Saltar ao contido

Merzario

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Merzario
Nome completo Team Merzario
Bandeira Italia
Baseada en Milán, Italia
Tempadas en activo 3 (1977-1979)
Número de pilotos
Debut Gran Premio de España de 1977
Carreiras 38
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0
Pole positions 0
Voltas Rápidas 0
Puntos totais
Derradeiro GP Gran Premio dos Estados Unidos de 1979

Merzario foi un equipo e construtor de Fórmula 1 e Fórmula 2 de Italia. Eles participaron no 38 Campionato Mundial de Fórmula 1, pero non anotou puntos no campionato.

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Merzario creouse en 1977 polo expiloto de Ferrari, Williams e March Arturo Merzario cando xa non puido atopar un equipo para pilotar. Inicialmente fixo unha campaña cun March 761B durante a tempada de 1977, o seu mellor resultado foi 14º no Gran Premio de Bélxica de 1977. Foi a única ocasión nos seus tres anos de participación na Fórmula Un, en que un dos seus coches clasificouse á final dun Grand Prix do Campionato do Mundo. Durante a primeira parte da tempada o coche de Merzario foi consistentemente o máis rápido dos varios March 761 da grella,[1] aínda que segundo avanzaba a tempada, foi caendo na grella e finalmente decidiu abandonar a tempada e concentrarse no ano seguinte e o seu novo coche.

Primeiro Fórmula Un de construción propia de Merzario, o A1, apareceu en 1978 e era un coche basicamente convencional baseado en gran parte no seu March 761B, cunha combinación de cores vermellos e a carrocería en cru que recorda vagamente a un Ferrari 312T2 no uso dos condutos ao lado da cabina para a toma de aire. Utilizaba a combinación entón común do motor Cosworth DFV e a caixa de cambiosHewland. A librea cambiou de vermello a negro antes do Gran Premio de Mónaco de 1978, e non foi ata o Gran Premio de Suecia que terminou unha carreira, aínda que non clasificou, quedando a oito voltas detrás do gañador logo dunha longa parada en boxes. Para o Gran Premio de Austria, presentouse un segundo A1, aínda que se sospeitaba que se trataba en realidade do vello March 761B do equipo cunha nova carrozaría.[1] Con este coche á súa disposición, Merzario mellorou lixeiramente na cualificación, pero non puido clasificar na carreira. Para o Gran Premio de Italia, presentaron ambos A1, con Alberto Colombo pilotando o A1 orixinal e Merzario pilotando o segundo A1 máis novo. Colombo rexistrou o tempo máis lento durante a cualificación e non entrou na grella, mentres Merzario clasificou comodamente, só para que o motor fallase durante a carreira. O equipo clasificou o coche en oito ocasións durante o ano 1978, pero retirouse sete veces con fallas mecánicas.

Para a tempada 1979 o segundo A1 foi convertido no A1B cunha carrozaría máis elegante e suspensión dianteira revisada e unha nova librea de cor amarela e negro. O A1B foi o único Merzario que logrou cualificar en Grandes Premios durante 1979, o que o fixo dúas veces, malia que se retirou en ambas ocasións.

O A2 (designado A3 por algunhas fontes), deseñado por Merzario e Simon Hadfield e en base ó primeiro A1, estivo listo a tempo para as roldas europeas da tempada 1979 coa mesma combinación de motor e caixa de cambios, e que fora modificado cunha á efecto solo. Só construíuse un exemplar,[2] e Merzario non podería cualificar nun só Gran Premio. Rompeuse o brazo en Bélxica, e Gianfranco Brancatelli foi empregado para pilotar en Mónaco, pero tampouco se clasificou.

