Duncan Hamilton

Duncan Hamilton

Biografía
Nacemento	30 de abril de 1920 Cork, Irlanda
Morte	13 de maio de 1994 (74 anos) Dorset, Reino Unido
Educación	Brighton College (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

James Duncan Hamilton, nado en Cork o 30 de abril de 1920 e finado en Sherborne (Dorset, Inglaterra) o 13 de maio de 1994 , foi un piloto de carreiras irlandés. Era famoso pola súa personalidade colorida e extravertida, que a miúdo ensombrecía o seu auténtico talento. Despois de loitar e sobrevivir á segunda guerra mundial, dedicouse ao automobilismo. Aínda que experto en monoprazas, foi cos coches deportivos onde máis éxito obtivo, gañando as 24 Horas de Le Mans de 1953, dous eventos da Coupe de París e as 12 heures internationals Reims de 1956. Retirouse en 1958 e dirixiu un garaxe en Bagshot, Surrey durante moitos anos. Morreu de cancro de pulmón en 1994.

Traxectoria

Nado no condado de Cork, Hamilton foi criado nunha relativa escuridade. Antes do seu 20 aniversario, Europa xa estaba envolta na segunda guerra mundial. Como resultado, pasaría os anos de guerra formando parte do Fleet Air Arm voando Lysanders. Despois de rematar a guerra, abriu un garaxe. Durante os anos transcorridos entre a guerra e o comezo dos anos 50, Duncan comezou a correr en eventos locais. Curtíuse en pre-guerras con coches como o MG R-type e o Bugatti Type 35 B. Despois de competir cun Maserati 6CM en 1948, Duncan debutou nunha carreira de Gran Premio cun coche Talbot-Lago.

Andaina na Fórmula Un

Participou en cinco Grandes Premios do Campionato Mundial e 18 carreiras fóra do Campionato de Fórmula Un. Os seus mellores resultados nas probas fóra do Campionato foron o cuarto posto no Gran Premio de Zandvoort de 1948 cun Maserati 6CM, terceiro no Trofeo Richmond de 1951 ([[[Racing Racing English | ERA]] Tipo B), segundo no 1951 BRDC International Trophy ([[[Talbot-Lago]] T26C), terceiro no Trofeo Richmond de 1952 (Talbot-Lago T26C) e cuarto no Internationales ADAC Eifelrennen de 1952 (HWM-Alta).

Ese cuarto posto en Zandvoort, demostrou que se atopaba como en casa no nivel superior das carreiras de Gran Premio, especialmente porque este foi o seu debut neste nivel. Despois dese impresionante debut, as cousas pronto se volveron malas para Hamilton, na súa última carreira de 1948, o Gran Premio Internacional de RAC, o primeiro Gran Premio de Gran Bretaña oficial posterior á segunda guerra mundial, retirouse por problemas de presión de aceite.

Ao longo da tempada de Grandes Premios de 1949, só sufriu unha retirada, pero non rematou máis alo da novena praza, que conseguiu dúas veces, ambas as dúas veces en Goodwood. A tempada seguinte, competiu en menos carreiras de Gran Premio, mentres que ampliou a súa experiencia nas carreiras de autos deportivos. Gañou o Wakefield Trophy, unha carreira de Fórmula Libre menor, disputada en Curragh na República de Irlanda. Hamilton actuou moi ben ante a multitude irlandesa.

Sobre mollado, Hamilton tiña poucos rivais. No seu Talbot-Lago, eclipsou incluso a Juan Manuel Fangio na carreira BRDC International Trophy en Silverstone en 1951, cando quedou segundo detrás de Reg Parnell, pero moi por diante de Fangio, que gañou o Campionato do Mundo esa tempada.

24 Horas de Le Mans

Foi coñecido sobre todo polo seu éxito na carreira de resistencia das 24 Horas de Le Mans, na que participou en nove ocasións, o máis famoso en colaboración con Tony Rolt. A parella terminou cuarta no seu primeiro intento na carreira de 1950 e sextos en 1951, as dúas veces nun Nash-Healey cupé. O seu Jaguar C-Type non rematou en 1952, pero regresaron cun C-Type para gañar en 1953. Foron segundos cun Jaguar D-Type en 1954, perdendo contra un Ferrari con motor V12 moito maior e pola marxe máis estreita dos últimos anos. Chegaron a dous quilómetros da vitoria, Hamilton dirixindo unha tempestosa carreira na fase final para reducir á metade a vantaxe do Ferrari de José Froilán González e Maurice Trintignant, xa que a pista estaba inundada. despois dunhas grandes chuvias. Cando a pista comezou a secarse, o Ferrari aguantou e logrou a vitoria por un estreito marxe. Non conseguiu rematar en 1955. Para 1956 Hamilton asociouse a Alfonso de Portago nun Ferrari pero de novo non rematou. En 1957 volveu a un Jaguar D-Type: como parella do piloto americano Masten Gregory quedou sexto. A súa última aparición en Le Mans foi en 1958, cando o tipo D que compartiu con Ivor Bueb non puido rematar.

