پرش به محتوا

کنترل سرمایه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کنترل‌سرمایه (به انگلیسی:Capital control)، عبارتی است که اشاره به اقداماتی همچون مالیات‌معاملات مالی، محدودیت‌هایی محدود و ممنوعیت‌های مطلق دولتی دارد. دولت یک کشور می‌تواند از این محدودیت‌ها برای تنظیم جریان‌های بازار سرمایه به داخل و خارج از حساب سرمایه کشور استفاده کند. این اقدامات ممکن است در کل اقتصاد، در بخشی خاص از یک اقتصاد (معمولاً بخش مالی) یا در یک صنعت خاص (همانند صنایع «راهبردی») انجام شود. این اقدامات ممکن است برای همه جریان‌های اقتصادی یا بر اساس نوع یا مدت جریان (بدهی، حقوق صاحبان سهام، یا سرمایه‌گذاری مستقیم، و کوتاه مدت در مقابل میان مدت و بلندمدت) متمایز شوند.

درمورد سودمند یا مضر بودن کنترل سرمایه دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد اما با این حال در طی سده بیستم میلادی ایالات متحده و سایر دولت‌های غربی و موسسات مالی چندجانبه مانند صندوق بین‌المللی پول (IMF) و بانک جهانی نگاهی انتقادی به کنترل سرمایه داشته‌اند و بسیاری از کشورها را متقاعد کردند که برای تسهیل جهانی‌شدن مالی، این محدودیت‌ها را رها کنند.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Fischer, Stanley (1997). "Capital Account Liberalization and the Role of the IMF". International Monetary Fund. Retrieved 2 April 2014.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]
  • States and the Reemergence of Global Finance (1994) by Eric Helleiner – Chapter 2 is excellent for the pre World War II history of capital controls and their stenghening with Bretton Woods. Remaining chapters cover their decline from the 1960s through to the early 1990s. Helleiner offers extensive additional reading for those with a deep interest in the history of capital controls.
  • Erten, Bilge, Anton Korinek, and José Antonio Ocampo. 2021. "Capital Controls: Theory and Evidence". Journal of Economic Literature, 59 (1): 45–89.

پیوند به بیرون

[ویرایش]