin olmamakla birlikte, 19. yüzyıl ortaları olarak tahmin edilmektedir. Her iki köşk sürekli kullanıldıkları için günümüze oldukça iyi durumda ulaşabilmişlerdir. Boğaz manzarasına yönelen, zarif yapılar oldukları söylenebilir. Yapıların en dikkat çekici öğeleri, her ikisinin de sahip olduğu dairesel formlu gösterişli alınlıklardır. Köşkler farklı büyüklüklerde olsalar da plan düzeni, malzeme seçimi, bezeme programı ve işlev açısından benzerlikler göstermektedir. Güncel kullanıcılarından, her iki köşkün yaklaşık yüz yıl önce el değiştirdikleri ve kapsamlı onarım geçirdikleri bilgisi alınmıştır. İncelenen iki köşk, Paşabahçe'nin ahşap sivil mimarî örneklerinin zenginliğini göstermektedir. Paşabahçe'nin barındırdığı kültürel miras öğeleri kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duymaktadır.
Abstract Paşabahçe, a Bosphorus village on the Anatolian Side, was originally a Greek settlement. Muslims began to settle there in the second half of the 18 th century. The centre of Paşabahçe, on the shore, has a texture of attached structures. In the surroundings, many wooden houses and mansions which are located in large gardens, shape the settlement. The mansions are thought to have been used as summer houses by senior government officials. Two mansions located at Sunazırı Street and Şekerpare Street in Paşabahçe are the subject of this article. Despite the uncertainty of the construction dates of the two mansions, it is estimated that they were built in the mid-19 th century. Considering the construction dates, they are probably two of the oldest existing structures in Paşabahçe. The mansions are in very good condition thanks to continuous use. The most remarkable elements of both mansions are the semi-circular shaped and ornamented pediments. The pediments are not the only similarity. Despite their size difference is evident, the mansions also show similar characteristics in terms of planning, materials, ornamental program and spatial use. Just as the proximity of the construction dates are similar, both mansions are estimated to have changed owners and underwent extensive renovation and modification nearly a hundred years ago. The very similarity of the interventions s in the extensive renovation and modification process, strengthens the relation between mansions throughout the historical process.
Abstract: Aim: This study aims to determine the architectural approach of Architect Sinan in prim... more Abstract: Aim: This study aims to determine the architectural approach of Architect Sinan in primary school design by comparing the architectural features of 8 primary schools which are designed by Architect Sinan in architectural complexes (külliye) in Istanbul and exist until now. Method: The survey drawings of the existing buildings are prepared via fieldwork. These buildings are compared by using the survey drawings which are placed on sheets split into 1 zira (architectural ell) length squares as it was in that era. Results: There are mainly two types of primary schools of Architect Sinan. Single-roomed primary schools have square plan, entrance portico and dome. Double-roomed primary schools consist of two classrooms, one of which is closed and the other is semi-open and these classrooms have different roofing systems and complex mass designs (shape designs). These masonry buildings are similar to each other in terms of plain façade surfaces and form and materials of windows and doors. When the buildings are analysed dimensionally, it is found that adjoining rooms unite with each other with a proportion and it is probable that 1 zira length module was used in the design of these primary schools. Conclusion: It is observed that single-roomed primary schools are similar to each other in the contexts of space organisation and mass design, but double-roomed primary schools are unique design examples in the contexts of the organisation of two spaces and complex mass design. It is also determined that all buildings have modular design approach. During the fieldwork, it has been determined that there are various conservation problems in the primary schools due to improper interventions and restorations. It is important to preserve and sustain these unique buildings, designed by Architect Sinan for young children, by preserving their original architectural features and giving a new function for children. Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, Külliye, Sıbyan Mektebi, Modüler Tasarım, Osmanlı Mimarisi Key Words: Architect Sinan, Architectural Complex, Primary School, Modular Design, Ottoman Architecture
Abstract: Primary schools were established to educate children about Koran and basics of religion... more Abstract: Primary schools were established to educate children about Koran and basics of religion since the early years of Islam. They used to give children the basic level of education in Ottoman Empire, as well. Many primary schools were built in Architect Sinan's era. The total number of primary schools which were designed (or estimated to be designed) by Sinan is 23, 17 in Istanbul and 6, outside Istanbul. 12 of the primary schools are located in Istanbul architectural complexes. 8 of the 12 primary schools still exist today. This study aims to make an inventory of the primary schools of Sinan, to analyse the architecture of 12 primary schools of Sinan in architectural complexes in Istanbul and to determine their conservation problems. The research methods of this study are to evaluate the literature and to prepare the surveys of the buildings via field study. These masonry buildings which are mainly single-roomed or double-roomed in terms of plan and mass design, are positioned generally on the street corner, next to the entrance of architectural complexes or farther from the other buildings of architectural complexes. The primary schools, which are structurally in good condition, have authenticity problems because of unsuitable re-use and improper interventions by users. The primary schools were built to educate children; therefore, it is important to preserve and to reuse these buildings with a similar aim for public to enable the tradition of their foundation and to experience these buildings. Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, külliye, sıbyan mektebi, Osmanlı Mimarisi, koruma Keywords: Architect Sinan, architectural complex, primary school, Ottoman Architecture, architectural conservation
Uploads
Papers by Cem Balcan
Endüstri tesisleri, kilise, çeşmeler ve külliye dışında özellikle geniş bahçeler içinde yer alan ve Boğaz’a yönelen nitelikli köşkler ve ahşap konutlar, Paşabahçe’nin kültür envanterini teşkil etmektedir. Ancak günümüz kent dinamikleri içinde hızla kaybolan tarihî sivil mimarlık örnekleri, Paşabahçe’de de çağdaş yaşamın gereklerini yerine getiremedikleri ve/veya bakım zorluğu nedenleri ile kaybolma tehlikesi altındadır. Semtin nitelikli sivil mimarlık örneklerinden biri olan Mahmut Bey Köşkü de bu korunması gerekli kültür varlıklarından biridir.