Hamilton tamén gañou a carreira das 12 horas de Reims de 1956 cu Jaguar D-Type e co copiloto Ivor Bueb. A pesar da vitoria, a fábrica retirouno da súa lista de Le Mans de 1956 por acelerar e pasar o coche do compañeiro de equipo Paul Frère en Rheims cando Lofty England ordenara a todo o equipo diminuír a velocidade, de aí o seu cambio a Ferrari ese ano. En 1957 Jaguar non entrou en Le Mans, os coches e o equipo foran destruídos por un incendio na fábrica, e Hamilton utilizou o seu tipo D. privado.

Chamada ao bar

Hamilton gañou a famosa proba en 1953 nun Jaguar C-Type compartido con Tony Rolt. Inicialmente, a parella fora descualificada por practicar nun Jaguar que tiña o mesmo número de carreira que outro no circuíto ao mesmo tempo, pero foron readmitidos. O relato de Hamilton converteuse nunha lenda das carreiras de motor: cando o director do equipo Jaguar Lofty England persuadiu aos organizadores para que os deixasen correr, ambos os pilotos xa estaban bébedos nun bar próximo. England dixo: "Por suposto, nunca os deixaría correr borrachos. Xa tiña bastantes problemas cando estaban sobrios!"

Cando a carreira estaba en marcha, o equipo intentou que se lle pasara o a borracheira a Hamilton dándolle café durante as paradas en boxes, pero rexeitouno, dicindo que facía que tremáranlle as mans, en vez diso déronlle augardente. O alcol debeu axudalo cando golpeou a un paxaro a 130 km / h e rompeu o nariz. A pesar das estrambóticas circunstancias, o dúo gañou a carreira e rexistrou a primeira velocidade media de 166 km/h en Le Mans, un ritmo récord.

Tanto England como Rolt negaron que estivesen bébedos.

A lenda

É considerado un dos pilotos míticos da historia do automobilismo, un dos pilotos que forxaron a lenda do deporte do motor, a súa personalidade, anedotas e logros son historia.

Nunha ocasión, en 1947, transportaba o seu MG R tipe aos Brighton Speed ​​Trials, cando baixaba por un outeiro preto de Guildford, viu polo espello retrovisor "o espléndido radiador de panal dun Bugatti", polo que baixou a velocidade e retrocedeu lixeiramente para deixalo pasar, o de detrás tamén freou, polo que Duncan continuou o seu camiño, baixando o outeiro, ata que se decatou de que o coche se lle viña encima decatándose de que non había ninguén ao volante: "Decateime da terrible verdade: era o meu propio coche, que aumentaba a velocidade". Hamilton esquecera que remolcaba o Bugatti e a historia remata cunha farola partida en dúas.

Tony Rolt contou: "Preguntáronme quen me gustaría como copiloto e dixen que Duncan, me dixeron: "Duncan, debes estar tolo!" pero uniuse a min no equipo en 1952 e sempre pilotamos xuntos en carreiras de longa distancia".

Unha semana despois da vitoria de Le Mans de 1953, Hamilton dirixiuse a Porto para prepararse para o Gran Premio de Portugal. Celebrado no Circuíto da Boavista, dirixíase á primeira curva da carreira cando estrelou o seu Jaguar contra unha torre eléctrica. O Jaguar envorcou, tirándoo do coche contra nunha árbore. Estivo alí colgado aproximadamente un minuto antes de caer á beira do circuíto. Apenas consciente, moveu as pernas cando pasaba un Ferrari a toda velocidade, tivo o tempo suficiente para encoller as pernas antes de que un Ferrari pasáralle por riba. Pasou tan preto que arrincoulle a bota esquerda. Foi levado ao hospital para unha operación de emerxencia, a lenda di que as instalacións médicas non tiñan anestésia, polo que hipnotizárono facendo que mirase o fume dun cigarro, que planeaba sobre a súa cavidade torácica aberta. O que si é certo é que o accidente cortou a subministración eléctrica de Porto durante varias horas.

Retirada

Hamilton sufriu graves feridas durante as 24 horas de Le Mans de 1958, mentres disputaba o liderado no seu Jaguar D-Type, e logo quedou esnaquizado pola morte do seu amigo Mike Hawthorn a principios de 1959. Esa traxedia finalmente o provocou que colgara o casco e as luvas de carreira en 1959 e concentrouse no seu negocio de garaxes en Bagshot. O seu amor e paixón polos mellores automóbiles clásicos levou a Hamilton a fundar a súa propia empresa en 1948. Dende entón, Duncan Hamilton & Co Limited converteuse nunha empresa internacionalmente recoñecida por ser unha das especialistas en coches históricos máis respectadas e ben conectadas.

Co-escribiu unha autobiografía chamada Touch Wood!. Duncan Hamilton morreu en Sherborne, Dorset. O seu fillo Adrian Hamilton, diirixe o concesionario de vehículos clásicos do seu pai, hoxe noutro lugar. O neto de Duncan Archie Hamilton tamén é piloto de carreiras.

