پرش به محتوا

فضل الهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در بسیاری از ادیان، فضل الهی، فیض الهی، لطف الهی، یا عنایت الهی به معنی اثری از جانب خدا بر انسان‌هاست که آنان را دوباره احیا و تزکیه کرده، انگیزه‌های پاک الهام داده، و قدرت پایداری در مقابل وسوسه‌ها می‌دهد.[۱] لطف الهی است که برای انسان مقابله با شیطان امکان‌پذیر می‌شود.[۲]

در مسیحیت، فضل الهی لطف و بخششی رایگان و بی‌معیار است از جانب خدا که موجب آمرزیده‌شدن گناهان و مرحمت می‌شود.[۳]

در اسلام نیز همانند مسیحیت فضل الهی باعث رستگاری است. در قرآن فضل الهی بزرگواری‌ای است که بخشنده ملزم به بخشش آن نیست. در قرآن از زبان صالحان آمده است:[۴]

و گویند: سپاس خدایی را که اندوه را از ما برد. به راستی پروردگار ما آمرزنده و قدردان است. (۳۴) خدایی که ما را به فضل خویش در این سرای ماندنی [و جاویدان] درآورد که در آن جا نه رنجی به ما می‌رسد و نه خستگی. (۳۵)[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. Oxford English Disctionary, 2nd ed. : grace(n), 11b
  2. Leaman, O.N.H.. "Luṭf." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Brill Online, 2014.
  3. Oxford English Disctionary, 2nd ed. : grace(n), 11a
  4. خاتون قدمی، هاجر (۱۳۸۹). «جستار: آموزه فیض یا فضل الهی جهان نگری قرآن و عهد جدید». کتاب ماه دین (۱۵۱): ۷۹–۹۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۳-۲۰.
  5. قرآن، سورهٔ فاطر، آیات ۳۴-۳۵، ترجمهٔ بهرام‌پور

Wikipedia contributors, "Divine grace," Wikipedia, The Free Encyclopedia,