James Frazer Stirling

James Frazer Stirling
	;
Nome orixinal	(en) James Stirling
Biografía
Nacemento	22 de abril de 1926 ; Glasgow, Reino Unido
Morte	25 de xuño de 1992 (66 anos); Londres, Reino Unido
Educación	Universidade de Liverpool ; Escola de Arte e Design de Liverpool (pt) ; Calderstones School (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Ocupación	arquitecto
Período de actividade	1964 - 1967
Membro de	Academia Real Inglesa (pt) ; Fellow of the Royal Institute of British Architects (en) ; Accademia delle Arti del Disegno
Obra
	Obras destacables (1984) Neue Staatsgalerie (en) ;
Arquivos en	Centro Canadense de Arquitetura (pt) ;
Premios
	(1990) Praemium Imperiale; (1981) Premio Pritzker; (1980) Medalla de Ouro do RIBA; (1978) Premio Alvar Aalto; Fellow of the Royal Institute of British Architects (en) ; Knight Bachelor; Prémio Stirling (pt) ;

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: James Stirling.

James Frazer Stirling, nado en Glasgow o 22 de abril de 1926 e finado o 25 de xuño de 1992, foi un arquitecto escocés.

Traxectoria

Estudou arquitectura na Universidade de Liverpool. Rematados os seus estudos universitarios traballou durante varios anos nun estudo de arquitectos de Londres e establecendo logo o seu propio despacho, tamén en Londres, cun socio, James Gowan. Influenciados polas obras tardías de Le Corbusier, Stirling e o seu socio deseñaron varios edificios que marcaron un novo estilo, combinando nas fachadas o ladrillo co formigón visto. No 1963 separouse de Gowan, e no 1971 asociouse con Michael Wilford.

Para Stirling un edificio debe reflectir o uso ao que é dedicado, e xa que son persoas as que protagonizan ese uso, o edificio debe amosar unha riqueza e unha variedade de elementos na súa fachada e non debe ser de ningún xeito simple. Así, por exemplo, un edificio dedicado a investigar ou amosar a historia, debe dispoñer de formas e elementos que evoquen os acontecementos históricos no transcurso das diferentes épocas. O xeito no que estas formas e elementos se combinan constitúe para Stirling a arte da arquitectura. Deseñar edificios máis humanos é outra constante na traxectoria de Stirling. As consideracións humanísticas do edificio, dentro da súa contorna, dominan todo o relativo á estrutura, a estética e até a economía.

No 1981 Stirling recibiu o premio Pritzker, o galardón de maior prestixio internacional en arquitectura.