پرش به محتوا

جان آلبیون اندرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان آلبیون اندرو
پرتره کارت ویزیت از ۲۵مین فرماندار ماساچوست جان ای. اندرو (۱۸۱۸–۱۸۶۷, خدمت بین ۱۸۶۱–۱۸۶۶)، اثر جی. دبلیو. بلک اهل بوستون
۲۵مین فرماندار ماساچوست
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۱۸۶۱ – ۴ ژانویه ۱۸۶۶
معاونJohn Z. Goodrich
John Nesmith
Joel Hayden
پس ازناتانیل پی بنکس
پیش ازAlexander H. Bullock
عضو خانه نمایندگان ماساچوست
دوره مسئولیت
۱۸۵۷ – ۱۸۵۹
اطلاعات شخصی
زاده۳۱ مهٔ ۱۸۱۸
ویندهام، ماساچوست
(ویندهام، مین کنونی)
درگذشته۳۰ اکتبر ۱۸۶۷ (۴۹ سال)
بوستون، ماساچوست
حزب سیاسیویگ (1840–48)
خاک آزاد (1848–54)
جمهوری‌خواه (۱۸۵۴–۱۸۶۷)
همسر(ان)الیزا جین هرسی
فرزندانJohn F. Andrew
تخصصLawyer
امضا

جان آلبیون اندرو (John Albion Andrew) (زادهٔ ۳۱ مه ۱۸۱۸ – درگذشتهٔ ۳۰ اکتبر ۱۸۶۷)، وکیل و سیاستمدار آمریکایی اهل ماساچوست بود. وی در ۱۸۶۰ میلادی به عنوان ۲۵مین فرماندار ماساچوست انتخاب گردید، از ۱۸۶۱ – ۱۸۶۶ میلادی در این سمت خدمت نموده و تلاش‌های ایالت در جریان جنگ داخلی آمریکا (۱۸۶۱ – ۱۸۶۵ میلادی) را به‌سوی آرمان اتحادیه سوق داد. وی یکی از نیروهای هدایتگر پشت ایجاد برخی از نخستین واحدهای آفریقایی-آمریکایی در ارتش اتحادیه، از جمله در هنگ پیاده ۵۴ام ماساچوست بود.

اندرو که در کالج بودین تحصیل کرده بود، از اوان بسیار جوانی تمایلات ضد برده‌داری رادیکالی داشت و به دفاع حقوقی از بردگان پناهنده در مقابل مالکانی که خواستار بازگشت آنها بودند، می‌پرداخت. او از جان براون، پس از شبیخون ۱۸۵۹ وی به هارپرز فیری، ویرجینیا، حمایت حقوقی نمود، چیزی که باعث برجسته شدن شخصیت وی شده و راه وی را به‌سوی کرسی فرمانداری ماساچوست باز کرد. اندرو یک صدای سرسخت بود که از برخورد ۱۶مین رئیس‌جمهوری آمریکا آبراهام لینکلن نسبت به جنگ انتقاد می‌کرد و به‌خاطر لغو برده‌داری بر وی فشار می‌آورد. تا پایان جنگ، سیاست‌های وی تا حدی میانه‌رو شده بود و در نهایت از دستورالعمل بازسازی معاون رئیس‌جمهور سابق لینکلن، دموکرات دوران جنگ و حالا ۱۷مین رئیس‌جمهور آمریکا، اندرو جانسون، حمایت کرد.

در ماساچوست، اندرو با جنبش هیچ‌چیز دان در دهه ۱۸۵۰ میلادی و قوانین سخت‌گیرانه منع الکل ایالت مخالف بود و از انتقال مالکیت پروژه ساخت تونل هوساک به دولت نظارت کرد. در ۱۸۶۵ میلادی، وی قانونی را امضاء نمود که طبق آن پلیس ایالتی ماساچوست تشکیل گردید که در نوع خود نخستین نیروی پلیس ایالتی در سطح کشور بود. او به عمر ۴۹ سالگی بر اثر آپوپلکسی درگذشت.

