پرش به محتوا

عاملیت اخلاقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عاملیت اخلاقی توانایی فرد برای انتخاب اخلاقی بر اساس برخی تصورات درست و نادرست و پاسخگویی در قبال این اعمال است.[۱] یک عامل اخلاقی «موجودی است که قادر به عمل با رجوع به حق و باطل باشد».[۲]

توسعه و تجزیه و تحلیل

[ویرایش]

اکثر فیلسوفان معتقدند که فقط موجودات عاقل که می توانند استدلال کنند و قضاوت های منفعت طلبانه داشته باشند، می توانند عامل اخلاقی باشند. برخی معتقدند کسانی که عقلانیت محدودی دارند (مثلاً افرادی که دارای ناتوانی خفیف ذهنی هستند یا نوزادان [۱] ) نیز دارای برخی از قابلیت های اخلاقی اولیه هستند.[۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

استنادات درون خطی

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Angus, Taylor (2003). Animals & Ethics: An Overview of the Philosophical Debate. Peterborough, Ontario: Broadview Press. p. 20.
  2. "Moral," بایگانی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine Websters Revised Unabridged Dictionary, 1913, p. 943.
  3. Hargrove, Eugene C., ed. (1992). The Animal Rights, Environmental Ethics Debate: The Environmental Perspective. Albany: State Univ. of New York Press. pp. 3–4. ISBN 978-0-7914-0933-6.

منابع دیگر

[ویرایش]