dragón

Grafías semellantes:     Dragon ,    Dragón ,    dragon

Galego

• Etimoloxía: do latín dracō, dracōnem, do grego antigo δράκων (drákōn).

• Pronuncia: /dɾaˈɣoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

dragón (sg: dragón; pl: dragóns)

1. (Mitoloxía) Animal mitolóxico con aparecia de réptil.

Traducións

• Alemán: Drache ^(de)
• Castelán: dragón ^(es)
• Francés: dragon ^(fr)
• Inglés: dragon ^(en)
• Portugués: dragão ^(pt)
• Búlgaro: дракoн ^(bg) (drakon)
• Catalán: drac ^(ca), dragó ^(ca)
• Chinés: 龙 ^(zh), 龍 ^(zh) (lóng)
• Coreano: 용 ^(ko) (yong)
• Danés: drage ^(da)
• Esperanto: drako ^(eo)
• Estoniano: lohe ^(et)
• Finés: lohikäärme ^(fi)
• Grego: δράκοντας ^(el) (dhrákondas), δράκος ^(el) (dhrákos)
• Húngaro: sárkány ^(hu)
• Indonesio: naga ^(id)
• Italiano: drago ^(it), dragone ^(it)
• Xaponés: 竜 ^(ja) (ryū, tatsu) (xeral), ドラゴン ^(ja) (doragon) (occidental)
• Casaco: айдаһар ^(kk) (aydahar), аждаһа ^(kk) (ajdaha)
• Letón: pūķis ^(lv), drakons ^(lv)
• Lituano: drakonas ^(lt)
• Neerlandés: draak ^(nl)
• Noruegués: drage ^(no)
• Occitano: dragon ^(oc)
• Polaco: smok ^(pl)
• Romanés: balaur ^(ro), dragon ^(ro), zmeu ^(ro)
• Ruso: дракoн ^(ru) (drakon)
• Eslovaco: drak ^(sk)
• Esloveno: zmaj ^(sl)
• Sueco: drake ^(sv)
• Checo: drak ^(cs)
• Turco: ejderha ^(tr), ejder ^(tr)
• Volapuk: drak ^(vo)

Castelán

• Etimoloxía: do latín draco, do grego antigo δράκων (drákōn).

Substantivo masculino

dragón (sg: dragón; pl: dragones)

1. (Mitoloxía) Dragón.