Batu

Batu
	;
Nome orixinal	(mn) Бат хан
Biografía
Nacemento	c. 1205 (Gregoriano) ; Mongolia
Morte	c. 1255 (Gregoriano) (49/50 anos); Sarai, Horda de Ouro (pt)
Lugar de sepultura	Mongolia
Monarca
Actividade
Ocupación	Khan (título), líder militar
Outro
Título	Khan (título)
Familia	Chingissid (en)
Cónxuxe	Borakchin Khatun
Fillos	Sartaq, Toqoqan
Pai	Jochi
Irmáns	Huolu; Tuka Timur; Berke; Orda Khan; Shiban
Descrito pola fonte	Vlastenský slovník historický; Encyclopedic Lexicon (en) ; Enciclopedia militar Sytin

Batu Khan nado en 1205 e finado en 1255 foi un carismático líder mongol, fillo do primoxénito de Xenxis Khan, Jochi, e fundador da Horda de Ouro, o subkhanato máis occidental do Imperio Mongol.

Traxectoria

Inicios

Tras o pasamento de Xenxis Khan, o seu irmán máis vello Orda, fundador da Horda Branca gobernou entre o río Volga e o lago Balkash, entrementres o propio Batu ficaba co control nas terras ao oeste do Volga e quedaba como líder da dinastía de Jochi. O apoio de Batu á campaña do novo Gran Khan Ögödei contra a dinastía Ching, na China, fixo que este entregara terras á súa familia nestes lugares de Asia. Batu dirixiu tamén a conquista de Crimea.

Invasión de Europa

Ögödei púxoo á fronte de 130.000 homes para a invasión de Europa e chegar ao Atlántico. Baixo as súas ordes colocaba ao famoso xeneral de Xenxis Khan, Subotai. En 1236 someteu aos búlgaros do Volga, dos Kipchaks e os alanos. Seguidamente arrasou as cidades de Ryazán, Kolomma e Moscova. En só tres días caeu Vladimir, a capital do rei Yuri II, que foi completamente destruída. Tras a batalla do río Sit xa non quedou nada do exército de Yuri. As cidades rusas foron caendo unha por unha. Smolensko e Novgorod adiantáronse a someterse comprometéndose a pagar a Batu os correspondentes tributos.

Tras estas vitorias, o fillo de Ögödei, Güyük, puxo en cuestión o liderado de Batu tras ofendelo nun banquete. Ögödei amoestouno duramente chamándoo a Mongolia e obrigándoo a retornar con Batu disciplinadamente.

Batu enviou espías a Hungría, Austria e Polonia co fin de preparar o ataque ao corazón de Europa. Decidiu avanzar protexendo os flancos penetrando en Europa central en tres grupos. O primeiro esmagou as forzas combinadas do Henrique o piadoso e o Gran Mestre da Orde Teutónica en Legnica. Un segundo grupo cruzou os Cárpatos, e un terceiro seguiu a ribeira do Danubio. Güyük avanzou triunfalmente por Transilvania, ao tempo que Bujk se lanzaba sobre o río Sajo e infrinxía unha contundente derrota ao rei Bela IV e os seus aliados na batalla de Mohi. Bela fuxía a Croacia perseguido por Khadan. Batu ordenaba xa acuñar moeda en Hungría e asignaba o país de Bela a Orda. Ao pouco tempo escribía ao emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico, Federico II, instándolle a que renunciase ao seu trono. Só a morte de Ögödei en 1241 salvou á Cristiandade occidental.

Relacións co Gran Khan Güyük

O seu gran carisma e virtual independencia non foi suficiente para ser elixido polo kurultai, que tardou en optar por Güyük como Gran Khan.

Batu estableceu a súa capital en Sarai e dende alí gobernaba sobre os príncipes rusos aos que esixía unha fidelidade persoal. Pretendeu tamén dirixir a política en Xeorxia a prol de David Narin, pero o Gran Khan Güyük interferiu e impuxo como soberano ao liberado do poder dos turcos David Ulu. Güyük quixo poñer de manifesto a súa superior autoridade; recibiu a Alexandre Nevski e púxoo á fronte do sur de Rusia e a André II confirmoulle o trono de Vladimir-Suzdal.

Por fin Güyük chamou a Batu a Mongolia. Advertido este pola viúva de Tolui, Sorghaghtani Beki, de que podía ser unha trampa, dirixiuse a Mongolia co seu poderoso e temido exército. Güyük saíu ao seu encontro facendo o propio. Cando o choque parecía inevitable, Güyük faleceu en circunstancias pouco claras.

Apoxeo

Batu convocou un kurultai nos seus extensos dominios e, co fin de desprazar a dinastía de Ögödei, propuxo a Mongke. As familias de Ögödei e de Chagatai alegaron que o kurultai non era válido por celebrarse lonxe das sacras terras de Mongolia. Daquela Batu mandou a Mongke co seu fillo Sartaq e o seu irmán Berke a Kodoe Aral onde foi recoñecido definitivamente como Gran Khan no ano 1251.

Estas e outras incidencias animaron á rebelión aos príncipes rusos dirixidos por André II. Batu reaccionou ordenando unha dura expedición punitiva mediante a que recuperou o control dos seus estados.

O seu prestixio como o gran sustentador do Gran Khan conferiulle un enorme grao de independencia aínda que non opuxo dificultades para a confección do gran censo que Mongke ordenou facer en todo o Imperio. Cando se iniciaban os preparativos dunha nova invasión de Europa faleceu deixando ao seu fillo Sartaq o goberno do subkhanato.