اوایل زندگی و حرفه

[ویرایش]

جان آلبیون اندرو در ۳۱ می ۱۸۱۸ در ویندهام (در شهر مِین امروزی که در آن زمان بخشی از ماساچوست بود) زاده شده و بزرگترین فرزند از چهار فرزند خانواده بود. پدر وی جاناتن اندرو که از نوادگان یکی از ساکنین اولیه باکسفورد، ماساچوست بود، مالک تجارت کوچک اما شکوفا در ویندهام بود. مادر وی نانسی گرین پیرس استاد آکادمی فرایبرگ بود.[۱] پنجمین پدربزرگ اندرو مهاجر اهل انگلستان به‌نام جورج اندرو بود که در ۱۶۳۷ میلادی در باکسفورد، ماساچوست ساکن شد. چهارمین پدربزرگ وی در ۱۶۳۸ میلادی در باکسفورد، ماساچوست به‌دنیا آمده و نخستین جد وی بود که در آمریکا زاده شده‌است.[۲]

اندرو آموزش‌های اولیه را نخست در خانه و پس از آن در چندین مدرسه شبانه-روزی کسب کرد. پس از مرگ مادرش در ۱۸۳۲ میلادی، وی در آکادمی گورهام واقع در نزدیکی گورهام، پذیرفته شد.[۱][۳] در ایام نوجوانی، او استعداد ویژه‌ای هم در حفظ کردن و هم در سخنرانی عمومی از خود نشان داد، او موعظه‌های کلیسا را حفظ می‌کرد و دوباره آنها را با همان سبک سخنرانی که ایراد شده بودند، بازخوانی می‌کرد.[۴] زمانی که هنوز نوجوان بود، وی با نخستین نوشته‌های ضد-برده‌برداری از ویلیام لوید گریسون و دیگران آشنا شد.[۵] وی در ۱۸۳۳ میلادی وارد کالج بودین شد. هرچند وی کوشا و در میان سایر شاگردان معروف بود، اما از نظر آکادمیک درخشش چندانی نداشت و تقریباً در رده پایین کلاس خود قرار گرفت.[۶]

پس از فراغت از کالج در ۱۸۳۷ میلادی، اندرو برای آموزش حقوق تحت نظر هنری اچ. فولر به بوستون رفت و آنها باهم دوستان نزدیک شدند. وی در ۱۸۴۰ میلادی اجازه فعالیت در دادگاه‌های ماساچوست را دریافت نموده و کار خود در حوزه قضایی را آغاز کرد.[۷]

دادخواه حقوقی و سیاسی ضد-برده‌داری

[ویرایش]

پس از دریافت اجازه فعالیت در دادگاه، اندرو به حزب ویگ ملحق شده و در جنبش ضد-برده‌داری فعال شد. به عنوان یک وفادار به حزب ویگ، وی با انتخاب «کاتان ویگ» رابرت چارلز وینتروپ در انتخابات ۱۸۴۶ کنگره مخالف نموده[۸] و از چارلز سامنر (به‌خاطر انتقاد وینتروپ) به عنوان یک نامزد مستقل حمایت کرد.[۹] وی عضو کمیته اجرائی نخستین کمیته حراست بوستون بود، سازمانی ضد-برده‌داری که در ۱۸۴۶ میلادی تأسیس گردیده و خود را وقف کمک به برده‌های فراری نموده بود.[۱۰] اندرو در ۱۸۴۸ میلادی در بنیان‌گذاری حزب خاک آزاد شرکت نمود، حزبی که هدف سیاسی اصلی آن پایان بخشیدن به گسترش برده‌داری به سرزمین‌های غرب بود.[۱۱] طرفداران حزب خاک آزاد، مارتین وان بورن را به عنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی کردند؛ هرچند وی در انتخابات ریاست جمهوری در رده سوم قرار گرفت، اما این حزب تا حدی در سطح ایالت موفق بود و توانست چندین کرسی در مجلس قانون‌گذاری ایالتی و کنگره به‌دست بیاورد.[۱۲]

اندرو در ۱۸۴۷ میلادی زمانی که ۲۹ سال داشت و حرفه حقوقیش در حال پیشرفت بود، با الیزا جین هرسی در یک رویداد ضد-برده‌داری در هینگهام آشنا شد. آنها در همان سال باهم نامزد شده و در شام کریسمس در ۱۸۴۸ باهم ازدواج کردند.[۱۳] آنها چهار فرزند داشتند: جان فروستر (۱۸۵۰ میلادی)، الیزابت لورنگ (۱۸۵۲ میلادی)، ادیث (۱۸۵۴ میلادی) و هنری هرسی (۱۸۵۸ میلادی).[۱۴]

