پرش به محتوا

فورد پی۷

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فورد پی۷
Ford 17M 2 door saloon (P7b)
دید کلی
شرکتفورد آلمان
نام‌های دیگرFord Taunus P7a (1967-1968)
Ford Taunus P7b (1968-1971)
تولید۱۹۶۷–۱۹۷۱
مونتاژنیهل، Germany
خنک، Belgium
اولسان، South Korea[۱]
بدنه و شاسی
کلاسخودروی شرکتی (سگمنت ئی)
شکل بدنه2-door or 4-door سدان
3-door or 5-door“Turnier” estate car
2-door coupé
2-door coach-built (Karl Deutsch cabriolet[۲]
پیشرانه
موتور
جعبه‌دنده4-speed all-synchromesh manual with column-mounted shifter
floor-mounted lever sometimes included or optional
automatic transmission (26M, optional at extra cost on some others)
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۰۵ میلیمتر (۱۰۶٫۵ اینچ)
درازا
  • ۴٬۶۲۷–۴٬۷۳۵ میلیمتر (۱۸۲٫۲–۱۸۶٫۴ اینچ) (P7a)
  • ۴٬۶۷۳–۴٬۷۲۱ میلیمتر (۱۸۴٫۰–۱۸۵٫۹ اینچ) (P7b)
پهنا۱٬۷۵۶ میلیمتر (۶۹٫۱ اینچ)
بلندی۱٬۴۶۴–۱٬۴۷۸ میلیمتر (۵۷٫۶–۵۸٫۲ اینچ)
وزن خالص۱٬۰۵۰–۱٬۲۳۰ کیلوگرم (۲٬۳۱۵–۲٬۷۱۲ پوند)
گاه‌شمار
پیشینFord Taunus 17M P5
پسینفورد گرانادا

فورد پی۷ (انگلیسی: Ford P7) مدلی از خودروهای سایز متوسط بود که از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ توسط فورد آلمان تولید شد. این خودرو به صورت سدان چهار در، کوپه دو در و استیشن واگن در دسترس بود. P7 دارای طراحی «بطری کوکا» با خط سقف منحنی مشخص و گلگیرهای برآمده بود. مدل پایه از یک موتور ۱٫۷ لیتری چهار سیلندر بهره می‌برد، در حالی که تریم‌های بالاتر را می‌توان به یک موتور ۲٫۰ لیتری چهار سیلندر یا ۲٫۳ لیتری V6 مجهز کرد. P7 به دلیل سواری راحت و فضای داخلی جادار مورد استقبال قرار گرفت، اما به اندازه مدل قبلی خود، فورد تانوس، محبوبیت نداشت. تولید P7 در سال ۱۹۷۱ به پایان رسید و فورد P7b جایگزین آن شد که دارای طراحی مربعی و طیف وسیع تری از گزینه‌های موتور بود.

منابع

[ویرایش]
  1. "Ford 20M". Hyundai. Retrieved April 9, 2022.
  2. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام OldtimerKatalogNr23 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

پیوند به بیرون

[ویرایش]