Arcado-chipriota-panfilio

O arcadochipriota (ou aqueo meridional) foi un dialecto do grego antigo falado en Arcadia (no Peloponeso central) e en Chipre aproximadamente entre os séculos -VII e -IV, ademais falábase en Panfilia, na costa anatólica veciña a Chipre. Descendía directamente do grego micénico e falouse nas áreas onde se reprochou a poboación micénica logo da invasión dórica. Os micénicos colonizaran Chipre cara ao -1100.

Tense coñecemento deste dialecto só a partir de inscricións. En Chipre escribiuse co silabario chipriota ata o século -III.

Mantivo moitas características do micénico que se perderon noutros dialectos clásicos (como o xónico ou o ático), por exemplo o son /w/, que se escribía coa letra arcaica digamma (Ϝ). Doutra banda, a letra arcaica san (Ϻ) mantívose en uso só en Arcadia ata o século -VI.

O dialecto panfilio presenta un aspecto estraño no conxunto dos dialectos gregos, con evolucións fonéticas propias.

Historia da
lingua grega
(ver tamén: alfabeto grego)

Protogrego (c. –2000)

Micénico (c. -1600–-1100)

Grego antigo (c. –800–-300)
Dialectos:
Eolio, Arcadochipriota, Ático,
Dórico, Macedonio, Xónico

Koiné (desde c. -300)

Grego bizantino (c. -330–1453)

Grego moderno (desde 1453)
Dialectos:
Capadocio, Chipriota,
Demótico, Griko, Katharevousa,
Póntico, Tsakonio, Ievánico