Kültür mirası niteliğindeki tarihî ve özgün anıtsal yapılar ve pek çok sivil mimarlık örneği ile endüstri mirası niteliğindeki sanayi yapıları özgün dokuları içinde korunmalıdır. Bunun için geniş bir belgeleme çalışmasının ardından Paşabahçe, Beykoz ve İstanbul genelinde gerçekleştirilecek bütüncül koruma politikaları ile bu yapıların korunarak geleceğe aktarılmaları sağlanmalıdır.
Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinci yarısından sonra gerçekleşmiştir. Sahilde yer alan köy yerleşiminde, bitişik nizam yapılardan oluşan bir doku vardır. Köyün çeperinde, geniş bahçeler içerisinde ahşap evler ve köşkler bulunmaktadır. Köşklerin, bir bölümünün yazlık olarak kullanıldıkları düşünülebilir. Paşabahçe'deki Sunazırı Sokağı'nda ve Şekerpare Sokağı'nda yer alan ve bu makalenin konusu olan iki köşkün yapım tarihleri, kesin olmamakla birlikte, 19. yüzyıl ortaları olarak tahmin edilmektedir. Her iki köşk sürekli kullanıldıkları için günümüze oldukça iyi durumda ulaşabilmişlerdir. Boğaz manzarasına yönelen, zarif yapılar oldukları söylenebilir. Yapıların en dikkat çekici öğeleri, her ikisinin de sahip olduğu dairesel formlu gösterişli alınlıklardır. Köşkler farklı büyüklüklerde olsalar da plan düzeni, malzeme seçimi, bezeme programı ve işlev açısından benzerlikler göstermektedir. Güncel kullanıcılarından, her iki köşkün yaklaşık yüz yıl önce el değiştirdikleri ve kapsamlı onarım geçirdikleri bilgisi alınmıştır. İncelenen iki köşk, Paşabahçe'nin ahşap sivil mimarî örneklerinin zenginliğini göstermektedir. Paşabahçe'nin barındırdığı kültürel miras öğeleri kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duymaktadır.
Abstract
Paşabahçe, a Bosphorus village on the Anatolian Side, was originally a Greek settlement. Muslims began to settle there in the second half of the 18 th century. The centre of Paşabahçe, on the shore, has a texture of attached structures. In the surroundings, many wooden houses and mansions which are located in large gardens, shape the settlement. The mansions are thought to have been used as summer houses by senior government officials. Two mansions located at Sunazırı Street and Şekerpare Street in Paşabahçe are the subject of this article. Despite the uncertainty of the construction dates of the two mansions, it is estimated that they were built in the mid-19 th century. Considering the construction dates, they are probably two of the oldest existing structures in Paşabahçe. The mansions are in very good condition thanks to continuous use. The most remarkable elements of both mansions are the semi-circular shaped and ornamented pediments. The pediments are not the only similarity. Despite their size difference is evident, the mansions also show similar characteristics in terms of planning, materials, ornamental program and spatial use. Just as the proximity of the construction dates are similar, both mansions are estimated to have changed owners and underwent extensive renovation and modification nearly a hundred years ago. The very similarity of the interventions s in the extensive renovation and modification process, strengthens the relation between mansions throughout the historical process.
Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, Külliye, Sıbyan Mektebi, Modüler Tasarım, Osmanlı Mimarisi
Key Words: Architect Sinan, Architectural Complex, Primary School, Modular Design, Ottoman Architecture
Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, külliye, sıbyan mektebi, Osmanlı Mimarisi, koruma
Keywords: Architect Sinan, architectural complex, primary school, Ottoman Architecture, architectural conservation
Endüstri tesisleri, kilise, çeşmeler ve külliye dışında özellikle geniş bahçeler içinde yer alan ve Boğaz’a yönelen nitelikli köşkler ve ahşap konutlar, Paşabahçe’nin kültür envanterini teşkil etmektedir. Ancak günümüz kent dinamikleri içinde hızla kaybolan tarihî sivil mimarlık örnekleri, Paşabahçe’de de çağdaş yaşamın gereklerini yerine getiremedikleri ve/veya bakım zorluğu nedenleri ile kaybolma tehlikesi altındadır. Semtin nitelikli sivil mimarlık örneklerinden biri olan Mahmut Bey Köşkü de bu korunması gerekli kültür varlıklarından biridir.
Kültür mirası niteliğindeki tarihî ve özgün anıtsal yapılar ve pek çok sivil mimarlık örneği ile endüstri mirası niteliğindeki sanayi yapıları özgün dokuları içinde korunmalıdır. Bunun için geniş bir belgeleme çalışmasının ardından Paşabahçe, Beykoz ve İstanbul genelinde gerçekleştirilecek bütüncül koruma politikaları ile bu yapıların korunarak geleceğe aktarılmaları sağlanmalıdır.
Anadolu Yakası'nda bir Boğaz Köyü olan Paşabahçe'de yerleşimin yoğunlaşması 18. yüzyılın ikinci yarısından sonra gerçekleşmiştir. Sahilde yer alan köy yerleşiminde, bitişik nizam yapılardan oluşan bir doku vardır. Köyün çeperinde, geniş bahçeler içerisinde ahşap evler ve köşkler bulunmaktadır. Köşklerin, bir bölümünün yazlık olarak kullanıldıkları düşünülebilir. Paşabahçe'deki Sunazırı Sokağı'nda ve Şekerpare Sokağı'nda yer alan ve bu makalenin konusu olan iki köşkün yapım tarihleri, kesin olmamakla birlikte, 19. yüzyıl ortaları olarak tahmin edilmektedir. Her iki köşk sürekli kullanıldıkları için günümüze oldukça iyi durumda ulaşabilmişlerdir. Boğaz manzarasına yönelen, zarif yapılar oldukları söylenebilir. Yapıların en dikkat çekici öğeleri, her ikisinin de sahip olduğu dairesel formlu gösterişli alınlıklardır. Köşkler farklı büyüklüklerde olsalar da plan düzeni, malzeme seçimi, bezeme programı ve işlev açısından benzerlikler göstermektedir. Güncel kullanıcılarından, her iki köşkün yaklaşık yüz yıl önce el değiştirdikleri ve kapsamlı onarım geçirdikleri bilgisi alınmıştır. İncelenen iki köşk, Paşabahçe'nin ahşap sivil mimarî örneklerinin zenginliğini göstermektedir. Paşabahçe'nin barındırdığı kültürel miras öğeleri kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duymaktadır.
Abstract
Paşabahçe, a Bosphorus village on the Anatolian Side, was originally a Greek settlement. Muslims began to settle there in the second half of the 18 th century. The centre of Paşabahçe, on the shore, has a texture of attached structures. In the surroundings, many wooden houses and mansions which are located in large gardens, shape the settlement. The mansions are thought to have been used as summer houses by senior government officials. Two mansions located at Sunazırı Street and Şekerpare Street in Paşabahçe are the subject of this article. Despite the uncertainty of the construction dates of the two mansions, it is estimated that they were built in the mid-19 th century. Considering the construction dates, they are probably two of the oldest existing structures in Paşabahçe. The mansions are in very good condition thanks to continuous use. The most remarkable elements of both mansions are the semi-circular shaped and ornamented pediments. The pediments are not the only similarity. Despite their size difference is evident, the mansions also show similar characteristics in terms of planning, materials, ornamental program and spatial use. Just as the proximity of the construction dates are similar, both mansions are estimated to have changed owners and underwent extensive renovation and modification nearly a hundred years ago. The very similarity of the interventions s in the extensive renovation and modification process, strengthens the relation between mansions throughout the historical process.
Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, Külliye, Sıbyan Mektebi, Modüler Tasarım, Osmanlı Mimarisi
Key Words: Architect Sinan, Architectural Complex, Primary School, Modular Design, Ottoman Architecture
Anahtar Kelimeler: Mimar Sinan, külliye, sıbyan mektebi, Osmanlı Mimarisi, koruma
Keywords: Architect Sinan, architectural complex, primary school, Ottoman Architecture, architectural conservation