illa

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués illa, do latín insŭla.

• Pronuncia: /ˈiʎa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

illa (sg: illa; pl: illas)

1. (Xeografía) Anaco de terra rodeado completamente por auga.

Termos relacionados

• illar
• illote

Traducións

• Albanés: ishull ^(sq)
• Alemán: Insel ^(de).
• Asturiano: islla ^(ast).
• Birmano: ကျွန်း ^(my)
• Castelán: isla ^(es).
• Catalán: illa ^(ca).
• Checo: ostrov ^(cs)
• Cree: ministik ^(cr), ᒥᓂᐢᑎᐠ ^(cr).
• Eslovaco: ostrov ^(sk)
• Esloveno: otok ^(sl).
• Estoniano: saar ^(et)
• Francés: île ^(fr).
• Galés: ynys ^(cy).
• Grego: νησί ^(el).
• Grego antigo: νῆσος ^(grc)
• Inglés: island ^(en).
• Italiano: isola ^(it).
• Kurdo: girav ^(ku)
• Latín: insula ^(la).
• Polaco: wyspa ^(pl).
• Portugués: ilha ^(pt).
• Sueco: ö ^(sv).
• Turco: ada ^(tr).
• Ucraíno: острів ^(uk).
• Vasco: irla ^(eu), uharte ^(eu).
• Vietnamita: đảo ^(vi).
• Xaponés: 島 ^(ja)

Catalán

• Etimoloxía: do latín insŭla.

Substantivo feminino

illa (sg: illa; pl: illes)

1. (Xeografía) Illa.
   • Exemplo: Aquesta illa és d'origen volcànic.
     
     
   • Tradución: Esta illa é de orixe volcánica.

Occitano

• Etimoloxía: do latín insŭla.

Substantivo feminino

illa (sg: illa; pl: illas)

1. (Xeografía) Illa.

Termos relacionados

• illenc
• illon
• illòt