Antiprotozoario

Un antiprotozoario é un axente (en xeral un medicamento) indicado para o tratamento de protozoos parasitos (ver código ATC P01). Algúns dos máis usados na medicina humana e veterinaria son: a furazolidona, o melarsoprol, o metronidazol, a paromomicina e o tinidazol. As doenzas causadas por protozoos son máis difíciles de tratar que as bacterianas, e a maioría dos antiprotozoarios son axentes tóxicos para as células do hóspede.^[1]

Os antiprotozoarios poden agruparse polo mecanismo que utilizan^[2] ou polo organismo sobre o que actúan.^[3] En artigos recentes propúxose tamén o uso de virus para tratar infeccións causadas polos protozoos.^[4]^[5]

Usos médicos

Os antiprotozoarios utilízanse para tratar infeccións por protozoos, como a amebíase, xiardíase, criptosporidiose, microsporidiose, malaria, babesíose, tripanosomíase, enfermidade de Chagas, leishmaníase ou a toxoplasmose.^[6] Actualmente, moitos dos tratmentos para estas infeccións están limitados pola súa toxicidade.^[7] Para algúns axentes antiprotozoarios xurdiron resistencias dos microorganismos, comoocorreu con algúns dos utilizados contra a malaria.

Exemplos

Notas

↑ Richard D. Howland, Mary Julia Mycek, Richard A. Harvey, Pamela C. Champe. Pharmacology (en inglés). Publicado por Lippincott Williams & Wilkins, 2005. ISBN 0781741181.
↑ Cynthia R. L. Webster (15 June 2001). Clinical pharmacology. Teton NewMedia. pp. 86–. ISBN 978-1-893441-37-8. Consultado o 2 May 2010.
↑ Anthony J. Trevor; Bertram G. Katzung; Susan B. Masters (11 December 2007). Katzung & Trevor's pharmacology: examination & board review. McGraw-Hill Professional. pp. 435–. ISBN 978-0-07-148869-3. Consultado o 2 May 2010.
↑ Keen, E. C. (2013). "Beyond phage therapy: Virotherapy of protozoal diseases". Future Microbiology 8 (7): 821–823. PMID 23841627. doi:10.2217/FMB.13.48.
↑ Hyman, P.; Atterbury, R.; Barrow, P. (2013). "Fleas and smaller fleas: Virotherapy for parasite infections". Trends in Microbiology 21 (5): 215–220. PMID 23540830. doi:10.1016/j.tim.2013.02.006.
↑ Khaw, M; Panosian, C B (1 July 1995). "Human antiprotozoal therapy: past, present, and future.". Clinical Microbiology Reviews 8 (3): 427–439. ISSN 0893-8512. PMC 174634.
↑ Graebin, C.; Uchoa, F.; Bernardes, L.; Campo, V.; Carvalho, I.; Eifler-Lima, V. (1 October 2009). "Antiprotozoal Agents: An Overview". Anti-Infective Agents in Medicinal Chemistry 8 (4): 345–366. ISSN 1871-5214. doi:10.2174/187152109789760199.

[1] Richard D. Howland, Mary Julia Mycek, Richard A. Harvey, Pamela C. Champe. Pharmacology (en inglés). Publicado por Lippincott Williams & Wilkins, 2005. ISBN 0781741181.

[Webster2001-2] Cynthia R. L. Webster (15 June 2001). Clinical pharmacology. Teton NewMedia. pp. 86–. ISBN 978-1-893441-37-8. Consultado o 2 May 2010.

[TrevorKatzung2007-3] Anthony J. Trevor; Bertram G. Katzung; Susan B. Masters (11 December 2007). Katzung & Trevor's pharmacology: examination & board review. McGraw-Hill Professional. pp. 435–. ISBN 978-0-07-148869-3. Consultado o 2 May 2010.

[4] Keen, E. C. (2013). "Beyond phage therapy: Virotherapy of protozoal diseases". Future Microbiology 8 (7): 821–823. PMID 23841627. doi:10.2217/FMB.13.48.

[5] Hyman, P.; Atterbury, R.; Barrow, P. (2013). "Fleas and smaller fleas: Virotherapy for parasite infections". Trends in Microbiology 21 (5): 215–220. PMID 23540830. doi:10.1016/j.tim.2013.02.006.

[6] Khaw, M; Panosian, C B (1 July 1995). "Human antiprotozoal therapy: past, present, and future.". Clinical Microbiology Reviews 8 (3): 427–439. ISSN 0893-8512. PMC 174634.

[7] Graebin, C.; Uchoa, F.; Bernardes, L.; Campo, V.; Carvalho, I.; Eifler-Lima, V. (1 October 2009). "Antiprotozoal Agents: An Overview". Anti-Infective Agents in Medicinal Chemistry 8 (4): 345–366. ISSN 1871-5214. doi:10.2174/187152109789760199.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]