Saltar ao contido

René Clément

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaRené Clément

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento18 de marzo de 1913 Editar o valor en Wikidata
Bordeos, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte17 de marzo de 1996 Editar o valor en Wikidata (82 anos)
Monte Carlo, Mónaco Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaMenton Editar o valor en Wikidata
EducaciónEscola Nacional Superior de Belas Artes Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Nova York (1998–2013) Editar o valor en Wikidata
Ocupacióndirector de cinema, guionista, actor Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1991 Editar o valor en Wikidata - 2013 Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Клеман Рене)
Obálky knih,
Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 5 (en) Traducir, (p.478) Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0167496 Allocine: 4167 Allmovie: p85237 TCM: 35467
BNE: XX937525 Find a Grave: 8059082 Editar o valor en Wikidata

René Clément (Francés: [klemɑ̃]), nado en Bordeos o 18 de marzo de 1913 e finado en Monte Carlo (Mónaco) o 17 de marzo de 1996 foi un director de cinema e guionista francés.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Clément estudou arquitectura na École des Pretendentes-Artes onde desenvolveu interese na realización de cinema. En 1936, dirixiu o seu primeiro filme, unha curtametraxe de 20 minutos escrita e protagonizada por Jacques Tati. Clément pasou o final da década de 1930 facendo documentais en Oriente Medio e África. En 1937, el e o arqueólogo Jules Barthou estaban no Iemen preparándose para filmar un documental, o primeiro realizado nese país e no que se inclúe a única imaxe filmada coñecida do Imán Yahya.

Pasaron case dez anos antes de que Clément dirixise outro filme, o seu filme da Resistencia francesa, La Bataille du rail (1945), que conseguiu moito éxito crítico e comercial. A partir de aí, Clément converteuse nun dos directores de máis éxito e máis respectados do seu país, recibindo numerosos premios que inclúen dous Óscars ao mellor filme en lingua non inglesa, o primeiro en 1950 por Au-delà des grilles e o segundo dous anos máis tarde por Xogos prohibidos. Clément tivo éxito internacional con varios filmes, mais o seu filme épico Arde París? (1966), escrito por Gore Vidal e Francis Ford Coppola e producido por Paul Graetz foi un custoso fracaso de público.

Empezou dirixir Play Dirty mais abandonou a produción debido a disputas con produtor Harry Saltzman.[1]

En 1973 foi membro do xurado no 8.º Festival Internacional de Cinema de Moscova.[2]

Clément continuou a dirixir filmes até a súa xubilación en 1975, incluíndo un éxito internacional con Rider on the Rain que protagonizou Charles Bronson e Marlène Jobert. En 1984 a industria cinematográfica francesa honrou a súa contribución cun César especial.

A segunda muller de Clément foi a guionista irlandesa Johanna Harwood, a quen coñecera na rodaxe do seu filme Monsieur Ripois.[3]

Clément morreu en 1996 e foi enterrado no cemiterio local de Menton na Riviera francesa, onde pasou os seus últimos anos.

Lista parcial de premios

[editar | editar a fonte]

Filmografía

[editar | editar a fonte]
  • Soigne ton gauche, 1936
  • Paris la nuit, 1939
  • La Bataille du rail, 1945
  • Le Père tranquille, 1946
  • Les Maudits, 1947
  • Au-delà des grilles, 1949
  • Le Château de verre, 1950
  • Xogos prohibidos, 1952
  • Monsieur Ripois, 1954
  • Gervaise, 1956
  • This Angry Age, 1958
  • Plein soleil, 1960
  • Quelle joie de vivre, 1961
  • Le Jour et l'Heure, 1963
  • Les Félins, 1964
  • Arde París?, 1966
  • Le Passager de la pluie, 1969
  • Trampa mortal, 1971
  • Como lebre acosada, 1972
  • La Baby-Sitter, 1975
  1. "Play Dirty". Filmfacts 12: 90. 
  2. "8th Moscow International Film Festival (1973)". MIFF. Arquivado dende o orixinal o 16-01-2013. Consultado o 25-12-2012. 
  3. Field, Matthew (2012). "Johanna Harwood Interview". Movie Classics: A Cinema Retro Special Edition Magazine (Solo Publishing) (4). 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • André Farwagi, René Clément, París, Seghers, 1967.
  • Denitza Bantcheva, René Clément, Éditions du Revif, 2008
  • Denitza Bantcheva (editora), L'Âge d'or du cinéma européen, Éditions du Revif, 2011
  • Informe Modernité de René Clément, en Positif n.° 612, febreiro de 2012
  • Notice René Clément, volume de "Célébrations nationales", Ministère de la Culture, 2013

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]