Por este tempo, Merzario comprara os activos do equipo Kauhsen (e o seu piloto Brancatelli), posiblemente resultando peores coches que o seu vello vehículo baseado no March. O resultante A4, que debutou no Gran Premio do Reino Unido de 1979, empregou o mesmo tren de rodaxe Cosworth/Hewland e a suspensión foi similar á A2, pero a carrozaría era menos voluminosa, con mellores pontóns para mellor fluxo de aire. Con todo, o novo coche non puido cualificar en ningún Gran Premio dos que se presentou, era aínda máis lento que os seus predecesores. Con todo, Merzario reunía os requisitos e participou co coche na carreira fóra de campionato Gran Premio Dino Ferrari en Imola, onde terminou 11º e último, dúas voltas detrás.

Logo de Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Os plans para modificar o A4 no A5 non se completaron debido a problemas financeiros,[1] Merzario dedicouse á construción de coches de Fórmula Dous. Co March 812s o equipo anotou dous podios en F2, con Piero Necchi ao volante, logo dunha tempada mediocre en 1982, Merzario construrá os seus propios coches para o ano 1983 cun éxito mínimo. Logo de pasarse ao Campionato italiano de Fórmula e finalmente afastouse da propiedade do equipo a mediados da década de 1980.

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Lenda) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos.
1977 March 761B Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW ESP MON BEL SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN XPN 0 NC
Italia Arturo Merzario Ret NSC 14 Ret Ret NSC NSC
1978 Merzario A1 Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR ALE AUT NED ITA USA CAN 0 NC
Italia Arturo Merzario Ret NSC Ret Ret NSCP NSCP NSC NC NSC Ret NSC NSC Ret Ret Ret NSC
Italia Alberto Colombo NSCP
1979 Merzario A1B
A2
A4
Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 0 NC
Italia Arturo Merzario Ret NSC NSC Ret NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC
Italia Gianfranco Brancatelli NSCP

Resultados Completos na Fórmula 2

[editar | editar a fonte]

(Lenda)

Ano Chasis Motor Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
1980 Merzario M1 BMW THR HOC NÜR VAL PAU SIL ZOL MUG ZAN PER MIS HOC
Italia Arturo Merzario Ret Ret Ret 9 Ret 16 17 NTS Ret
Italia Guido Daccò 11 Ret
Italia Piero Necchi Ret Ret 12 Ret Ret Ret Ret NSC 12
1981 Merzario M1
March 812
BMW SIL HOC THR NÜR VAL MUG PAU PER SPA DON MIS MAN
Italia Piero Necchi NTS NTS 6 Ret Ret 3 3 11 7 Ret
Italia Gianfranco Trombetti 20 Ret Ret NSC Ret Ret 12 12 12 13
Italia Arturo Merzario NSC NTS Ret Ret
Italia Marco Brand NSC Ret
Suíza Loris Kessel NSCP 19
Italia Guido Daccò Ret
Austria Jo Gartner NSC 8
1982 Merzario 822 BMW SIL HOC THR NÜR MUG VAL PAU SPA HOC DON MAN PER MIS
Austria Jo Gartner 6 Ret 10 Ret Ret 7 Ret 15 7 Ret Ret
Italia Oscar Pedersoli Ret Ret 19 NTS Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret
Francia Robert Dallest NTS Ret 6 Ret
Alemaña Harald Brutschin 13 NSC NSC 17 Ret
Italia Guido Daccò 12 8 7 13
Italia Roberto Campominosi 10
Italia Lamberto Leoni 14
1983 Merzario M28 BMW SIL THR HOC NÜR VAL PAU JAR DON MIS PER ZOL MUG
Italia Fulvio Ballabio Ret Ret 14 Ret
Italia Guido Daccò Ret Ret 15
Francia Richard Dallest Ret Ret Ret 8 7 Ret 8
1984 Merzario M84 BMW SIL HOC THR VAL MUG PAU HOC MIS PER DON BRH
Italia Stefano Livio 10 13 12 Ret 13 Ret
Italia Aldo Bertuzzi Ret 12 NTS
Suíza Max Busslinger 10
  1. 1,0 1,1 1,2 "Profile at F1 Rejects". Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2012. Consultado o 18 de setembro de 2014. 
  2. David Hodges, "A-Z of Grand Prix Cars", Crowood, 2001, pp.170.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]