پرش به محتوا

هیدروکدون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هیدروکدون
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریHysingla ER, Zohydro ER, others
نام‌های دیگرDihydrocodeinone, hydrocodone bitartrate
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa601006
میزان وابستگیHigh[۱]
روش مصرف داروClinical: by mouth[۲]
Others: intranasal, rectal
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمیBy mouth: 70%[۳]
پیوند پروتئینیLow[۳][۴]
متابولیسمکبد: CYP3A4 (major), CYP2D6 (minor)[۵]
متابولیت‌هاNorhydrocodone[۵]
Hydromorphone[۵]
• Others[۵]
اثر دارو10–20 minutes[۲]
نیمه‌عمر حذفAverage: 3.8 hours[۶]
Range: 3.3–4.4 hours[۲]
مدت زمان اثر4–8 hours[۲]
دفعادرار[۷][۸]
شناسه‌ها
  • 4,۵α-epoxy-3-methoxy-17-methylmorphinan-6-one
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.004.304 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC18H21NO۳
جرم مولی299.368 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C4[C@@H]5Oc1c2c(ccc1OC)C[C@H]3N(CC[C@]25[C@H]3CC4)C
  • InChI=1S/C18H21NO3/c1-19-8-7-18-11-4-5-13(20)17(18)22-16-14(21-2)6-3-10(15(16)18)9-12(11)19/h3,6,11-12,17H,4-5,7-9H2,1-2H3/t11-,12+,17-,18-/m0/s1 ✔Y
  • Key:LLPOLZWFYMWNKH-CMKMFDCUSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

هیدروکدون (انگلیسی: Hydrocodone) که با نام تجاری Hysingla به فروش می‌رسد، نوعی مسکن اوپیوئیدی است که برای درمان دردهای شدید طول‌کشیده که سایر مسکن‌ها مؤثر نبوده‌اند استفاده می‌شود. معمولاً به صورت ترکیبی استامینوفن/هیدروکودون یا ایبوپروفن/هیدروکودون برای درد شدید که نیاز به یک اپیوئید دارد و در ترکیب با هماتروپین متیل بروماید برای تسکین سرفه تجویز می‌شود. عوارض جانبی رایج شامل سرگیجه ، خواب‌آلودگی، حالت تهوع و یبوست است. عوارض جانبی جدی ممکن است شامل فشار خون پایین، تشنج، طولانی‌شدن QT، افت تنفسی و سندرم سروتونین باشد . کاهش سریع دوز ممکن است منجر به ترک مواد افیونی شود . استفاده در دوران بارداری یا شیردهی به طور کلی توصیه نمی‌شود. اعتقاد بر این است که هیدروکودون با فعال‌کردن گیرنده‌های مواد افیونی ، عمدتاً در مغز و نخاع عمل می‌کند. هیدروکودون ۱۰ میلی‌گرم معادل حدود ۱۰ میلی‌گرم مورفین خوراکی است. هیدروکودون در سال ۱۹۲۳ ثبت اختراع شد، در حالی که فرمول طولانی اثر برای استفاده پزشکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۳ تایید شد. در سال ۲۰۱۷، این دارو با بیش از شش میلیون نسخه، ۱۱۸اُمین داروی رایج تجویز‌شده در ایالات متحده بود. هیدروکودون یک شبه‌افیون نیمه مصنوعی است که از کدئین یا کمتر از تبائین تولید می‌شود . تولید با استفاده از مخمرهای دستکاری‌شده ژنتیکی توسعه یافته‌است اما به صورت تجاری استفاده نمی‌شود.

مصارف پزشکی

[ویرایش]

هیدروکودون برای درمان دردهای متوسط ​​تا شدید استفاده می شود. در فرمولاسیون مایع، برای درمان سرفه استفاده می شود. در یک مطالعه که قدرت هیدروکودون را با اکسی کدون مقایسه کرد، مشخص شد که برای دستیابی به همان درجه از میوز (انقباض مردمک) 50٪ هیدروکودون بیشتری لازم است. محققین این را به این معنا تفسیر کردند که اکسی کدون حدود 50 درصد قوی تر از هیدروکودون است. با این حال، در یک مطالعه بر روی بیماران بخش اورژانس با شکستگی، مشخص شد که مقدار مساوی از هر دو دارو تقریباً به همان میزان تسکین درد ارائه می‌کند، که نشان می‌دهد تفاوت عملی کمی بین آنها هنگام استفاده برای این منظور وجود دارد. برخی منابع بیان می کنند که اثر ضد درد هیدروکودون در 20-30 دقیقه شروع می شود و حدود 4-8 ساعت طول می کشد. اطلاعات سازنده می گوید شروع اثر حدود 10-30 دقیقه و مدت زمان آن حدود 4-6 ساعت است. فاصله دوز توصیه شده 4-6 ساعت است.

تداخلات

[ویرایش]

بیمارانی که الکل ، سایر مواد افیونی، آنتی هیستامین های آنتی کولینرژیک ، داروهای ضد روان پریشی ، داروهای ضد اضطراب ، یا سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی (CNS) را همراه با هیدروکودون مصرف می کنند، ممکن است افسردگی افزایشی CNS را نشان دهند . هیدروکودون ممکن است با داروهای سروتونرژیک تداخل داشته باشد.

منابع

[ویرایش]
  1. Bonewit-West, Kathy; Hunt, Sue A.; Applegate, Edith (2012). Today's Medical Assistant: Clinical and Administrative Procedures. Elsevier Health Sciences. p. 571. ISBN 9781455701506.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ElliottSmith2016 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Gary S. Firestein; Ralph Budd; Sherine E. Gabriel; Iain B. McInnes; James R. O'Dell (21 June 2016). Kelley and Firestein's Textbook of Rheumatology. Elsevier Health Sciences. pp. 1081–. ISBN 978-0-323-41494-4.
  4. Bruce A. Chabner; Dan L. Longo (8 November 2010). Cancer Chemotherapy and Biotherapy: Principles and Practice. Lippincott Williams & Wilkins. pp. 700–. ISBN 978-1-60547-431-1.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Zhou2016 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  6. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام DavisGlare2005 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. Martin H. Bluth (16 November 2016). Toxicology and Drug Testing, An Issue of Clinics in Laboratory Medicine, E-Book. Elsevier Health Sciences. pp. 85–. ISBN 978-0-323-47795-6.
  8. Howard S. Smith (21 February 2013). Opioid Therapy in the 21st Century. OUP USA. pp. 68–. ISBN 978-0-19-984497-5.

پیوند به بیرون

[ویرایش]