پرش به محتوا

اوتو بینزوانگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اوتو بینزوانگر
زادهٔ۱۴ اکتبر ۱۸۵۲
مونسترلیگن، سوئیس
درگذشت۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۲۹
ملیتسوئیسی

اوتو لودویگ بینزوانگر (آلمانی: Otto Binswanger؛ ‏ ‎/ˈbɪnzwæŋər/‎؛ ‏ آلمانی: [ˈbɪsvaŋɐ]؛ ‏ ۱۴ اکتبر ۱۸۵۲ – ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۲۹) روان‌پزشک، روان‌شناس، متخصص اعصاب و استاد دانشگاه اهل سوئیس بود. وی عموی لودویگ بینزوانگر روان‌پزشک سوئیسی بود که از پیشگامان درمان وجودی محسوب می‌شود.

وی در رشتهٔ پزشکی در دانشگاه هایدلبرگ، دانشگاه استراسبورگ و دانشگاه زوریخ تحصیل کرد و در دوران ریاست کارل فریدریش اتو وستفال پزشک ارشد کاینیک اعصاب و روانپزشکی بیمارستان شاریته شد. او از سال ۱۸۸۲ تا ۱۹۱۹ استاد رشتهٔ روانپزشکی دانشگاه ینا بود و شاگردانی چون تئودور تسیهن و هانس برگر را تربیت کرد[۱] و در سال ۱۹۱۱ رئیس دانشگاه شد.[۲]

او بیش از ۱۰۰ مقاله علمی نگاشته‌است که بیشتر در زمینهٔ صرع و هیستری است. درسنامهٔ او دربارهٔ صرع که در سال ۱۸۹۹ منتشر شد، کتاب مرجع این بیماری در رشتهٔ پزشکی شد.[۱][۳]

او در سال ۱۸۹۴ اختلالی را به نام «انسفالیت مزمن تحت‌قشری پیشرونده» را تشریح کرد که بعدها بیماری بینزوانگر نام گرفت.[۴][۵][۱] از بیماران مشهور او می‌توان به فریدریش نیچه، هانس فالادا و یوهانس بشر اشاره کرد.[۶][۷]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Psychiatry Online (biography)
  2. Friedrich-Schiller-University Jena Rector's speeches of the 19th and 20th century - Online Bibliography
  3. Google Books – Die Epilepsie
  4. OLSZEWSKI, J (May 1962). "Subcortical arteriosclerotic encephalopathy. Review of the literature on the so-called Binswanger's disease and presentation of two cases". World Neurology. 3: 359–75. PMID 14481961.
  5. van der Knaap, MS; Valk, J (1995). "Subcortical Arteriosclerotic Encephalopathy". Magnetic resonance of myelin, myelination, and myelin disorders (2nd ed.). Berlin, Heidelberg: Springer. doi:10.1007/978-3-662-03078-3_65. ISBN 978-3-662-03078-3.
  6. Department of Uniklinikum Jena بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine Klinik für Psychiatrie und Psychotherapie
  7. Nineteenth-Century Art Worldwide Henry van de Velde Year in Germany and Belgium: Part One