Saltar ao contido

Lingua eslovincia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Eslovincio
slɵvjĩnsħï ją̃zĕk[1][2]
Falado en: Polonia, Alemaña.
Rexións: Pomerania
Extinción: século XX
Familia: Indoeuropea
 Eslava
  Occidental
   Lequítica
    Pomerania
     Eslovincio
Escrita: alfabeto latino
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---
Mapa
Status

O eslovincio está clasificado como morto polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[3]

O eslovincio (slɵvjĩnsħï) é unha lingua morta falada outrora polos eslovincios que habitaban entre os lagos Gardno e Łebsko preto de Słupsk, en Pomerania. O eslovincio foi clasificado como unha lingua (por Friedrich Lorentz, 1902/3),[4] ou como un dialecto do caxubio[5][6][7] (por Lorentz, despois de 1903)[4] ou variante da mesma,[4][8] ao tempo que o caxubio foi clasificado como unha lingua ou como un dialecto do polaco.[7] O eslovincio e o caxubio clasifícanse os dous como lingua pomerania.[4][8]

O eslovincio extinguiuse a comezos do século XX.[4][8] Porén, algunhas palabras e expresións sobreviviron ata despois da segunda guerra mundial, cando a rexión se converteu en parte de Polonia. Algúns eslovincios foron expulsados xunto cos alemáns despois da guerra.[9] Entre as persoas ás que se lles autorizou quedar, os maiores tiñan un coñecemento fragmentario do eslovincio ata os anos 50.[9]

Non hai consenso se os eslovincios realmente usaron ese nome, o cal lles deu o académico ruso Aleksander Hilferding, para referirse a si mesmos. Tamén se usaba o sinónimo lebakaschuben. Algúns estudosos cren que os eslovincios se consideraban a si mesmos simplemente como caxubios luteranos e a súa lingua como caxubia. Porén, o nome "eslovincio" prevalece na literatura e tamén se usa oficialmente, por exemplo no Słowiński Park Narodowy (Parque Nacional Eslovincio), unha área protexida na costa polaca de Pomerania.

  1. Lorentz, Friedrich (1908) Slowinzisches Wörterbuch, erster Teil, St. Petersburg, Buchdruckerei der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, p. 391
  2. Lorentz, Friedrich (1912), Slowinzisches Wörterbuch, zweiter Teil, St. Petersburg, Buchdruckerei der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, p. 1520
  3. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Dicky Gilbers, John A. Nerbonne, J. Schaeken, Languages in Contact, Rodopi, 2000, p.329, ISBN 90-420-1322-2
  5. Christina Yurkiw Bethin, Slavic Prosody: Language Change and Phonological Theory, pp.160ff, Cambridge University Press, 1998, ISBN 0-521-59148-1
  6. Edward Stankiewicz, The Accentual Patterns of the Slavic Languages, Stanford University Press, 1993, p.291, ISBN 0-8047-2029-0
  7. 7,0 7,1 Harry Hulst, Georg Bossong, Eurotyp, Walter de Gruyter, 1999, p.837, ISBN 3-11-015750-0
  8. 8,0 8,1 8,2 Roland Sussex, Paul Cubberley, The Slavic Languages, Cambridge University Press, 2006, p.97, ISBN 0-521-22315-6
  9. 9,0 9,1 Bernard Comrie, Greville G. Corbett, The Slavonic languages, Taylor & Francis, 2002, p.762, ISBN 0-415-28078-8

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]