با تصویب قانون برده‌های فراری ۱۸۵۰ فدرال از سوی کنگره که مقامات تنفیذ قانون و شهروندان ایالت‌های آزاد و همچنین ایالت‌های که در آن برده‌داری مجاز بود را مکلف می‌نمود تا در بازگرداندن برده‌های فراری همکاری نمایند، به تعداد اعضای جدید کمیته حراست بوستون به مراتب افزوده شد. اندرو عضو یک کمیته-فرعی بود که مسئولیت آن فراهم نمودن دفاعیه حقوقی به افرادی بود که متهم به برده‌های فراری بودند.[۱۵] وی همچنین یکی از شرکت‌کنندگان مداوم در جلسات «باشگاه بیرد» بود، یک گروه سیاسی که توسط بازرگان فرانسیس بیرد ایجاد شده بود. اعضای این گروه به‌طور عمده شامل ویگ‌های-پیشین ضد-برده‌داری می‌شد که توسط ساموئل گریدلی هو به عنوان «جمهوری‌خواهان مستقیم و غیر-عملی» توصیف گردیدند.[۱۶] اعضای باشگاه بیرد تا دهه ۱۸۷۰ میلادی بر ساختار سیاسی ایالت تسلط یافته بودند.[۱۷] بجز فعالیت در این باشگاه، سایر فعالیت‌های سیاسی اندرو بسیار اندک بود، چون او خود را به حرفه حقوقی در حال پیشرفت و خانواده‌اش که در هینگهام ساکن بودند، وقف نموده بود. تا ۱۸۵۵ میلادی، پیشه حقوقی وی به اندازه کافی موفقیت‌آمیز بود و او توانست خانه‌ای در خیابان چارلز در بوستون خریداری کند.[۱۸]

در ۱۸۵۴ میلادی، اندرو در پرونده برده فراری انتونی برنز که در سطح کشور بسیار مشهور شده بود از نظر شخصی دخیل شد و از یکی از مردانی که به‌خاطر تلاش برای نجات برنز از کشتی که در آن نگهداری می‌گردید دستگیر شده بود، دفاع کرد.[۱۹] خشم ناشی از تصویب قانون کانزاس-نبراسکا در همان سال (که تصمیم محدودسازی توسعه برده‌داری تحت مصالحه مِیزوری ۱۸۲۰ را تغییر داد) باعث احیای مجدد جنبش خاک آزاد شد.[۲۰] وی باری از یک مرد فقیر دارای نژاد مختلط که متهم به قتل بود، به‌طور رایگان در دادگاه شهرستان نورفولک دفاع کرد.[۲۱]

اندرو به عنوان رئیس کمیتهٔ انتخاب گردید تا معرفی نامزدها در انتخابات ۱۸۵۴ را مدیریت نماید.[۲۲] این جلسه منتج به نخستین سازماندهی حزب جمهوری‌خواه در ماساچوست شد. فهرست نامزدهای حزب با فرار هنری ویلسون به جنبش هیچ‌چیز دان، جنبشی که در انتخابات آن سال تمامی کرسی‌ها را جارو کرد، باعث تضعیف این حزب گردید.[۲۳] جمهوری‌خواهان در ۱۸۵۵ میلادی مجدداً سازماندهی کردند، اما اندرو در فرایندهای حزبی که در نهایت منتج به انتخاب ناتانیل پرنتیس بانکس به عنوان نخستین فرماندار جمهوری‌خواه در ۱۸۵۷ میلادی شد، حضور نداشت. وی به فعالیت حقوقی خود برای منافع ضد-برده‌داری ادامه داد.[۲۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Reno, p. 377
  2. The Life of John A. Andrew: Governor of Massachusetts, 1861-1865, Volume 1, by Henry Greenleaf Pearson pg. 1
  3. Pearson, pp. 1:7–9
  4. Pearson, pp. 1:10–12
  5. Pearson, p. 1:13
  6. Pearson, pp. 1:15–23
  7. Reno, p. 378
  8. Donald, pp. 144–149
  9. Pearson, pp. 1:43–45
  10. Trent, pp. 158–159
  11. Pearson, p. 1:47
  12. Earle, pp. 168–175
  13. Pearson, pp. 1:50–54
  14. Bay State Monthly
  15. Cumbler, p. 71
  16. Trent, p. 184
  17. Mohr, p. 3
  18. Pearson, pp. 1:54–57
  19. Pearson, p. 1:57
  20. Earle, p. 182
  21. Clarke, Wm. Horatio (1903). Mid-Century Memories of Dedham. Dedham Historical Society. p. 14.
  22. Pearson, pp. 1:61–63
  23. Pearson, pp. 1:64–65
  24. Pearson, pp. 1:65–67

کتابشناسی

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]