Como o Conde Howe escribiu no prólogo da autobiografía orixinal en 1960, aínda que os pilotos da súa idade eran ferozmente competitivos, tamén había "amigos que coñecer, historias que contar e case con toda seguridade unha festa para gozar.". Duncan era certamente escepcional, non era só un dos pilotos máis exitosos dos anos 50, senón tamén o home que gañou en Brooklands, que pasou a guerra no Fleet Air Arm accidentalmente intentando afogar aos almirantes americanos. e que unha vez foi detido por exceso de velocidade cando ía a participar nun programa de TV sobre seguridade viaria.

Hamilton é considerado o epítome do competidor inglés da vella escola. El, e moitos dos seus contemporáneos como Mike Hawthorn, Tony Rolt e Peter Collins, correron principalmente por amor ao deporte, chamáronos cabaleiros pilotos.

Rexistro de carreiras

Traxectoria profesional

Tempada	Series	Posición	Equipo	Coche
1950	Wakefield Trophy	1º		Maserati 6CM
1951	BRDC International Trophy	2º	Duncan Hamilton	Talbot-Lago T26C
	Richmond Trophy	3º		ERA B-Type
	Wakefield Trophy	3º	HWM	HWM
1952	Richmond Trophy	3º	Duncan Hamilton	Talbot-Lago T26C
1953	24 Horas de Le Mans	1º	Jaguar Cars Ltd.	Jaguar C-Type
1954	Coupes de Paris	1º	Duncan Hamilton	Jaguar C-Type
	Aintree International	2º	Duncan Hamilton	Jaguar C-Type
	Les 24 Heures du Mans	2º	Jaguar Cars Ltd.	Jaguar D-Type
	12 heures internationals – Voiture Sport Reims	2º	Jaguar Cars Ltd.	Jaguar D-Type
	Hedemoraloppet	3º	Duncan Hamilton	Jaguar C-Type
1955	Johnson's Trophy	1º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	Coupes de Paris	2º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	Grand Prix de Dakar	3º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	Grande Prémio di Portugal	3º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
1956	Prix de Paris	1º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	12 heures internationals Reims	1º	Jaguar Cars	Jaguar D-Type
	GP des Frontières	2º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	Coupes des Salon	2º	Duncan Hamilton	Jaguar D-Type
	BRDC Daily Express International Trophy [TC]	3º	Jaguar Cars	Jaguar 2.4 Litre
	Sveriges Grand Prix	3º	Scuderia Ferrari	Ferrari 860 Monza
1957	BRDC Daily Express International Trophy [TC]	2º	Jaguar Cars	Jaguar 2.4 Litros
	Aintree International	3º		Jaguar D-Type
1958	Whitsun Trophy	2º		Jaguar D-Type
	Sussex Trophy	3º		Jaguar D-Type

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	Pos.	Puntos
1951	Duncan Hamilton	Talbot-Lago T26C	Talbot-Lago S6	SUI	500	BEL	FRA	GBR 12	ALE Ret	ITA	ESP		NC	0
1952	HW Motors	HWM 52	HWM S4	SUI	500	BEL	FRA	GBR Ret	ALE	NED 7	ITA		NC	0
1953	HW Motors	HWM 53	HWM S4	ARX	500	NED	BEL	FRA	GBR Ret	ALE	SUI	ITA	NC	0

Resultados completos das 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1950	Healey Motors Ltd.	Tony Rolt	Nash-Healey E	S5.0	250	4º	3º
1951	Healey	Tony Rolt	Nash-Healey Coupé	S5.0	250	6º	4º
1952	Jaguar Ltd.	Tony Rolt	Jaguar C-Type	S5.0		Ret. (Xunta da culata)
1953	Jaguar Cars Ltd.	Tony Rolt	Jaguar C-Type	S5.0	304	1º	1º
1954	Jaguar Cars Ltd.	Tony Rolt	Jaguar D-Type	S5.0	301	2º	2º
1955	Jaguar Cars Ltd.	Tony Rolt	Jaguar D-Type	S5.0	186	Ret. (Caixa de cambios)
1956	Scuderia Ferrari	España Alfonso de Portago	Ferrari 625 LM Touring	S3.0	2	Ret. (Accidente)
1957	D. Hamilton	Masten Gregory	Jaguar D-Type	S5.0	299	6º	6º
1958	J. Duncan Hamilton	Ivor Bueb	Jaguar D-Type	S3.0	251	Ret. (Accidente)

Resultados completos nas 12 Horas de Sebring

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1956	Jaguar of New York Distributors Inc.	Ivor Bueb	Jaguar D-Type	S5.0	63	Ret. (Freos)

Resultados completos nas 12 Horas de Reims

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1954	Jaguar Cars Ltd.	Tony Rolt	Jaguar D-Type		214	2º	2º
1956	Jaguar Cars	Ivor Bueb	Jaguar D-Type	S3.5		1º	1º

Resultados completos nas 12 Horas de Pescara

Anor	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Pos.	Clase Pos.
1953	Peter Whitehead	Peter Whitehead	Jaguar C-Type	S+2.0	Ret. (Dirección)

Resultados completos nas 12 Horas de Hyères

Anor	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Pos.	Clase Pos.
1954	Peter Whitehead	Peter Whitehead	Cooper-Climax T33		NTS

Notas

Referencias