Saltar ao contido

Vía Nova

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Vías hispanas no Itinerario de Antonino.
A Vía XVIII ou Vía Nova, ó seu paso polo concello de Lobios.
Miliario XXIX na Vía Nova en Campo do Gerês, Terras de Bouro.
Miliario de Zadagós (Sandiás).

A vía Nova, no itinerario de Antonino a Vía XVIII, era a vía romana que unía as cidades de Bracara Augusta (Braga) e Asturica Augusta (Astorga) ó longo dunhas 215 millas romanas (uns 318 quilómetros).

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

A vía atravesaría a actual provincia de Ourense seguindo unha diagonal do suroeste a nordés. É unha das vías galegas das que mellor se coñece o seu trazado. A vía tiña unha lonxitude de 215 millas romanas. O gobernador da provincia Citerior naquel tempo era Illote Calpetano Rantio Quirinal Rufo Valerio Festo.[1]

Construción

[editar | editar a fonte]

Segundo a información extraída dos miliarios dedicados a Tito Flavio Vespasiano e ó seu irmán Domiciano, construiríase entre os anos 79 e 80 da nosa era.[1] Sería restaurada en tempos de Maximino e o seu fillo Máximo. O seu trazado vén reflectido con detalle no Itinerario de Antonino (século III).

Unha das mansio (parada de postas e hospedaxe) que aparecen neste itinerario estaba situada no actual Sandiás. No seu trazado estaban sinalizadas os millia passum con miliarios, solitarios ou en grupo. Este trazado é o que conserva o maior número de miliarios de toda Europa, concretamente 281.

Conserva os seguintes monumentos epigráficos:

Mansións viarias

[editar | editar a fonte]

As etapas ou mansións do servizo de correos (Cursus publicus), desde Braga, citadas no Itinerario de Antonino, coa súa redución actual, son as seguintes:

Via Nova
  1. 1,0 1,1 García Díaz, Jesús Manuel. "A Vía Nova ou Vía XVIII". Consultado o 05/09/2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Rodríguez Colmenero, A., Ferrer Sierra, S. e Álvarez Asorey, R. D. (2004): Miliarios e outras inscricións viarias romanas do Noroeste hispánico (conventos bracarense, lucense e asturicense). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega. ISBN 978-84-95415-87-9 (pdf)

Outros artigos

[editar | editar a fonte]