پرش به محتوا

گلی‌بن کلامید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گلی‌بن کلامید
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.comInternational Drug Names
مدلاین پلاسa684058
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: C
روش مصرف داروOral
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
پیوند پروتئینیExtensive
متابولیسمکبدی hydroxylation (CYP2C9-mediated)
نیمه‌عمر حذف10 hours
دفعکلیوی و صفراوی
شناسه‌ها
  • 5-chloro-N-(4-[N-(cyclohexylcarbamoyl)sulfamoyl]phenethyl)-2-methoxybenzamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.030.505 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC23H28ClN3O5S
جرم مولی494.004 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(NC1CCCCC1)NS(=O)(=O)c2ccc(cc2)CCNC(=O)c3cc(Cl)ccc3OC
  • InChI=1S/C23H28ClN3O5S/c1-32-21-12-9-17(24)15-20(21)22(28)25-14-13-16-7-10-19(11-8-16)33(30,31)27-23(29)26-18-5-3-2-4-6-18/h7-12,15,18H,2-6,13-14H2,1H3,(H,25,28)(H2,26,27,29) ✔Y
  • Key:ZNNLBTZKUZBEKO-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

گلی‌بن کلامید (به انگلیسی: Glibenclamide)، نوعی داروی خوراکی برای درمان دیابت می‌باشد.

رده درمانی: کاهنده قند خون از دسته سولفونیل اوره‌ها

اشکال دارویی: قرص

موارد مصرف

[ویرایش]

نوعی داروی خوراکی برای درمان دیابت می‌باشد. این دارو اصولاً در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (غیر وابسته به انسولین) استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

[ویرایش]

گلی بن کلامید باعث تحریک و آزاد شدن مقادیر بیشتر انسولین از لوزالمعده (پانکراس) می‌شود. این کار را با بلوک گیرنده‌های پتاسیم در سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس انجام می‌دهد. انسولین هورمونی است که از پانکراس ترشح می‌شود و میزان قند خون را کنترل می‌کند. گلی بن کلامید معمولاً در درمان بیماران دچار دیابت نوع یک (وابسته به انسولین) بکار نمی‌رود، چرا که اساساً در این بیماران پانکراس قادر به ساخت انسولین نمی‌باشد. البته مصرف بلندمدت گلی بن کلامید موجب افزایش حساسیت بافت‌های محیطی مانند کبد، عضلات و بافت چربی به انسولین می‌شود ولی این مکانیسم فرعی است.

عوارض جانبی

[ویرایش]

گلی بن کلامید اصولاً داروی کم عارضه‌ای تلقی می‌شود. عارضه اصلی آن افت قند خون و افزایش وزن است. سایر عوارض: سردرد، تهوع، ناراحتی معده، اسهال یا یبوست و افزایش وزن، افت هوشیاری، تشنج، زردی چشم‌ها یا پوست، تیرگی ادرار یا کم رنگی مدفوع، تب، گلودرد، بثورات جلدی، خارش یا کهیر، تورم زبان، لب‌ها یا صورت، حساسیت به نور آفتاب، خونریزی یا کبود شدگی غیر معمول.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